رجعت امام حسین(ع) در «آخرالزمان» در آخرین خطبه روز عاشورا

رجعت امام حسین ع

امام محمدباقر(ع) در روایتی آخرین خطبه امام حسین(ع) در کربلا را بیان می‌کند که مربوط به مهدویت و امر ظهور است.

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا یکی از مهم‌ترین ابعاد قیام امام حسین(ع) که نسبت به آن غفلت صورت گرفته است، موضوع مهدویت است. این موضوع به قدری نزد امام(ع) ارزشمند بود که آخرین خطبه خود را به این امر اختصاص دادند.
در واقع اینطور می‌توان گفت که یکی از راه‌های فهم مهم‌ترین موضوعات، برنامه‌ها و یا اهداف اهل‌بیت(ع) رجوع به آخرین سفارشات و یا توصیه‌های ایشان در اواخر عمر شریفشان است؛ همان گونه که پیامبر گرامی اسلام(ص) در حجةالوداع و تنها کمتر از یکسال مانده به عمر گرانقدرشان در روز غدیر موضوع ولایت امیرالمؤمنین(ع) و اتصال آن به مهدویت را بیان فرمودند.

در ادامه، متن آخرین خطبه امام حسین(ع) به نقل از امام محمد باقر(ع) از صفحه139 کتاب «مختصرالبصائر» محمد حسن حلی عاملی و صفحه 848 از جلد دوم کتاب «الخرائج و الجرائح» قطب راوندی را بخوانید.

در پایان، برای فهم بهتر این روایت شریف، آن را به صورت دسته‌بندی موضوعی آوردیم.

ردیف

متن حدیث

ترجمه

1

قَالَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ ع لِأَصْحَابِهِ قَبْلَ أَنْ یُقْتَلَ

حسین بن علی (علیهماالسلام) قبل از اینکه کشته شود به اصحابش فرمود:

2

إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ یَا بُنَیَّ إِنَّکَ سَــتُسَاقُ إِلَى الْعِرَاقِ

همانا رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) (به من) فرمود: اى فرزندم! همانا تو به زودى به سوى عراق سوق داده خواهى شد.

3

وَ هِیَ أَرْضٌ قَدِ الْتَقَى بِهَا النَّبِیُّونَ وَ أَوْصِیَاءُ النَّبِیِّینَ

و آن زمینی است که انبیاء و اوصیاى انبیاء با آن ملاقات کردند.

4

وَ هِیَ أَرْضٌ تُدْعَى عَمُورَا

و آن زمینی است که«عمورا»نامیده می‌‏شود.

5

وَ إِنَّکَ تُسْتَشْهَدُ بِهَا وَ یُسْتَشْهَدُ مَعَکَ جَمَاعَةٌ مِنْ أَصْحَابِکَ لَا یَجِدُونَ‏ أَلَمَ مَسِّ الْحَدِیدِ

و همانا تو و جماعتی از اصحاب تو در آنسرزمین شهید خواهی شدکه (آنان) درد آهن (نیزه و شمشیر) را حس نمى‏‌کنند.

6

وَ تَلَا ﴿ قُلْنا یا نارُکُونی ‏بَرْداً وَ سَلاماً عَلى ‏إِبْراهیمَ تَکُونُ الْحَرْبُ عَلَیْکَ وَ عَلَیْهِمْ بَرْداً وَ سَلَاماً

سپس این آیه را تلاوت فرمود:«گفتیم: ای آتش! سرد و سلامت باشد بر ابراهیم»، جنگ براى تو و بر اینان (همراهانت) سرد و سلامت خواهد شد.

7

فَأَبْشِرُوا فَوَ اللَّهِ لَئِنْ قَتَلُونَا فَإِنَّا نَرِدُ عَلَى نَبِیِّنَا

سپس (امام حسین به اصحاب خود فرمود:)بشارت باد بر شما. به خدا سوگند، اگرچه (دشمنان) ما را مى‏‌کشند، ولى ما بر پیامبرمان(صلی الله علیه و آله و سلم) وارد می‌‏شویم.

8

ثُمَّ أَمْکُثُ مَا شَاءَ اللَّهُ

سپس من به قدرى که خدا بخواهد مکث خواهم کرد!

