هراز نیوز :الناز پاک‌نیا_از سوم دی ماه آغاز ثبت‌نام کاندیداهای شرکت‌کننده در نهمین دوره مجلس شورای اسلامی آغاز شده است، این بهانه‌ای شد تا نگاهی به کارنامه فعالیت‌ها و عملکرد‌های نمایندگان مردم مازندران در مجلس شورای اسلامی داشته باشیم.
اسفند ۸۶ بود که ۱۲ منتخب مردم مازندران به م
جلس هشتم راه پیدا کردند.
مازندران که از سال‌های گذشته به نام قطب کشاورزی شناخته شده بود انتظار داشت که نمایندگانش را در کمیسیون کشاورزی ببینند اما با استعفای تنها عضو مازندرانی کمیسیون کشاورزی در دوره هفتم، این رویداد محقق نشد و نخستین شوک مجلس هشتم به مازندران وارد شد.
این بار هم رسانه‌ها به میدان آمدند تا بدانند چه سرنوشتی را نمایندگان مازندران در کمیسیون‌های صنعت، عمران و انرژی برای استان رقم می‌زنند.
گذشت زمان و آغاز سفرهای استانی نشان داد که حضور نمایندگان مردم مازندران در کمیسیون‌هایی مانند صنعت و انرژی و عمران بی‌دلیل نبوده و یا لااقل سفرهای استانی هیات دولت و باز شدن دروازه‌های صنعت به روی مازندران این فرصت را به نمایندگان استان داد تا از سیاست‌هایی که برای نخستین بار احمدی‌نژاد برای مازندران چیده بود بیشترین استفاده را ببرند.
نخستین سفر هیات دولت به مازندران با شکوفایی صنعت در استان همراه شد تا واژه‌هایی چون صنایع مادر، صنایع سنگین، و توسعه صنعتی در مازندران شنیده شود.
وعده رییس‌جمهور به مردم برای احیای نساجی‌های مازندران و زغال‌سنگ البرز مرکزی و احداث پالایشگاه رویاهایی بودند که ناامیدی مازندرانی‌ها از نداشتن پشتیبانی در کمیسیون کشاورزی را جبران کرد.
با تصویب طرح‌های صنعتی برای مازندران، اینبار نقش مجلس هشتمی‌ها در استان پررنگ شد و نمایندگان حوزه‌های قائمشهر، سوادکوه، ساری و بهشهر برای بهره‌برداری از این مصوبات رنگ دیگری گرفت.
اینبار کمیسیون‌هایی چون صنعت و عمران بودند که شاه کلید اجرای طرح‌های صنعتی در مازندران را در دست داشتند.
جدال‌ها و تلاش‌ها برای ایجاد مصوباتی که وعده دولت و مجلس در مازندران بود موجب شد تا رقابتی در استان شکل بگیرد تا شاید گره‌ای از بخت برگشته مازندرانی‌ها باز کند.
مازندران که تا دیروز آرزوی کشاورزی شدن را در سر داشت امروز صنعت را نیز در تصور خود مجسم شده می‌دید.
کارخانجات نساجی مازندران و زغال‌سنگ البرز مرکزی که روزی بیشترین میزان اشتغالزایی را در استان داشتند به دلیل عدم توجه مسئولان وقت در آستانه بحرانی بزرگ قرار گرفته بودند و رفع این بحران‌ها می‌توانست عملکردی مثبت در این حوزه برای نمایندگان مردم مازندران رقم بزند.
در دولت نهم زمانی که گره‌های کور توسعه‌صنعتی در استان باز شد، کشاورزی قطبی مغفول باقی ماند تا بار دیگر توسعه یکی در پس توسعه دیگری فراموش شده باقی بماند.
یکی دو سال پس از تصویب طرح‌های صنعتی در مازندران، نمایندگان استان فرصت داشتند تا بتوانند بخشی از عملکرد و توانایی‌های خود را به نمایش بگذارند.
در شهرهای تک نماینده عملکرد مجلس هشتمی‌ها اگرچه بسیار درخشان نبود اما تا حدودی توانست در اجرای یکی دو مصوبه سفر در بخش صنعت موفق عمل کند؛ هرچند در تعدادی از شهرها هنوز رویای صنعت اندرخم یک کوچه است.
در اجرای مصوبات صنعتی در مازندران، شهرستان‌های دو نماینده نتوانستند به اختلاف نظرها با یکدیگر پایان دهند و این امر موجب شد تا احیای کارخانجات نساجی مازندران، زغال سنگ البرز مرکزی و احداث پالایشگاه و یکی دو طرح مهم دیگر به مرحله نهایی اجرا نرسد.
با سنگین‌تر شدن بار اجرای طرح‌های صنعتی، این بار کشمکش میان نمایندگان مجلس هشتمی در مازندران بود تا دیگری را متهم کند که مصوبه دولت را به نام خود می‌زند، هر چند دور از انصاف نیست بگوییم در زمانی که نمایندگان مازندران دست به دست هم دادند توانستند تعدادی از طرح‌ها و واحدهای صنعتی را در استان مستقر سازند.
نمایندگان مجلس هشتم در راستای توسعه صنعتی نتوانستند نمره قبولی چندان بالایی بگیرند.
در این بخش بار دیگر، بخشی‌نگری و استقرار صنایع در یک شهر، دغدغه اصلی نمایندگان شده بود و این موجب شد تا مانند مصوبه احداث پالایشگاه در ساری و بهشهر سوای از مشکلات سرمایه‌گذاری به یک چالش تبدیل شود که واقعا باید در کدام یک از این دو شهر استقرار یابد.
