دروغ گفتن به شوخی عذاب ندارد، ولی شایسته است این کار انجام نشود. در روایات از دروغ گفتن به شوخی هم مذمت و نهی شده است.
حضرت علی (ع) می‌فرمایند: «لا یجد عبد طعم الایمان حتی یترک الکذب هزله و جده [۱]
هیچ بنده ای طعم ایمان را نمی چشد، مگر این که دروغ را چه شوخی و چه جدی ترک کند.»
امام زین العابدین (ع) به فرزندش فرمود: «اتقوا الکذب الصغیر منه و الکبیر فی کل جد و هزل [۲]
از کوچک و بزرگ و جدی و شوخی دروغ بپرهیز.»
دروغ گفتن به شوخی، کم کم انسان را بر دروغ جدی جرأت می دهد.
امام خمینی (ره) در چهل حدیث می‌فرماید:
«از اموری که انسان باید ملتفت آن باشد، این است که دروغ به عنوان شوخی و مزاح هم در اخبار از آن تکذیب [و نهی] شده است و تشدید در امر [به ترک] آن گردیده و علما فتوای به حرمت آن نیز می دهند.» [۳]
پی‌نوشت ها:
اصول کافی، ج ۴، باب الکذب، ح ۱۱٫ [۱]
اصول کافی، ج ۴، باب الکذب، ح ۲٫ [۲]
چهل حدیث، ص ۴۷۲٫ [۳]