مادر شهید “ابن یامین رمضان نژاد فریدون کناری”تعریف می کند:«همیشه آرزویم این بود که پسرم را داماد ببینم. وقتی جنازه ی ابن یامین را آوردند، گفتم سفره ی عقد بچینند. آن روز احساس کردم که حوریان بهشتی در اتاق عقد حضور دارند و برای پسرم که با یکی از آنها وصلت کرده از خوشحالی دف می زنند. زمانی که داشتم به دست و پای ابن یامین حنا می بستم انگار کسی به من گفت: حوریان، حنا را از دست و پای داماد می ربایند.»

آیا به راستی شهدا از عملکرد ما راضی هستند؟ در قبال شهدا چه کاری انجام داده ایم؟

روحشان شاد و یادشان گرامی باد…