به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از وب‌سایت دانشگاه MIT، محققان دانشگاه MIT به دنبال روشی بودند که بتوانند با آن اندام بیمار را بدون نیاز به ایجاد زخم، در اختیار پزشک معالج قرار دهند و به این وسیله از بخشی از اتفاقات پیش‌بینی‌نشده حین درمان جلوگیری کنند.

این محققان با همکاری بیمارستان کودکان بوستون، توانستند روشی را اختراع کنند که با ترکیب MRI و پرینت سه‌بعدی، اندام بیمار را شبیه‌سازی می‌کند و با شرایط واقعی در اختیار پزشک می‌گذارد.

براساس اعلام این دانشگاه، وقتی یک اسکن MRI از اندام انجام می‌شود، دستگاه ده‌ها عکس از سطح مقطع اندام مورد نظر تهیه می‌کند و کنار یکدیگر می‌چیند تا تصویر واضحی از آن در اختیار پزشک قرار گیرد.

ایده اندام پرینت‌شده وقتی به ذهن محققان رسید که تصمیم گرفتند برای عمل جراحی یک نقشه راه درست کنند و برای این کار از عکس‌های MRI به عنوان اطلاعات ورودی برای پرینتر سه‌بعدی استفاده کردند.

این اطلاعات به پرینتر سپرده می‌شود و سپس با اتکا به آنچه در تصاویر به دست آمده، یک ارگان واقعی پرینت گرفته می‌شود. اهمیت و ارزش این روش وقتی چند برابر می‌شود که عمل جراحی به دلیل شکل غیرمعمول اندامی خاص انجام می‌شود و پزشکان دقیقا نمی‌دانند که با چه چیز مواجه خواهند شد.

یکی از مشکلات سر راه این پروژه این بود که حد و مرز شروع و پایان هر تصویر باید مشخص می‌شد و با توجه به اینکه ده‌ها تصویر در یک MRI ثبت می‌شود (حداقل 200 تصویر) این کار برای یک نیروی متخصص انسانی حدود 10 ساعت زمان می‌برد؛ زمانی که برای بیمار نیازمند به عمل بسیار حیاتی است و این زمان هم بسیار طولانی به نظر می‌رسد.

برای غلبه بر این مسئله، یکی از محققان الگوریتمی تهیه کرد که به کار سرعت بخشد. اکنون نیروی انسانی فقط باید حدود 8 تصویر را مشخص کند و بقیه کار را الگوریتم ظرف یک ساعت انجام خواهد داد. پس از این مرحله، کار پرینت آغاز می‌شود و ظرف 2 ساعت می‌تواند اندام مورد نظر را در اختیار پزشک قرار دهد.

تکنولوژی پرینت سه‌بعدی اندام برای عمل جراحی هنوز بسیار نوپاست و هم‌اکنون 7 جراح قلب از مرکز کودکان بوستون در حال بررسی قابلیت‌های این روش برای بهبود کیفیت عمل جراحی هستند.

نتیجه این بررسی‌ها نشان داده است که در برخی عمل‌ها داشتن یک اندام نمونه بیرونی قبل از عمل، می‌تواند به آماده سازی بهتر، انجام برش در محل مناسب‌تر بدن و امنیت بیمار کمک زیادی بکند.

اگرچه این روش هیچ خطری برای بیمار ندارد و نیازمند تأیید قانونی برای اعمال در عمل‌های جراحی نیست، هزینه‌های آن باعث می‌شود که جامعه پزشکی برای استفاده از آن دقت بیشتری به خرج دهند تا مطمئن شوند که کار مفیدی در حال انجام است.

مترجم: محمدرضا احمدی‌نیا