حمیدرضا نوربخش: موافق افزایش دستمزدها هستم

 حمیدرضا نوربخش رئیس سی و‌ یکمین جشنواره موسیقی فجر و سخنگوی خانه موسیقی در ابتدای این جلسه گفت: در زمان برگزاری جشنواره سال گذشته به دلیل برخی مسائل انتقادی با محوریت خانه موسیقی، فضای غبارآلودی به وجود آمده بود و بعد از جشنواره زمان رسیدگی به آن نبود تا امروز که این غبارها خوابیده و امکان حضور و فرصت یک گفت‌وگوی منطقی در فضایی دوستانه به وجود آمده است.

وی افزود: از طرفی در آن برهه زمانی اکثراً درگیر حواشی شده و از اصل ماجرا دور شده بودند. طرف دیگر ماجرا هم این بود که ما باید در موضوعات مالی به جمع‌بندی می‌رسیدیم. به همین خاطر تا پایان تسویه‌حساب‌ها صبر کردیم. قبلاً گفتم و باز هم می‌گویم که من به هیچ عنوان نمی‌خواستم از پاسخگویی طرفه بروم و امروز برای شفاف‌سازی در کنار شما هستم.

او ادامه داد: در تمام مدت 30 دوره برگزاری جشنواره یک روال همیشگی طی شده و ریاست جشنواره حکمی تشریفاتی را یدک کشیده و بار مسئولیت بر عهده دبیر بوده است. این را هم بگویم نمی‌خواهم چشم روی این سی دوره ببندم و آن را بی‌ارزش کنم، چرا که خود من از سال 66 در سمت‌های مختلف در کنار این جشنواره بودم و اگر بخواهم اینچنین کنم در وهله اول خود را زیر سؤال برده‌ام.

این خواننده همچنین گفت: دوره‌های مختلف جشنواره از نظر حضور هنرمندان شاخص، متفاوت بود و ساختار آن، ساختاری نبود که به‌صورت متوالی این اتفاق بیفتد. من فکر می‌کردم ساختار باید به‌گونه‌ای باشد که هنرمندان با رضایت و رغبت در جشنواره شرکت کنند.

این هنرمند به بخش‌های “نسلی دیگر” و ” رقابتی” اشاره کرد و گفت: در زمان برگزاری دوره سی و یکم، صحبت‌هایی مطرح شد که بنده قصد حذف دو بخش رقابتی و نسلی دیگر جشنواره موسیقی فجر را دارم، در حالی که بنده معتقد بودم اگر بخش رقابتی در جشنواره وجود نداشته باشد، به این دلیل است که نمی‌خواستیم این گروه‌ها بیایند، در جشنواره حضور داشته باشند و به امان خدا سپرده شوند، چرا که بر این مبنا کمک‌ زیادی به ماجرا نمی‌کردیم. بنابراین ما اصلاً نگاه حذفی به این ماجرا نداشتیم. برعکس تمام انگیزه من این بوده که به ادامه جریان موسیقی کمک کنیم و فضایی را ایجاد کنیم که بخش رقابتی در جایگاه ویژه‌ای قرار داده شود.

رئیس جشنواره موسیقی فجر اضافه کرد: ما در این جشنواره برای اولین بار با سایت‌های شاخص فروش بلیت مکاتبه کرده و طی یک مناقصه مشخص توانستیم با سه سایت به توافق برسیم. جالب اینجاست که در گذشته کسی سؤال نکرده بود که چرا بلیت‌فروشی جشنواره فجر به صورت مونوپل به یک سایت (ایران کنسرت) واگذار می‌شد.

او ادامه داد: علت واگذاری بلیت‌فروشی به miresi.ir هم این بود که این سایت تمام شرط و شروط ما را پذیرفته و واجد آن بود. در نهایت ما از تمامی این سایت‌ها مبلغ یک میلیارد و دوست میلیون تومان به‌عنوان پیش‌پرداخت دریافت کردیم. این در حالی بود که قبلاً پنج درصد به سایت‌ها سود تعلق می‌گرفت و در زمان ما این درصد به چهار رسید.

نوریخش ادامه داد: درباره دستمزد گروه‌ها باید بگویم که من به شخصه موافق افزایش دستمزدها هستم و در این جشنواره سقف دستمزد گروه‌ها صد میلیون بود که آن هم نصیب گروه کامکارها شد. جدای از این مسائل امسال طبق قانون درصد بالایی به‌عنوان بیمه از تمامی دستمزدها کسر شد که مبلغ قابل توجهی بود.

این هنرمند در ادامه این نشست هم گفت: متأسفانه‌ آقای کیوان ساکت اعتراض‌هایی را در واکنش به رقم دستمزد گروه سهراب پورناظری و آنتونیو ری مطرح کردند که خلاف واقع بود. اول اینکه سهراب پورناظری و آنتونیو ری در سالن برج میلاد روی صحنه رفتند و گروه آوای ساکت در تالار وحدت و همان‌طور که همه می‌دانند ظرفیت برج میلاد دو برابر ظرفیت تالار وحدت است و طبیعتاً درآمد بیشتری از اجرای سهراب پورناظری و آنتونیو ری به دست آمد. همچنین این دو در مراسم اختتامیه نیز برای ما برنامه‌ای را اجرا کردند. این را هم بگویم که دستمزد کیوان ساکت از قرارداد خواننده آن‌ها جدا بوده و یک چهارم دستمزد پورناظری‌ها بود.

