روزنامه وارش پس از حدود سه هفته توقف فعالیت،از روز یک شنبه با چاپ ويژه نامه 9 دی آغاز به کار کرد/برخی همکاران معتقدند مدیریت وارش فضا را برای در اختیار گرفتن کادر حرفه ای و روزنامه نگاران مجرب،مهیا نمی کند،چرا که خبرنگاران حرفه ای و تولیدمحور فی بالایی دارند که در این روزنامه به آن نمی رسند و حق شان گاه پایمال می شود.
مازندنومه،سردبیر:پس از اشتباه بچگانه روزنامه محلی وارش در درج مطلبی که در آن سهوا” به بنیانگذار انقلاب اسلامی توهین شده بود،بعد از تذکر هیات نظارت بر مطبوعات و کسب تعهد،این روزنامه از روز یک شنبه 10 دی ماه روی کیوسک مطبوعات استان قرار گرفت.
در دوره تازه انتشار،تغییر خاصی در صفحه آرایی و مطالب این روزنامه دیده نمی شود.وارش امروز دو تیتر اول دارد:تیترِ”ويژه نامه روزنامه وارش به مناسبت حماسه 9 دی” و این تیتر :”یوسفیان ملا:دولت قوی ترین وزیر خود را از دست داد”که با عکس این نماینده همراه است.
مدیرمسئول روزنامه مطلبی نیز نوشته که با این جمله شروع می شود:”گاهی حوادث به ما خیلی چیزها می آموزد.22 روز پیش بود که روزنامه وارش را به درخواست خودمان و در پی یک حادثه و اشتباه سهوی و البته تلخ یکی از پرسنل مان موقتا” تعطیل نمودیم،تازه فهمیدیم در میان مردم،نمایندگان،مدیران و…از چه پایگاهی برخورداریم.”
لیلا وریجی در این مطلب گفته:”تعدادی نیز از فرصت استفاده کردند و شروع به انتقاد از روش روزنامه کردند که مثلا” شیوه انتقادهای شما از دولت و مسئولین گاهی تند است!”
وی افزود:”افرادی معلوم الحال نیز از فرصت سوء استفاده کرده و با تعطیلی وجدان شان هر کاری توانستند کردند تا وارش برای همیشه نبارد و هم تا توانستند به ما اتهاماتی را نسبت دادند…”
در شماره امروز مطلبی نیز با امضای پرسنل دفتر مرکزی وارش در صفحه دو انتشار یافته با این تیتر:”خم شدیم اما نشکستیم” که بخش قابل توجهی از آن به تمجید کارکنان وارش از مدیرمسئول می پردازد و در سطری از آن آمده که:”وی بانویی خداترس و باوجدان است که همواره تلاش می کند حق کسی به گردنش نیفتد!”
علاوه بر 8 صفحه روتین،4 صفحه هم ویژه نامه 9 دی ضمیمه این روزنامه است.
گفتنی است مازندنومه از روز نخست توقف فعالیت های وارش با انتشار چندین یادداشت همواه تاکید کرد که نباید از مدار قانون خارج شد و به خاطر اشتباه سهوی برخوردی مغرضانه و سیاسی داشت،چرا که بروز این گونه اشتباهات برای هر نشریه ای از جمله رسانه های موافقان تعطیلی همیشگی این روزنامه هم ممکن است.
به ادعای مطالب آرشیومان،شاید ما تنها رسانه ی مجازی(از نشریات مکتوب خبر ندارم) در استان بودیم که تلاش کردیم واقع بینانه از وارش حمایت کنیم و تاکید داشتیم که قانون بالاتر از هرچیزی است و دیدیم که قانون صرفا به یک تذکر بسنده کرد.