9

فَأَکُونُ أَوَّلَ مَنْ تَنْشَقُّ عَنْهُ الْأَرْضُ

سپس اول کسى خواهم بود که زمین برایش شکافته مى‌‏شود.

10

فَأَخْرُجُ خَرْجَةً یُوَافِقُ ذَلِکَ خَرْجَةَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع وَ قِیَامَ قَائِمِنَا وَ حَیَاةَ رَسُولِ اللَّهِ ص

و خارج خواهم شد (خروج خواهم کرد)، خارج شدنی کهموافق آن خارج شدن امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) و قیام قائم ما و حیات رسول‏‌الله (صلی الله علیه و آله و سلم) است.

11

ثُمَّ لَیَنْزِلَنَّ عَلَیَّ وَفْدٌ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لَمْ یَنْزِلُوا إِلَى الْأَرْضِ قَطُّ

سپس افرادى از آسمان که نزد خدایند بر من نازل می‏‌شوند در حالی که هرگز به سوی زمین نازل نشده‌‏اند.

12

وَ لَیَنْزِلَنَّ إِلَیَ‏ جَبْرَئِیلُ وَ مِیکَائِیلُ وَ إِسْرَافِیلُ وَ جُنُودٌ مِنَ الْمَلَائِکَةِ

و جبرئیل، میکائیل، اسرافیل و لشکریانی از ملائکه بر من نازل خواهند شد.

13

وَ لَیَنْزِلَنَّ مُحَمَّدٌ وَ عَلِیٌّ وَ أَنَا وَ أَخِی وَ جَمِیعُ مَنْ مَنَّ اللَّهُ عَلَیْهِ فِی حَمُولَاتٍ مِنْ حَمُولَاتِ الرَّبِّ جِمَالٍ مِنْ نُورٍ لَمْ یَرْکَبْهَا مَخْلُوقٌ

حضرت محمّد و على و من و برادرم و همۀ آن کسانی که خدا بر آنان منت نهاده،درحمل‌‏کنندگانی از حاملان پروردگار نازل می‏‌شویم، شترانی از نور که تاکنون احدى از خلایق بر آنها سوار نشده‏‌اند.

14

ثُمَّ لَیَهُزَّنَّ مُحَمَّدٌ ص لِوَاءَهُ وَ لَیَدْفَعُهُ إِلَى قَائِمِنَا مَعَ سَیْفِهِ

بعد از این، حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله و سلم) پرچم خود را به اهتزاز درمی‌‏آورد و آن را به همراه شمشیرش به قائم ما می‏‌دهد.

15

ثُمَّ إِنَّا نَمْکُثُ مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ مَا شَاءَ اللَّهُ

سپس ما بعد از آن، مدتی که خدا بخواهد مکث می‏‌کنیم.

16

ثُمَّ إِنَّ اللَّهَ یُخْرِجُ مِنْ مَسْجِدِ الْکُوفَةِ عَیْناً مِنْ دُهْنٍ وَ عَیْناً مِنْ مَاءٍ وَ عَیْناً مِنْ لَبَنٍ

بعد آن، همانا خداوند از مسجد کوفه چشمه‏اى از روغن و چشمه‏اى از آب و چشمه‌‏اى از شیر خارج می‌‏کند.

17

ثُمَّ إِنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ یَدْفَعُ إِلَیَّ سَیْفَ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ یَبْعَثُنِی إِلَى الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ

همانا بعد از آن، امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) شمشیر رسول خدا را به من می‏‌دهد، و مرا به سوى مشرق و مغرب زمین (تجهیز و) روانه می‌‏کند.

18

فَلَا آتِی عَلَى عَدُوٍّ لِلَّهِ إِلَّا أَهْرَقْتُ دَمَهُ وَ لَا أَدَعُ صَنَماً إِلَّا أَحْرَقْتُهُ

پس من به هیچ یک از دشمنان خدا بر نمی‌‏خورم مگر اینکه خون او را می‏‌ریزم،و هیچ بتى را نمى‏‌بینم مگر اینکه آن را مى‌‏سوزانم.

19

حَتَّى أَقَعَ إِلَى الْهِنْدِ فَأَفْتَحَهَا

تا اینکه به هند می‏‌رسم و آن را فتح مى‏‌کنم.