او همچنین درباره لغو کنسرت‌ها در این جشنواره گفت: باید به واقع بگویم که لغو تمامی کنسرت‌ها خارج از اختیارات ما بود اما همین به کل بدنه لطمه زد.

رییس جشنواره سی و‌ یکم موسیقی فجر در ادامه با ارائه جزئیات بیشتر گفت: هزینه سالن‌ها برای جشنواره سال 93، 220 میلیون تومان بوده که این هزینه در سال 94 بیش از 2 برابر افزایش قیمت پیدا کرده و به 550 میلیون تومان رسید. هزینه جایزه و داوری در جشنواره سال 93 با 23 داور 150 میلیون تومان بود، در جشنواره سال 94، 78 داور داشتیم که مجموعاً با جایزه، هزینه این بخش 180 میلیون تومان شد.

سخنگوی خانه موسیقی ادامه داد: هزینه گروه‌های داخلی در سال 93 که 75 گروه بودند 600 میلیون تومان شده بود و در سال 94 با 54 گروه این رقم به 900 میلیون تومان رسید. هزینه گروه‌های خارجی در سال 93 که 10 گروه بودند، 130 میلیون تومان شد که در سال 94 با 14 گروه به رقم 400 میلیون تومان رسید. سایر هزینه‌های جشنواره اعم از برگزاری و … در سال 93 یک میلیارد تومان بود که در سال 94 هزینه‌ها 30 درصد افزایش پیدا کرد و به رقم یک میلیارد و 400 میلیون تومان رسید.

نوربخش ارقام بلیت‌فروشی را این‌طور بیان کرد: در سال 93، 16 گروه پاپ اجرا داشتند که با بیش از 13 هزار صندلی 946 میلیون تومان بلیت‌فروشی انجام شد. در سال 94 تعداد اجراهای پاپ به 9 اجرا کاهش پیدا کرد و با 9 هزار و 962 صندلی به رقم 753 میلیون تومان رسید. در بخش غیر پاپ 98 اجرا در جشنواره سال 93 اجرا شده که با 6650 صندلی رقم فروش 230 میلیون تومان بوده است. در سال 94، 43 اجرا در بخش غیر پاپ روی صحنه رفته که با 19 هزار و 475 صندلی به رقم یک میلیارد و 260 میلیون تومان رسیده است. در بخش بین‌الملل در جشنواره سال 93، 22 اجرا روی صحنه رفته که با 1721 صندلی مجموع فروش 60 میلیون تومان بوده است. در سال 94، 16 اجرا را در بخش بین‌الملل داشتیم که با 4 هزار و 169 صندلی 225 میلیون تومان فروش داشته‌ایم. در مجموع فروش، سال 93، یک میلیارد و 237 میلیون تومان بلیت‌فروشی داشته که این رقم در سال 94 به 2 میلیارد و 239 میلیون تومان رسیده است؛ یعنی به عبارتی در دوره گذشته 29 درصد فروش پاپ کاهش داشته و فروش بخش‌های غیر پاپ 193 درصد افزایش داشته است و در مجموع، بودجه سال 94 با وجود افزایش هزینه‌ها تنها 200 میلیون تومان از جشنواره سال 93 بیشتر شده است.

این خواننده موسیقی سنتی تأکید کرد: در کل به این نتیجه رسیدیم که با افزایش داورها می‌توانیم شک و شبهه را کاسته و از اعمال سلایق جلوگیری کنیم این به معنای نبود اشکال نیست. اشکالات بوده و به طور حتم در دوره بعدی اصلاح خواهد شد.

عضو هیئت‌داوران جشنواره سی و یکم درباره نقش حسن ریاحی نیز گفت: پس از چند روز که از اختتامیه سی‌امین دوره جشنواره موسیقی فجر می‌گذشت، صحبت‌های مطرح شد مبنی بر اینکه می‌توان جشنواره را به شکل دیگری برگزار کرد. با من در این رابطه صحبت شد و من هم شرط و شروطی داشتم که قبول شد. پیش از این زمان، حکم دبیری آقای ریاحی اعلام شده بود و ما نمی‌توانستیم بگوییم قرار است وضعیت تغییر کند. او مسئولیت بخش علمی را عهده‌دار بود و در دوره‌های قبل هم مسئولیت اجرایی نداشت. آقای ریاحی برای ما شأن بالایی دارد و برای او احترام قائل هستیم. قرار نیست به او جسارتی کنیم، اما وقتی با چنین موضوعی مواجه شده بودیم باید چه کار می‌کردیم تنها راه این بود که من او را در این رابطه مجاب کنم. او نیز با بزرگواری پذیرفت و در بخش‌هایی که باید نظر می‌داد، از نظراتش استفاده کردیم.

این خواننده در پایان هم گفت: ما می‌خواستیم با دخالت بخش خصوصی بحث دولت را نسبت به این داستان کمرنگ‌تر کنیم. در این وسط یک موسسه اقتصادی حاضر بود تا تمامی هزینه‌ها را بر عهده بگیرد و در ادامه کار میسر نشد. با این وجود اگر این کار را هم می‌کردیم و تمام درامد حاصل از بلیت‌فروشی را به‌طور کل به آن‌ها می‌دادیم باز هم از هزینه‌ای که آن‌ها پرداخته بودند، کمتر می‌شد. رک بگویم که هیچ کسی برای این جشنواره کیسه ندوخته و قصد همه کمک بوده است.

منبع:هنرآنلاین