آینده روشن زنان در نور و محمودآباد؟

«مادران و دختران در آینده روشن نور و محمودآباد نقش سازنده تری خواهند داشت.» این جمله، یکی از شعارهای انتخاباتی علی اسماعیلی(منتخب مردم نور و محمودآباد) در ایام انتخابات مجلس شورای اسلامی بود. دلیل برجستگی و تمایز این شعار از شعارهای مشابه، آن است که شاید برای نخستین بار باشد که کاندیدایی در سطح حوزه انتخابیه اینگونه قشر بانوان را مخاطب مستقیم خود قرار می دهد. صرف نظر از اینکه منتخب مردم تا چه اندازه در عمل به این شعار موفق خواهد بود، شایسته است که این نگاه نو به بانوان را به فال نیک بگیریم و چشم انتظار رقم خوردن آینده ای روشن برای جامعه زنان در نور و محمودآباد باشیم.

یادآوری این نکته مهم است که تحقق توسعه پایدار، با یاری و مشارکت همه گروه های اجتماعی صورت می پذیرد. در میان گروه های اجتماعی،زنان نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند و در تمام صحنه ها همراه مردان و در کنار مردان حضور داشته اند، اما نقش شان در امور اجرایی و اداری، متناسب با شایستگی های آنان نبوده است. مطابق با قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، زنان باید در مقایسه با مردان از حقوقمساوی برخوردار باشند و در زمینه های مختلف در تعیین سرنوشت خود مشارکت فعال داشته باشند.حتی در آموزههای دینی ما نیز بر نگاه برابر به زن و مرد تأکید فراوان شده است. اما پس از انقلاب تا به امروز، علیرغم تلاش های قابل تقدیر مسئولان نظام برای دستیابی بانوان به مطالبات قانونی و برحق شان،همچنان زنان از حقوق اجتماعی مناسب و شایسته خود در مقایسه با مردان برخوردار نیستند. به عنوان مثال، همچناندسترسی بانوان به امکانات فرهنگی، ورزشی، هنری، آموزشی و اجتماعی قابل قیاس با آقایان نیست؛ همچنان محدودیت هایی که زنان برای حضور در عرصه های مختلف سیاسی، مدیریتی و تصمیم گیری (یعنی حوزه های قدرت محور) دارند، بسیار بیشتر از آقایان است.

مشارکت بالا اما سهم مدیریتی اندک، عنوانی است که غالبا در مورد زنان ایرانی به کار برده می شود. بانوان ایرانی با وجود آنکه همواره در متن مشارکت های اجتماعی و سیاسی و انتخاباتی قرار داشته اند، اما سهم مدیریتی اندکی در طی سال های اخیر نصیب آنها شده است (طبق آمار سال ١٣٩٢، حضور زنان در عرصه های مدیریتی حدود ۲،۵ درصد بوده است) کهبا توجه به جمعیت رو به افزایش زنان تحصیلکرده دانشگاهی، زیبنده است از این قشر فعال در امور اجتماعی و تاثیرگذار جامعه در منصب های مدیریتی بیشتر استفاده شود.

در حوزه انتخابیه ما نیز، چالش سهم اندک زنان از پست های مدیریتی، همچنان به قوت خود باقی است. از این منظر، در شهرستان های نور و محمودآباد، متاسفانه بانوان محترمعلیرغم توانمندی های بالقوه به انزوا کشیده شده اند و در عرصه های اصلی مدیریتی و تصمیم گیری شهرستان،محلی از اعراب ندارند. تا آنجا که نگارنده مطلع است،ظاهرا خانم حوا حقجو رییس دانشگاه علمی کاربردی شهرستان محمودآباد، تنها بانویی است که در عرصه مدیریتی شهرستان های نور و محمودآباد مشغول به فعالیت می باشد. با آرزوی سلامتی و توفیق روزافزون برای این بانوی فرهیخته، پرسش اینجاست که چرا سهم زنان از عرصه مدیریتی حوزه انتخابیه ما، می باید تنها و تنها یک نفر باشد؟؟

در سال های اخیر شاهد بوده ایم که بانوان جامعه ما علیرغم تمام تنگ نظری ها و سنگ اندازی ها، در عرصه های مختلف فرهنگی، اقتصادی، کارآفرینی و حتی ورزشی و هنری به موفقیت های چشمگیری دست یافته اند. اما در نهادهای مدیریتی و تصمیم گیری، به رغم پیشرفت های محسوس زنان در زمینه تحصیلات دانشگاهی و همچنین حضور فعال و کاربردی در مشارکت های اجتماعی و سیاسی جامعه، آنچنان که باید ازظرفیت ها و استعداد های این قشراستفاده در خور توجهی نشده است.قدر مسلم آن است که تداوم و شتاب توسعه، زمانی رخ خواهد داد که زنان و مردان غیور این مرز و بوم دوشادوش یکدیگر مسئولیت توسعه را بر عهده بگیرند. تا زمانی که زنان به عنوان نیمی از سرمایه انسانی جامعههمچنان از گردونه توجهات و تصمیم گیریها خارج باشند، توسعه همچنان ناپایدار و دست نیافتنی خواهد بود.

امیدواریم که منتخب جدید مردم نور و محمودآباد در مجلس شورای اسلامی، با آن صداقت، درایت و پشتکاری که در روزها و ماه های منتهی به انتخابات از خود بروز داده است و با همان روحیه تعامل و قدرت چانه زنی که ما از ایشان سراغ داریم، در راستای پیگیری خواستهها و مطالبات قانونیبانوان در حوزه انتخابیه ما و حتی در سطوح کلان کشورگام های اساسی بردارد، و بسترساز حضور پررنگ تر و کاربردی زنان در عرصه های مدیریتی و تصمیم گیری باشد. براستی آیا مادران و دختران نور و محمودآباد می توانند در چهار سال هوای تازه، آینده روشن و نقش سازنده تری را برای خود متصور باشند؟

من از مفصل اين نكته مجملي گفتم / تو خود حديث مفصل بخوان از اين مجمل.