20

وَ إِنَّ دَانِیَالَ وَ یُوشَعَ یَخْرُجَانِ إِلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ ع یَقُولَانِ‏ صَدَقَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ

و همانا دانیال و یوشع خارج می‏‌شوند و به امیرالمؤمنین (علیه‏السلام) عرضه می‏‌دارند که خدا و رسول او راست گفته‌‏اند.

21

وَ یَبْعَثُ مَعَهُمَا إِلَى الْبَصْرَةِ سَبْعِینَ رَجُلًا فَیَقْتُلُونَ مُقَاتِلِیهِمْ

سپس ایشان با تعداد هفتاد مرد بسوى بصره می‌روند و دشمنان خود را مى‌‏کشند.

22

وَ یَبْعَثُ بَعْثاً إِلَى الرُّومِ فَیَفْتَحُ اللَّهُ لَهُمْ

و گروهى به سوی روم اعزام مى‏‌شوند و خداوند پیروزى رانصیب آنان می‏‌کند.

23

ثُمَّ لَأَقْتُلَنَّ کُلَّ دَابَّةٍ حَرَّمَ اللَّهُ لَحْمَهَا حَتَّى لَا یَکُونَ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ إِلَّا الطَّیِّبُ

سپس، من هر جنبنده‌‏ای را که خدا گوشت آن را حرام کرده مى‏‌کشم تا اینکه در روى زمین غیر از گوشت طیّب چیزى نباشد.

24

وَ أَعْرِضُ عَلَى الْیَهُودِ وَ النَّصَارَى وَ سَائِرِ الْمِلَلِ وَ لَأُخَیِّرَنَّهُمْ بَیْنَ الْإِسْلَامِ وَ السَّیْفِ فَمَنْ أَسْلَمَ مَنَنْتُ عَلَیْهِ وَ مَنْ کَرِهَ الْإِسْلَامَ أَهْرَقَ اللَّهُ دَمَهُ

من بر یهود و نصارا و سایر ملل اسلام را عرضه مى‌‏دارم، و آنان را بین اسلام و شمشیر مخیر مى‏‌گذارم؛پس هر کس اسلام بیاورد، منت بر او می‏‌گذارم، و هر کس از اسلام کراهت داشته باشد خدا خون او را خواهد ریخت.

25

وَ لَا یَبْقَى رَجُلٌ مِنْ شِیعَتِنَا إِلَّا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَیْهِ مَلَکاً یَمْسَحُ عَنْ وَجْهِهِ التُّرَابَ وَ یُعَرِّفُهُ أَزْوَاجَهُ وَ مَنْزِلَتَهُ فِی الْجَنَّةِ

هیچ مردى از شیعیان ما روى زمین باقی نخواهد بود، مگر اینکه خداوند مَلَکى را به سوی او نازل می‌‏کند تا خاک را از روى او کنار زند،و همسرانش و مقامش را در بهشت به وى بنمایاند.

26

وَ لَا یَبْقَى عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ أَعْمَى وَ لَا مُقْعَدٌ وَ لَا مُبْتَلًى إِلَّا کَشَفَ اللَّهُ عَنْهُ بَلَاءَهُ بِنَا أَهْلَ الْبَیْتِ

در روى زمین شخص نابینا و زمین‏‌گیر و مبتلائى نخواهد بود مگر اینکه خداوند به وسیلۀ ما اهل‌‏بیت بلا را از او برطرف مى‏‌کند.

27

وَ لَیُنْزِلَنَّالْبَرَکَةَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ حَتَّى إِنَّ الشَّجَرَةَ لَتُقْصَفُ بِمَا یَزِیدُ اللَّهُ فِیهَا مِنَ الثَّمَرَةِ وَ لَتَأْکُلُنَّ ثَمَرَةَ الشِّتَاءِ فِی الصَّیْفِ وَ ثَمَرَةَ الصَّیْفِ فِی الشِّتَاءِ

و به قدرى برکت از آسمان به سوی زمین نازل مى‌‏شود که شاخه درخت از زیادى میوه مى‏‌شکند! میوه زمستانى در تابستان و میوه تابستانى در زمستان خورده مى‏‌شود.

28

وَ ذَلِکَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَ‏﴿ وَلَوْأَنَّأَهْلَالْقُرى‏آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ منَ السَّماءِ وَالْأَرْضِ وَلکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ.

