به بهانه هفته جهانی تکریم ناشنوایان
تابلویی سفیدوبزرگ برسردرتعبیه شده بودکه طلایی روی آن نوشته بود:
کانون ناشنوایان آمل
به گزارش پایگاه خبری هرازنیوز صدای زمزمه های مبهمی از درون ساختمان شنیده میشد.مراسم کوچکی بودظاهرا برای ناشنواهابرپا شده بود.جمعیت چشمگیری درمحوطه نشسته بودندبادیدن ماولوگوی دردستمان توجه شان به سمتمان جلب شد. یکی از آنهاکنارم آمدولبخندعمیقی روی لبانش بودوبا خودکاری روی دستش برایم کلماتی رانوشت که ناخوانا بوداز رابط خواستم کمکم کندانا نمیشدهرکدامشان به یک طریق با من صحبت میکردندورابط مهربان آنهاسخت مشغول برگزاری مراسم برای شبه شنواها بود.این هفته درکل جهان برای آنها مراسم تکریم میگیرند ماهم.
این هفته،هفته تکریم ناشنوايان نامگذاري شده است.علت مهم اين نامگذاري،ارتقاي سطح فرهنگ عمومي ودرك دغدغه‌هاي ناشنوايان،توجه ويژه به زبان اشاره و آگاه‌سازي دست‌اندكاران حوزه عمومي وسياستمداران وهمچنين عامه مردم از مشکلاتی كه ناشنوايان با آن رو‌به‌رو هستند.
با خودم گفتم ماآدم های به ظاهر سالم چه قدردر جامعه باچالش مواجه هستیم حال اگرنقص عضوی داشته باشیم که دیگر نورعلی نورمیشود.
برایم سوال بودناشنوایی چگونه است؟دنیایی دگم و پراز سکوت؟حتی تصورش هم برای ما یک کابوس است. بیاد گفته هلن کلر افتادم” اگر این فرصت به من داده می شدکه یکی ازدو حس خود را بازیابم، ترجیح می دادم نابینا بمانم،ولی بشنوم.”
سعی میکردم از درون خودم را توجیه کنم وهنگامی که از مشکلاتشان برایم میگفتند،این طور پاسخ دهم :
سکوت و سکوت ، همه آن صدایی است که شما ناشنوایان با خود حمل می کنید و صدایی بر نمی آوریدوباز هم تلاش می کنید. ناشنوایی شما درد نیست، نعمت است.
چون همه صداهای جهان وحرف های جهان خوب نیستندبلکه برخی مارا درگرداب غم واندوه گرفتار می کنند.پس شاید این نداشتن ها نعمتی است که باید قدر آن را دانست. اما آنها یکسره از از دغدغه ها وحتی دعواهایشان برایم گفتند.از روحیه آسیب پذیرشان و…
آری ناشنوايي معلوليتي پنهان و چند لايه است،از سويي ناشنوايان امكان ارتباطي معمول با ساير افراد جامعه را ندارند واز سوي ديگر در ارزيابي‌هاي ارتباطي اوليه ظاهر فرد به عنوان فردي بدون معلوليت ارزيابي مي‌شود وساير افراددر برخوردهاي ثانويه متوجه نقص شنوايي مي‌شوند.حق به رسميت شناختن عدم وجود ارتباط آوايي معمول،درميان قشر ناشنوايان يكي ازدغدغه‌ها و مطالبات جدي آنان است.
جامعه ما بايد ناشنوايان را مخاطب قرار دهدواين امر زماني ميسر خواهد بود كه امكان ارتباطي اين قشر و زبان اشاره آنان به رسميت شناخته شود.با اين مقدمه همه رسانه‌هاي ديداري وشنيداري، مكتوب و مجازي هم بايد دغدغه‌ها ومشكلات ارتباطي ناشنويان را لحاظ کنند.
بر اساس آمارهاي جهاني حدود ۵درصداز كودكان در سنين مدرسه داراي درجات مختلفي از آسيب‌هاي شنوايي هستند،همچنين نرخ جهاني مشكلات شنوايي حدودا ۴/۰ درصداست.سازمان بهداشت جهاني نيز اخيرا اعلام كرده كه بيش از ۳۶۰ ميليون نفر درجهان به كم‌شنوايي مبتلا هستند.هم‌اكنون تعداد ناشنوايان (كم‌شنوا و ناشنوا) ۲۳۰ هزار نفر، يعني ۱۶ درصد جمعيت تحت پوشش بهزيستي است كه ۳۵ درصدآنهاخانم و ۶۵ درصدآنها آقا هستند. اين وجود اين قشر داراي مطالبات و خواسته‌هاي بحقي هم هستند كه بايد به آن توجه ويژه شود.آمار ارايه شده در ۱۰ سال گذشته نشان مي‌دهد.درجامعه ما و به تناسب اقدامات صورت گرفته در فراكسيون معلولين مجلس ناشنوايان عزيز هم مطالبات و دغدغه‌هاي بحقي دارند كه بايد در اولويت سياستگذاري سازمان‌هاي مربوطه از جمله بهزيستي قرار گيرد.عمده اين مطالبات حول شناسايي ناشنوايان در جامعه و درك و فهم مشكلات ارتباطي آنان، اختصاص مساعدت‌هايي به عنوان امتياز به جامعه ناشنوايان با كمك سازمان‌ها و موسسات مربوطه از جمله بهزيستي و حتي سازمان‌هاي مرتبط با فرهنگ عمومي و دستگاه‌هاي ارتباط عمومي از جمله صداو سيما، ارايه امكانات رفاهي و سازوكارهاي ارتباطي كاربردي براي اين قشر و آگاهي عموم مردم نسبت به خطراتي كه اين قشر را تهديد مي‌كند از طريق پوستر، جزوه، اعلاميه، سمينارهاي مفيد، نصب علائم، اشتغال و دغدغه‌هاي معيشتي ناشنوايان شكل گرفته است.
رابطشان سخت مشغول مراسم بود و مجبور بودبیشتربا شنواها مشغول گفتگوشودومن هم برای پاسخ به آنها برایشان مینوشتم یا لب خوانی میکردم.سرعتشان در لب خوانی بسیار بالا بود.
رابط کم کم سرش خلوت شد ونزد ما آمد برایم گفت که تا به حال هیچ خبرنگاری پایش را اینجا نگذاشته…حتما خبرنگاران شهر داستان جبار باغچه بان رادر کتاب درسیشان را از یاد برده بودندویا مشقی از آن ننوشته بودند.نمیدانم …
رابط همینطور برایم صحبت میکرد ومن دیگر هیچ چیز نمیشنیدم از سکوت در گوش های من هم ریخته بودند.
الهه دبیریان
دبیر اجتماعی هرازنیوز
بسیار عالی