در این میان نمایندگان دارای نفوذ بیشتر اعتبارات را به سمت و سوی شهرهای خود سوق دادند و توانستند نتایج نسبتا موفقیت‌آمیزی در این زمینه کسب کنند، هر چند عملکرد مجموع نمایندگان مازندران در این بخش آنچنان نبود تا به آنها نمره قبولی بدهیم.
صنعت و کشاورزی برای مازندران دو روی یک سکه بود که داشتن یکی به معنای از دست دادن دیگری است و حال با توسعه صنعتی بخشی از توسعه کشاورزی نادیده گرفته شد.
زمانی که مجلس هشتمی‌های مازندران در حال تلاش برای اجرای طرح‌های صنعتی در استان بودند، واردات بی‌رویه برنج و مرکبات کمر کشاورزان مازندرانی را خم کرد.
گویی به یک باره چرخشی بزرگ در میان نمایندگان مازندران شکل گرفت و موضوع حمایت از کشاورزان در سال دوم نمایندگی منتخبان هشتم بحث داغ روز شد.
مجمع نمایندگان مازندران این بار در حرکتی ابتکاری و وافر، با گردهمایی مجمع نمایندگان استان‌های شمالی در گیلان تلاش کرد بخشی از مشکلات کشاورزی به خصوص در حوزه مرکبات و برنج را رمزگشایی و مرتفع کند.
این مجمع اگرچه نشست‌های موثری با حضور رییس‌جمهور و دولتمردان تراز اول کشور برگزار کرد و پیشنهاداتی چون در اختیار گذاشتن واردات مرکبات و برنج به دست استانداران استان‌های شمالی را مصوبه کرد اما در این بخش نتوانست در عمل موثر باشد.
مجلس هشتمی‌های مازندران در برابر کنترل غول واردات و حمایت از محصول داخلی اگرچه همصدایی مناسبی داشتند اما هیچ گاه نتایج آن باعث دلگرمی کشاورزان استان نشد.
در این بخش نیز پس از کش و قوس‌های فراوان بالاخره تب تلاش نمایندگان مازندران فروکش کرد تا همچنان برنج‍‌کاران و باغداران استان در انتظار حمایت‌هایی برای ایجاد صرفه‌های اقتصادی در این بخش باشند.
سرگرم شدن نمایندگان به موضوعات حاشیه‌ای در حوزه‌های انتخابیه موجب شد تا بخشی از انژری نمایندگان مردم استان در زمینه توسعه همه‌جانبه‌نگر مازندران از دست برود.
دخالت در انتصا‌ب‌های شهرستانی مهمترین چالشی بود که چه از گذشته و چه در این دوره از فعالیت نمایندگان مردم مازندران چندان به مذاق مازندرانی‌ها خوش نیاید و انتظار داشته باشند تا نمایندگان به جای موضوعات کم‌اهمیت به چالش‌های اساسی استان بپردازند.
مردم انتظار داشتند نمایندگانی که خواستگاه جمع‌آوری آرای خود را در روستاها می‌دیدند و برای رای‌آوری به مردم ساده کوه‌نشین و روستایی سر می‌زدند پس از انتخاب شدن نیز آنها فراموش نکنند.
حمایت از کشاورزی مازندران در کنار بخشی از توسعه صنعتی می‌توانست گره‌ای مهم از پیشرفت در استان را رقم بزند که متاسفانه بخش بزرگی از آن حل نشده باقی ماند.
مجلس هشتمی‌های مازندران در معادلات سیاسی کشور بسیار فعال‌تر از دوره‌های گذشته حضور داشتند و توانستند از مازندران وزنه‌ای در بیان و رفع این معادلات بسازند.
اگرچه رویایی دور است اما انتظار می‌رفت این بخش از قدرت سیاسی مازندران به صورت کامل در اختیار توسعه استان قرار می‌گرفت تا بتواند عملکردی صددرصد قابل قبول از نمایندگان مردم مازندران را به نمایش بگذارد.
در میان نمایندگان مجلس هشتم، موضوعی مطرح بود که بیان می‌شد نمایندگان نیازی به حضور در حوزه‌های انتخابیه خود ندارند و وقتی انتخاب شدند باید در مرکز کشور دغدغه‌های مردمشان را رفع کنند، این تفکر موجب شد تا یکی دو نماینده در دوره هشتم قربانی این تفکر شوند و رای‌آوری چندان بالایی نداشته باشند.
در مجلس هشتم تعدادی از نمایندگان نیز این تفکر را پیاده کردند و نیازی به حضور در حوزه‌های انتخابیه خود نداشتند، این رفتار موجب شد تا این نمایندگان عملکرد چندانی نداشته باشند و نیز نتوانند برنامه‌ای برای این دوره از انتخابات مجلس شورای اسلامی ارائه دهند.
سکوت، انفعال و بی‌موضع بودن و پرداختن به حاشیه‌های شهرستانی در یکی دو حوزه انتخابیه مازندران موجب شد تا عملکرد این نمایندگان زیرسوال برود؛ هرچند تعدادی از نمایندگان نیز توانستند در این دوره از مجلس شورای اسلامی موفق ظاهر شده و کارنامه قابل قبولی ارائه دهند اما مسلم است که قرار گرفتن ۱۲ نماینده یک رای و هم نظر می‌توانست بخش مهمی از خواسته‌های مردم مازندران و رشد و پیشرفت در استان را رقم بزند.
در مجموع عملکرد نمایندگان مردم مازندران در دوره هشتم، بسیار موفق‌تر و اثرگذارتر از دوره قبل بود اما به نتیجه نرسیدن تلاش‌های مجلس هشتمی‌ها موجب تا مردم همچنان در انتظار اجرای طرح‌هایی بمانند که برای استان مازندران از ضروریات است.
همشون به غیر دکتر یوسفیان باید عوض بشن