دغدغه های هنر و فرهنگ در کجای تفکرات دولتی ها جای دارد?!
هفته ای دیگر به نام دولت آغاز شد و افتتاحیه های متعدد در سطح شهرهای کشور و با تبلیغات وسیع رسانه ای شروع خواهد شد.
آمل ما نیز از این قاعده مستثنی نیست.
با مروری بر جدول افتتاحیه ی پروژه های شهرستان آمل در هفته دولت, هیچ نامی از یک پروژه ی فرهنگی-هنری نخواهیم یافت!
البته اگر آقایان افتتاح پارکها و مجموعه گردشگری اکسین را به پای هنر و فرهنگ ننویسند !
تازه ما شهری هستیم که شدیدا داعیه ی فرهنگ و هنر داریم و وضعیتمان چنین است!
قولها و وعده های مسئولان در زمانهای خاص, جهت جلب اعتماد مردم, هر روز اغراق آمیزتر و مضحک تر از قبل می گردد و این سوء استفاده از صداقت شهروندان توسط مسندنشینان, گویی تمامی ندارد!
دروازه ی پیشرفت شهری که متولیانش, دغدغه ای جهت هنر و فرهنگ ندارند را باید گِل گرفت.
ما در محاصره ی برخی دروغگویانِ چاپلوسِ قدرتمند گرفتار آمدیم و برون رفت از چنین گذرگاهی, بسیار دشوار است و تاوان سنگینی خواهد داشت!
اداره ی فرهنگ و ارشاد که هیچ, وزارتخانه هم بودجه ای قابل بحث برای کاری که به نام آن شکل گرفته, ندارد!
زندانی که قرار شد فرهنگسرا شود و در بوق و کرنا شد, اما نه در عمل بنا به دلایل مختلف شدنی است و نه رغبت و پیگیری برای انجام احتمالی آن را شاهدیم!
تئاتر شهری که فقط یک عنوان را یدک می کشد و هنوز با آنچه باید شود, بسیار فاصله دارد.
سازمان فرهنگی ورزشی شهرداری بوجود آمد و قرار شد مستقلا فعالیتهایی را در حیطه ی هنر و فرهنگ انجام دهد و یا سبب شفاف سازی در تصویب و تخصیص بودجه ی فرهنگ و هنر گردد که عملا چنین اتفاقی را نمی بینیم!
شورای شهری که نگاههای حمایتی در حیطه هنر و فرهنگ به سمت آن بود, هنوز در گیر مشکلات و مسائل شخصی و درونی خود است, در نتیجه امید بستن به آن در حوزه ی فرهنگ و هنر, پر از ابهام و ریسک است.
هیچ یک از سالنهای اجرای موسیقی ما استاندارد نیستند!
یعنی ذوق مرگ می شدیم اگر در لیست این پروژه ها, مثلا احداث یک سالن هنری جهت بهبود وضع فرهنگی جامعه و ایجاد انگیزه و شادی به شهروندان بحران زده ی سیاسی-اقتصادی دیده می شد?!
گرچه قریب به یقین, بسیاری از مسئولان شهر به علت و دلیل ذوق مرگی بنده ی هنرمند خواهند خندید; چرا که درک درستی از هنر و فرهنگ و تناسب آن با آگاهی و سواد مردم و نیز پیشرفت اقتصادی و سیاسی در ایشان وجود ندارد!
خوشبختانه یا شوربختانه, ما اهالی فرهنگ و هنر هم سیاس نیستیم که بتوانیم رفتار و گفتار آنها را درک نماییم و یا در تفهیم جایگاه هنر در جامعه, سیاسیون را یاری رسانیم!
و به هر روی فقط مجبوریم همچنان به اصلاح امور امیدوار بمانیم!
سید محسن مرعشی مرزنگو