چكيده:
به دنبال مطرح شدن نظریه توسعه پایدار در قرن اخیر، توسعه پایدار شهری به منزله راهکاری به منظور دستیابی به شهرهای پایدار ظهور یافت و اکنون توسعه محله ای پایدار با تاکید بر بهره گیری از سرمایه های اجتماعی و مشارکت موجود در اجتماعات محلی به دنبال تحقق”تفکرجهانی و اقدام محلی”برای دستیابی به توسعه پایدار می باشد. در این امتداد بهره گیری از رویکردهای توسعه محور در مدیریت بحران که توانمندسازی اجتماعات محلی و کاهش آسیب پذیری مردم و محلات را در راس برنامه¬ها و اقدامات خود قرار می دهند ضروری به نظر می رسد. رویکرد اجتماع محور در مدیریت بلایا (CBDM) از جمله رویکردهایی است که تمامی ویژگیهای پیش گفته را مورد توجه قرار می دهد. در این پژوهش با روش تحقیق توصیفی- تطبیقی تلاش می شود تا ضمن بررسی چارچوب و اهداف این رویکرد و تببین انطباق آن با اهداف توسعه پایدار محله ای، نمونه هایی از اقدامات مشابه صورت گرفته در نظام مدیریت بحران کشور مورد بررسی قرار گیرد و در نهایت تصویر روشنی از آن به منظور پیاده سازی در سطح محلات و اجتماعات محلی ترسیم گردد. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که علی رغم وجود تجربیاتی در زمینه بهره گیری از اجتماعات محلی در نظام مدیریت بحران کشور، اقدامات صورت گرفته بیشتر مربوط به مرحله مقابله با بحران می باشد و تحقق کامل رویکرد اجتماع محور در نظام مدیریت بحران کشور نیازمند افزایش نقش مردم در فعالیت های مربوط به سیاستگذاری و تصمیم گیری می باشد.
واژگان کلیدی: بحران، مدیریت بحران، اجتماعات محلی،توسعه پایدار، توانمندسازی،آسیب پذیری
براي دانلود مقاله اينجا را كليك نمائيد.