مروری بر آثار محسن محمدخانی؛هنرمندی که در سکوت درگذشت + عکس

مروری بر آثار هنرمندی که در سکوت درگذشت + عکس

محسن محمدخانی هنرمند پیشکسوتی که از او به عنوان عکاس طبیعت و عکاس آثار فرهنگی یاد می شد، ۱۱ مرداد ماه امسال بر اثر ایست قلبی درگذشت.

به گزارش ایسنا، روابط عمومی دفتر فیاپ در ایران این خبر را اعلام کرده و در پیامی درگذشت هنرمند پیشکسوت حوزه عکاسی را تسلیت گفته است.

مرادخانی متولد ۱۳۳۷ در تهران بود. او چهار دهه به صورت فشرده در همه زمینه‌ها به عکاسی پرداخت که این امر باعث شد تا در محیط‌های علمی و آموزشی او را محقق عکاسی و در حوزه صنایع و کارخانه‌های تولیدی داخلی و خارجی او را عکاس صنعتی و تبلیغاتی بشناسند و برخی که دوستدار طبیعت و ابنیه تاریخی کشور هستند وی را عکاس طبیعت بنامند. از سوی دیگر متولیان فرهنگی، هنرمندان، ناشران و مسئولان موزه‌های کشور وی را عکاس آثار فرهنگی می‌دانند.

افزون بر این، محسن محمدخانی در زمینه صنعت چاپ، لیتوگرافی و مدیریت در رنگ و اصلاح تخصصی تصاویر نیز فعالیت داشته است.

این هنرمند از ابتدای دهه پنجاه، عکاسی را با دوربین قطع متوسط شروع کرد و با عکاسانی همچون مرحوم نیکول فریدنی، امیر کاشفی و مرحوم دکتر داریوش گلگلاب همراه شد. تجربیات سفرهای متوالی عکاسی، نیز پژوهش‌های مکاتبه‌ای با مراکز علمی و تخصصی خارج از کشور، درخصوص فیزیک نور، معایب و محاسن عدسی‌ها، نحوه ظهور استانداردِ اسلاید، نورپردازی و مدیریتِ رنگ و اصلاح کلوین، باعث شد خیلی زود به لوازم، علوم و فنون مدرن عکاسی دست یابد تا جایی که بعدها عکس هایش به عنوان مرجع در بولتن‌های تبلیغاتی صنایعِ تولید لوازم عکاسی جهان، از جمله آگفای آلمان، به چاپ برسد. سال‌ها او مشاور فنی شرکت‌های واردکننده لوازم عکاسی در ایران بود. فراگیری علوم فوق باعث شد که به عنوان عکاس صنعتی نیز مطرح شود.

او همچنین عکاسی از پالایشگاه‌ها، کارخانه‌های صنعتی و محصولات داخلی و خارجی را به عنوان یک حرفه دنبال کرد.

محمدخانی در اوایل دهه هفتاد، با مساعدت شهرداری تهران و همکاری چند تن از دوستان خود، از جمله محمد تهرانی، توانستند انجمن عکاسی ایران را در ساختمانی در پارک لاله تهران پایه گذاری کنند که بعدها مکان آن تغییر یافت و نام آن به خانه عکاسان ایران مبدل شد. او تا کنون چندین نمایشگاه اسلاید در همین خانه عکاسان برگزار کرده است.

توجه محمدخانی به عکاسی و معماری و عکسبرداری از طبیعت ایران، ابنیه تاریخی و بناهای اسلامی، باعث شد که در سال ۱۳۷۴ طی حکمی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مأمور عکاسی از بارگاه مقدس امام رضا(ع) شود.

این عکاس اکنون آرشیوی غنی از اسلایدهایی فراهم آورده است که نمایشگر گوشه گوشه طبیعت زیبای چهارفصل و آثار تاریخی ایران است. بخشی از اسلایدهای او در دو دهه گذشته به صورت نمایشگاه‌های اسلاید در مراکز آموزشی و فرهنگی از جمله دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه آزاد اسلامی و جشنواره های مختلف عکاسی به نمایش درآمده و برخی نیز با چاپ در نشریات تخصصی عکاسی و پوسترهای ۷۰×۱۰۰ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سالنامه های مختلف یا کتاب ایران (سرزمین نوروز)، همچنین بعضی دیگر از طریق دفاتر جهانگردی در قالب بولتن‌ها و بروشورهای مختلف، برای معرفی دیدنی های سرزمین زیبای ایران در کشورهای اسکاندیناوی و نمایشگاه‌های بین المللی جهانگردی در آمریکا و استرالیا عرضه شده است.

عکاسی فرهنگی و همکاری با هنرمندان معاصر، ناشران، مراکز فرهنگی و موزه‌های مختلف، از جمله موزه قرآن، موزه سعدآباد، موزه هنرهای معاصر، موزة مجلس شورای اسلامی، موزه رضا عباسی، موزه فرش، موزه کاخ گلستان و بنیاد ایرانشناسی از دیگر فعالیت های این هنرمند فقید بوده است.

عکاسی او از مینیاتورهای شاهنامه شاه طهماسب، موجود در گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران و چاپ آن در قالب کتابی نفیس، به عنوان شاخص‌ترین اثر هنری دوره اسلامی، در اکتبر ۲۰۱۱ و همزمان با بزرگداشتِ «هفته هنرهای اسلامی» در موزه متروپولیتن نیویورک رونمایی شد.

 

انتهای پیام

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *