به گزارش مهر، هیچکس نمی تواند منکر این شود که عادل فردوسی پور عاشق فوتبال است. هم خود عادل و هم مجموعه اش از آن دست فوتبالی‌هایی محسوب می شوند که به آنها “خوره توپ” می گویند. مسلما آنها همیشه کوشیده اند تا موانع را از جلوی پای فوتبال بردارند و البته برخی مواقع هم با مخالفت مجموعه فوتبال مواجه شده اند اما به هر حال آنها سالهاست می کوشند تا فوتبال ایران رو به جلو برود. نمونه آخرش همین اجنبی پرستی بود که به صورت اتهام به پیشانی عادل و دوستانش به دلیل حمایت از علم کی روش چسبید
دوشنبه شب اما عادل بند بازی باید بکند، اگر و تنها اگر تا آن نیمه شب همچنان عزم بر این باشد که مناظره ای رقم بخورد و درمورد حق پخش تلویزیونی حرفی زده شود و از خط قرمز عبور شود عادل باید چه کند؟ طرف فوتبال و قوانین روز دنیا را بگیرد یا واقعیتهای موجود در فوتبال سنتی ایران؟ اصالتا آیا باید صدا و سیما از جیب دولت پول بدهد و…
اجازه بدهید در این مقال عادل فردوسی پور را دنبال کنیم و پرسش ما این باشد: فوتبال یا صدا و سیما؟ اولی عشق عادل است و دومی کارفرما و دلیل فردوسی پور شدن عادل! انتخاب سختی است و اجرای این برنامه به شرط ورود به موضوع حق پخش برای مو فرفری دوشنبه ها بسیار سخت است.
مردم او را به صحیح و مدرن حرف زدن می شناسند و برای خیلی ها حرفهایش در عالم فوتبال حجت است آیا عادل می تواند بدون خدشه دار کردن این چهره و پنجه کشیدن به آن سردیس از این بحران عبور کند و کاری کند که همه راضی باشند؟ این دوشنبه برای عادل به بند بازی می ماند که می تواند دوطرفش باخت باشد یعنی اگر فوتبال را انتخاب کند ممکن است صدا و سیما را از خود دلخور کند و حمایتهایش را از دست بدهد و اگر صدا و سیما را انتخاب کند ممکن است مردمی را که او را سردمدار حرکت رو به جلو می دانند با خود بد کند.