پشت پرده شایعه عزل ربیع فلاح

دکتر ربیع فلاح در زمانی به نمایندگی دولت تدبیر و امید، سکانداری استان مازندران را برعهده گرفت که مازندران سخت از زخم های کهنه و برجا مانده از بی تدبیری های دولت مدعی مهر ورزی و عدالت در حوزه های مختلف اقتصادی،اجتماعی،فرهنگی و سیاسی رنجور بود.ورشکستگی های رو به فزاینده بسیاری از کارخانه ها و شرکت های صنعتی ، تولیدی و بازرگانی، رکود صادرات، توزیع ناعادلانه تسهیلات اعتباری و رانت خواری های اقتصادی،نابسمانی در عرصه ی صنعت ، معدن،بازرگانی، کشاورزی، گردشگری،آموزش، پژوهش وفرهنگ، مدیران اتوبوسی،ضعف مشارکت بخش خصوصی در سرمایه گذاری ها، افراطی گری های سیاسی و امنیتی ، بی توجهی به ضرورت گردش نخبگان در امور مدیریتی،سهم اندک مازندران از اعتبارات و ردیف بودجه ملی و استانی و صندوق توسعه ی ملیی  ،جملگی نمونه های آشکاری از چالشها و تنگناهای پیش روی فرایند توسعه در مازندران بود. تنگناها و مشکلاتی که به رغم آشکار بودنشان، کمتر منتقدی از مخالفان کنونی ربیع فلاح ،چه آن گاه که این مخالفت ردای یک نماینده مجلس را بر خود می پوشد یا در لوای یک منتقد رسانه ای راه می سپارد،به انتقاد از آن نابسمانی ها و بی تدبیری ها برخاستند. بسیاری از مدعیان دلسوزی مازندران در شرایطی به بهانه نقد ، به تخریب و تضعیف ربیع فلاح استاندار دولت تدبیر و امید در مازندران برخاسته اند که در برابر خرابه های ناشی از بی تدبیری دولت پیشین چشم و دم فروبستند و در خواب زمستانی خود چنان فرو خوابیدند که حتی با بهار حماسی 24 خرداد که ملت با انتخاب دولت تدبیر و امید ضرورت تغییر را خواستارشدند، از خواب زمستانی خود بیدار نشده و از درک پیام این حماسه و تغییر عاجز و ناتوان مانده اند و با بهانه های واهی، بر طبل تو خالی مخالفت خود با ربیع فلاح و تضعیف و تخریب او می کوبند تا شاید با عقده گشایی ،درهای بسته به روی سهم خواهی ها و منافع طلبی های شخصی و باندی و جناحی از دست رفته خود را باز کنند.

نه می توان ادعا کرد که دولت تدبیر و امید را نمی توان و نباید نقد کرد و نه ربیع فلاح را، اما می توان ادعا کرد که نقد را الزامات و آداب و ادبی است. نقد سره از ناسره بازشناختن است. مطلق گرایی و جزم اندیشی و یاوه گویی های ریشه دار در غرض و مرض را نمی توان نقد نامید.

این واقعیت آشکار را نمی توان پنهان کرد که غالب آن چه که به بهانه نقد ربیع فلاح شکل گرفته است ، ریشه در سناریوی تضعیف و تخریب  دولت تدبیر و امید از سوی ورشکستگان سیاسی و نیز سهم خواهی ها و منافع طلبی های شخصی و باندی نامشروع  دارد. سناریویی که بوی مشمئز کننده دروغ پراکنی ها و شایعه سازی ها و تهمت زدن های بی اساس ناشی از آن، دم خروسی است که دروغ بودن قسم حضرت عباس مخالفان مریض و مغرض – نه منتقدان آگاه و دلسوز- دولت تدبیر و امید و ربیع فلاح در ادعای دلسوزی برای مازندران را آشکار می سازد.

پیشتر و مکرر گفته ام و دگر باره نیز برای اذهان ناآموخته تکرار می کنم که حداکثر توان آنانی که با غرض و مرض و نه با صداقت و دلسوزی برای کشور و مازندران ، دولت تدبیر و امید و ربیع فلاح را نشانه گرفته اند، محدود به توهین و تهمت و دروغ پردازی و شایعه پراکنی هایی است که در ترازوی اخلاق اسلامی و انسانی و به دیده خرد و صدق و انصاف وزنی ندارد.

نویسندگان و کارگردانان و بازیگران سناریوی تخریب ربیع فلاح در مازندران ، حداکثر دانش و شجاعت آنان محدود به طرح ادعاهای بی اساس ریشه دار در توهین و تخریب و دروغ پراکنی ها و شایعه سازی ها، آن هم از پشت تریبون های یک طرفه است و آنان را یارای حضور در میزگردها دوجانبه و تناظر ادعاهای خود برروی میز و تریبون مناظره نیست. کسانی که ادعا می کنند ربیع فلاح و تیم مدیریتی او در استانداری فاقد برنامه و توانایی برای مدیریت استان هستند، خوب است با اعلام آمادگی برای حضور در میزگردهای نقد و مناظره کارشناسانه ، مجالی را برای داوری صاحبان خرد و صدق و انصاف فراهم کنند تا سره از ناسره باز شناخته شود و دانسته آید و آشکار شود که چرا کسانی که با ادعای دلسوزی برای مازندران، حضور ربیع فلاح را بر نمی تابند و هر شب را با رویای عزل او به خواب می روند و هر صبح را با خوردن قرص توهم زای تغییرش برمی خیزند ، در برابر واقعیت عملکرد و دستاوردهای مثبت و ارزشمند ربیع فلاح و تیم مدیریتی او در استان ، چشم و دم فروبسته و با بزرگ نمایی برخی از ضعف ها و سیاه نمایی عملکرد ربیع فلاح، از جاده صداقت و شرافت که از الزامات ادب منتقد و آداب نقد سالم و سازنده است ،دور افتاده اند و برآنند تا با ایجاد تنش  و تشویش اذهان ،مصالح و منافع استان و مردم را به خطرافکنند؟!

لطف الله آجدانی،مدرس دانشگاه و روزنامه نگار