حال که وارش دوباره آغاز به کار کرده،نکته هایی وجود دارد که تاکنون زمان را برای انتشار آن مناسب نمی دانستیم اما الان فرصت خوبی برای گفتن آن هاست:
1-وارش مانند بسیاری از نشریات مکتوب استان،تولید محتوا ندارد و از فقر مطالب تولیدی در رنج است.بیشتر مطالب روزنامه یا کپی خبرهای سایت ها و خبرگزاری هاست،یا رپرتاژ و اخبار ارسالی روابط عمومی ها که این خبرها نیز به گونه ای رپرتاژ محسوب می شود.عیب بزرگ تر این که وارش منبع اصلی خبرها و عکس ها را اغلب حذف می کند.همین مورد اخیر اگر منبع مطلب عماد رام یعنی ویکی پدیا ذکر می شد ،شاید از فشارها اندکی کاسته می شد.
2-این روزنامه به تیم قدرت مند و حرفه ای نیاز دارد،در حالی که اکنون این گونه نیست و توسط مدیرمسئول،شوهرش و یکی دو نفر دیگر که چند کاره اند و غیر از خبرنگاری(که در این حرفه هم حرف چندانی برای گفتن ندارند که اگر داشتند می فهمیدند مطلب عماد رام را نباید کار کنند)کارهای دیگر دفتر را نیز سامان می دهند،اداره می شود.
می دانیم که هزینه های چاپ روزنامه کمرشکن است اما این گونه کار کردن(خانوادگی و حلقه ای)بدون سردبیر،شورای سردبیری،تحریریه،سرویس های مختلف و…در عصر تعدد رسانه ها محلی از اعراب ندارد.
نمی دانم تیراژ وارش چقدر است اما مطمئنم کم تر کسی حاضر می شود 300 تومان بدهد و از میان این همه نشریه استانی و کشوری،وارش 8 صفحه ای را بخرد که یادداشت و تحلیل ندارد،خبر تولیدی ندارد،بیشترخبرهایش را روز قبل یا حتی دو روز قبل در رسانه های مجازی خوانده ایم و….
وارش با تک فروشی اداره نمی شود و با آگهی و موارد دیگر چرخ آن به گردش درمی آید.اگر رسانه ای بدون درج آگهی و با تک فروشی توانست سرپا بایستد هنر کرده است.
3-برخی همکاران معتقدند مدیریت وارش فضا را برای در اختیار گرفتن کادر حرفه ای و روزنامه نگاران مجرب،مهیا نمی کند،چرا که خبرنگاران حرفه ای و تولیدمحور فی بالایی دارند که در این روزنامه به آن نمی رسند و حق شان گاه پایمال می شود.
گواه مطلب همین یادداشت امروز مدیرمسئول است که نبود نظارت کافی و سهل انگاری خود را به عنوان نفر اول روزنامه فراموش کرده و نوشته:” اشتباه سهوی و تلخ یکی از پرسنل مان” و “قربانی اعتماد به یکی از کارکنان”و این گونه تمام قصور را برگردن یکی از پرسنل انداخته و خود به بهانه ی بیماری و درگذشت یکی از بستگانش،از زیر بار مسئولیت شانه خالی کرده است.
یا مطلب دیگر امروز که به ظاهر از طرف پرسنل نوشته شده و چیزخاصی جز مجیز مدیرمسئول نیست و خواننده را به شگفتی وا می دارد که چه لزومی به چاپ آن وجود داشت و آیا واقعا”خانم مدیرمسئول این گونه است که در این مطلب آمد؟!
به هرحال بزرگی هزینه دارد و وارش اگر بخواهد خارج از ادعای گزافه پرسنل خودش”یک مجموعه موفق”،”شجاع”،”مسئولیت پذیر”و “توانمند”باشد و “حق دیگران را تضییع نکند”و”به امید درآمد بیشتر از این شاخه به آن شاخه نپرد” باید هزینه کند و فقط به فکر دخل نباشد و خرج کند.
بالاخره وارش آمد وروسیاهی برای کسانی مانده که در طی چند روز گذشته با انواع واقسام تهمت وافترا ءمی خواستند چهره وارش را بد جلوه دهند غافل از اینکه روسیاهی فقط برای ذغال می ماند .
وارش آمد اما همان ناشی گری و غیرحرفه ای گری را دارد… من هم بودم به دو کارمندم اجرت می دادم تا به تمجید و ستایش از من بنویسد واقعا که… هنوز ادب نشده…