و این است معناى سخن خداوند عزوجل که ‌: «اگر اهل کتاب ایمان می‌‏آوردند و تقوا پیشه می‏‌کردند، ما به یقین برکاتى از آسمان و زمین براى آنان قرار می‏‌دادیم، ولى اینان تکذیب کردند و ما آنان را به واسطۀ آنچه کسب کردند مؤاخذه کردیم.»

29

ثُمَّ إِنَّ اللَّهَ لَیَهَبُ لِشِیعَتِنَا کَرَامَةً لَا یَخْفَى عَلَیْهِمْ شَیْ‏ءٌ فِی الْأَرْضِ وَ مَا کَانَ فِیهَا

سپس خداوند کرامتى را برای شیعیان ما عطا می‏‌کند که چیزى در زمین و آنچه در آن هست بر آنان پنهان نخواهد بود.

30

حَتَّى إِنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ یُرِیدُ أَنْ یَعْلَمَ عِلْمَ أَهْلِ بَیْتِهِ فَیُخْبِرَهُمْ بِعِلْمِ مَا یَعْمَلُونَ.

تا اینکه مردى از میان اینها اراده کند که دانشی از اهل‌بیت خود بداند، آنان را با علم به آنچه انجام می‌‏دهند، آگاه می‌‏سازد.

فراز اول بحث(بندهای 1 تا 7)

* تأکید بر این که قبل از شهادت این خطبه خوانده شد.
* رسول الله (صلی الله علیه  و آله) به امام حسین (علیه السلام) فرمودند به سرزمین عراق سوق داده خواهی شد که انبیاء و اوصیاء آنجا را ملاقات کرده بودند.
* شهادت امام (علیه السلام) و اصحاب ایشان را مطرح فرمودند  در صورتی که درد آهن را احساس نمی‎کنند و به آیه69 سوره انبیاء استشهاد شد «قُلْنا یا نارُ کُونی‏ بَرْداً وَ سَلاماً عَلى‏ إِبْراهیم‏».
*پس از شهادتشان به سوی پیامبر (صلی الله علیه و آله) باز می‌‏گردند.

فراز دوم و مقطع دوم بحث(بندهای 8 تا 14)

*ابتدا رجعت ایشان از زمین
*دوم، خروج ایشان همزمان با خروج امیرالمومنین (علیه السلام)، قیام امام زمان (عج) و حیات رسول الله (صلی الله علیه  و آله). *سوم، نزول افرادی که قبلاً در زمین حضور نداشتند از ملائک مقرب تا…
*چهارم، برافراشتن پرچم توسط پیامبر (صلی الله علیه و آله) و عرضۀ آن به امام زمان(عج) همراه با شمشیرشان.

فراز سوم و مقطع سوم بحث(بندهای 15تا 24)

*اول جاری شدن چشمه‎هایی(دهن، ماء، لبن) از مسجد کوفه
*دوم تقدیم پرچم رسول‌الله (ص) توسط امیرالمومنین(ع) به امام حسین(ع) و مبعوث کردن به مشرق و مغرب و نابودی عدوالله و سوزاندن بتان و فتح هند.
*سوم، خروج دانیال و یوشع علیهما السلام به سوی امیرالمومنین (علیه السلام) و تصدیق خداوند و رسول الله (صلی الله علیه  و آله)، و حرکت به سمت بصره و کشتن دشمنانشان و رفتن به سوی روم و فتح آنجا.
*چهارم، کشتن حیوانات حرام گوشت.
*پنجم، عرضه دین به یهود و نصاری و سایر ملل و مخیر کردن بین اسلام و کفر و انتقام گرفتن از آن‎ها

فراز و مقطع چهارم(بندهای 25 تا انتها)

از این فراز به بعد دیگر بحث فضای بهشت‎گونه مطرح است و پس از نابودی کفر و ظلم صورت می‌‏گیرد.

*اول، نزول ملائکه جهت خدمت به شیعیان و شناساندن زوج و منزلت ایشان در بهشت.
*دوم، از بین رفتن بیماری‌‏ها به واسطۀ اهل‎‌بیت (علیهم السلام).
*سوم، جاری شدن برکت از آسمان و میوه دادن غیر عادی درختان
*چهارم، کرامت دادن به شیعیان طوری که هیچ چیز از ایشان پنهان نیست و علم ایشان فراوان می‎شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *