مدتی پیش شورای اسلامی بخش امام زاده عبدالله(ع) و شوراهای اسلامی روستاهای چلاو با همکاری بخشداری امام زاده عبدالله(ع) اقدام با استقرار کانکس نگهبانی بر روی پل چلاو (منگل) نمودند که تاکنون بلااستفاده مانده و چندی پیش درب و پنجره آن به سرقت رفته و تخریب شده است.
سؤال اینجاست که مسئولین بخش چرا تاکنون از فرد یا افرادی به عنوان نگهبان استفاده نکرده اند؟ چرا منتظر ماندند تا این کانکس تخریب شود؟
امیدواریم شوراهای اسلامی روستاهای منطقه هرچه زودتر نسبت به سر و سامان بخشیدن به این کانکس نگهبانی اقدام نمایند.
وبلاگ روستای ییلاقی گت کلا تا حصول نتیجه پیگیر موضوع خواهد بود.
فرزاد باقی پور
برادر! از این موارد تو شهر جلوی چشم هزاران نفر اتفاق افتاده…
یادتان هست که ساهای دور ، همگام با ورود رهبری به شهر آمل، پارکی افتتاح شد به نام پارک معلم (خیابان شهید بهشتی )..
می گذرم از یک شبه گل روییدن در آن پارک در روزهای قبل از تشریف فرمایی رهبری!
مدتی بعد آلاچیق هایی در مجاورت همان پارک در کنار رودخانه ساخته شد، پول های زیادی هزینه شد و حتی کنار رودخانه هزینه هایی شد تا یک سد کوچک شیب دار سنگی زیبا درست کردند.همه این ها برای چه بود؟!
آری برادر! برای مردم و به خاطر مردم و در مکانی که متعلق به عموم مردم داشت( مردم! مردم! و….)
اما بعد از سال ها چه اتفاقی افتاد؟! آلاچیق ها رو به خرابی گذارد.. در حالی که الاچیق ها رو به خرابی می رفت و نیمه کاره رها شده بود باز هدر دادن بیت المالی دیگر! سرویس های بهداشتی با درهای آلومینیوی ساخته شد…دوباره چرخش هدر دادن بیت المال.
مدتی بعد این سرویس های بهداشتی بدون حتی یکبار مورد استفاده قرار گرفتن با خاک یکسان شدند!
به جای آن دکل ایرانسل سبز شد!
به جای آلاچیق ها…حسینیه ای ساختند و …
مکانی که قرار بود با مصرف این همه پول بیت المال در طول این همه سال، جایگاهی برای تفریح مردم و صد البته تفریح بصری( یعنی تماشای رودخانه) مردم قرار بود بشود، توسط زمینخوارانی با چهره موجه تصرف شد به نام های کذا و کذا…
بعد از حسینیه، چند متر پایین تر الان توسط نهاد منتسب نظامی در حال تصرف است و اگر خوب بنگری در طول این 20 و اندی سال اخیر به روش های مختلف، حریم رودخانه را تصرف کرده اند(آگاهی، اداره، مسجد، هلال احمر،نمایشگاه، حسینیه، نهاد های نظامی و …)
این روزها برای ادامه دوره دکترا به دانشگاه مازندران بابلسر می روم. و میبینم که چگونه حریم دریا توسط شخص و نهادها هنوز به لطایف الحیلی متصرف باقی مانده است!
یاد روزی می افتم که رهبری در هنگام حضور در یکی از این شهر های ساحلی دستور آزاد سازی حریم دریا را داده بود……
فقط می گویم.”.این شهر بی دلاوره ”
البته شک دارم رسانه های مثل شما که وام دار برخی جناح ها و جریان ها هستند قدرت پیگیری این مسایل را داشته باشند…البته لنگه کفشی در بیابان نعمت است. در هر صورت از شما متشکرم و این تشکر بیشتر خواهد بود ، اگر ریسک کرده و این مطالب را نشر دهید تا وجدان های بیدار اگاه تر شوند..اما خود می دانم که وجدان های بیدار، فاقد قدرت های تاثیرگذار هستند!
http://gatkolayesabz.blogfa.com/post/121