هراز نیوز : گزارش رحمت عزیزی
(عکس از: علی هاشمیان)
طرح مطالعاتی تعریض خیابان اصلی بهشهر با دو كیلومتر طول و هشت متر عرض تنها یک سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی آعاز شد.اگرچه مهندسی ساخت کارخانه چیت سازی و بلوار مقابلش خبر از آن دارد که تعریض این خیابان ریشه در گذشته‌ای دورتر دارد. اما در سال‌های پس از انقلاب بود که به صورت جسته و گریخته نسبت به تعریض این خیابان اقداماتی شد تا اینکه پیشرفت این پروژه از سال 83 سرعت بیشتری گرفت.قرار بود فاز اول این پروژه که از چهار راه امام خمینی (ره) تا بیمارستان امام خمینی (ره) را در بر می‌گرفت با پایان دوره شورای دوم، به پایان برسد اما عمر شورای سوم نیز به پایان رسید و به اواخر وقت‌های اضافه‌اش هم رسیدیم و هنوز فاز اول به پایان نرسید.
پروژه‌ای که با عدم مطالعه کافی، بهار خود را آغاز کرد با عملیاتی شبانه و به صورت هتاکانه و تحقیر آمیز و با استعمال نام مبارک معصومین (ع) به عنوان رمز عملیاتِ بلوار کشی در خیابان یک طرفه، به زمستان خود رسید. و به جای تعریض شدن، متعرض به حقوق شهروندان خود شد. (عکس از: بهنام انصاری)
اگرچه می‌شد با حفظ بخش هایی یا تمام این خیابان به عنوان بناهای فرسوده و تاریخی همچون حمام قاسمیان و سایر بناهای این خیابان، موزه‌ای به طول دو کیلومتر داشت و با الگو گیری از سایر خیابان‌های تاریخی برخی از شهر‌ها ازجمله خیابان تاریخی سپه قزوین این خیابان را نیز سنگ فرش نموده و به شکلی دیگر از آن بهره مند شد اما اینک که آن گونه نشد لااقل هرچه سریعتر این غائله تعریض را به پایان برسانیم چراکه برخی از اولین ساختمان‌های احداث شده‌ی بعد از انقلاب اینک خود به بافت فرسوده تبدیل شده است، حال آنکه هنوز تعریض این خیابان به به پایان نرسیده. هرچند مطابق با اکثر پروژه‌های عمرانی تأمین منابع مالی تعریض خیابان امام خمینی بهشهر نیز خود یک پروژه ای است جداگانه.
كندی و تاخیر در اجرای این طرح با توجه به اینكه این خیابان به عنوان خیابان مركزی شهر محسوب می‌شود، مشكلات عدیده‌ای را برای شهروندان پدید آورده است. نبود جای پارك و پارك كردن دوبله ماشین‌ها از یک سو و حضور تاكسی‌ها و متور سوارن از سویی و بساط دستفروشان در قسمت‌های تعریض شده این خیابان از سویی دیگر، تردد در این خیابان یک سویه را طاقت فرسا نموده است.
البته شهری كه دو هزار نفر از كارگران خود را به دلیل ورشكستگی كارخانه چیت‌سازی‌اش از كار افتاده می‌بیند، دیدن خیل عظیم دستفروشان در معابر عمومی این شهر جای تعجبی ندارد.
خیابانی که مرکزی‌ترین بیمارستان و اورژانس شهر در آن قرار گرفته است سرعت خودرو های امدادی را به حداقل کشانده و گاهاً سرعت تاکسی‌ها را نیز به میزان گام‌های یک عابر پیاده تقلیل داده است. آری حرکت لاک پشتی وسایل نقلیه این خیابان علاوه بر نارضایتی صاحبان وسایل نقلیه سبب اتلاف سالانه صدها هزار نفر ساعت وقت شهروندان در این خیابان شده است.
همچنین به جهت موقتی بون پیاده رو های این خیابان مسئولین شهری، علاقه و عزم جدی در ترمیم پیاده رو های این مسیر نیز نداشته و موزائیک های از جای کنده شده‌اش زمستان‌ها عابران پیاده را با آب گل آلود پذیرایی می‌کند. عمق فاجعه آنگاه است که شما بارها با چشمان خود زمین خوردن یک خانم مسن را در همین پیاده رو شاهد باشید اما اقدامی از سوی مسئولین در جهت ترمیم این پیاده رو ها دیده نشود.
هرچند طبق آخرین گفته‌های مسئولین شهری تنها سی درصد از این پروژه باقی مانده است اما همین سی درصد کفایت می‌کند تا صد در صد این پروژه را تحت شعاع قرار داده و قسمت عظم بخش های تعریض شده را بی اثر نماید.
همچنین سوء مدیریت در جذب منابع و استفاده از بودجه حداقلی حاصله از مالیات سالانه و پروانه‌های ساخت و عدم جذب سرمایه از منابع کشوری و نیز عدم همراهی موثر مسئولین استانی و وزارت خانه‌های مربوطه و نمایندگان مازندران در مجلس شورای اسلامی در حمایت از مسئولین شهری، عمر این پروژه را طولانی نموده است این در حالی است که فرماندار پیشین شهرستان بهشهر از زبان وزیر مسكن و شهرسازی وقت قول داد تا با تقسیم این خیابان به سه قسمت که یك بخش از آن را وزارت مسكن و شهرسازی در قالب بافت فرسوده، بخش دیگری را سازمان همیاری‌های شهرداری و بخش سوم را هم استانداری نسبت به پرداخت هزینه تعریض، همکاری نمایند اما هنوز همکاری موثری در اجرای این پروژه دیده نمی‌شود.
شاید آن زمان که مسئولین شهری سابق در ذهن خود می‌پروراندند که قسمت زیرین سه راه شهرداری تا ابتدای چهار راه امام فضای خالی ایجاد و برای ساخت مغازه‌ها و فروشگاه‌ها استفاده شود. هرگز فکر نمی‌کردند که مسائل ضروری‌تر این خیابان این چنین به طول انجامد.
به گمان می‌رسد تعریض کامل، جدول بندی، زیبا سازی، یارکینگ طبقاتی، چراغ‌های برق، ساماندهی دست فروشان و کارگران ساختمانی و مرمت پیاده رو ها از ضروری‌ترین نیاز این خیابان باشد.
لذا از مسولینی که تاکنون نسبت به تعریض این خیابان و ثبت ملی شدن سنگ نو، زیباسازی و آسفالت خیابان‌های هفت تیر و فرودگاه، آسفالت جاده دریای چهارفصل، ساخت پل‌های راهبند (جانبازان)، کمربندی و چهارشنبه بازار، افتتاح پارک سلامت و سرو و مرمّت پارک 22بهمن، احداث کارخانه کمپوست، شروع ساخت پارک غار هوتو، تزئین ورودی های شهر و ارائه سایر خدمات همّت ورزیده‌اند و نیز از مسئولین آینده انتظار است نسبت به اتمام این پروژه که از جمله‌ی اصلی‌ترین مسائل این شهر می‌باشد همتی مضاعف ورزند تا مسائلی مهمتر در دستور کار مسئولین این شهر و منطقه قرار گیرد.