محمود آباد تغییر نام می دهد

شهری که اصالت نداشته باشه همینه بهتره بذارن فرزانه آباد

اسم محمودآباد قشنگه. دو نفر ی که گفتند بذارید فرزانه آباد .جوابشان 24 خرداد خود مردم دادند .قبول کنید که بین مردم محبوب هستند .من اصلا رای ندادم ولی منطق داشته باشیم بهترین شهرداری که محمودآباد تا به حال دیده مهندس فرزانه بود .پشت سر مولی علی حرف میزدند مهم مردم هستند که نشان دادند .

نی نای نای آباد

سلام علیکم .با توجه به عنوان خبر در خواست می شود از نظر و دانش فرهیختگان و صاحب نظران بهره برده شود و ضمنا اطلاعات پیمایشی و متنی و استنادی در باره محمود اباد کم نیستند . مثلا این متن زیر :
قدیمی ترین متنی که از این منطقه به نام “محمودآباد” یاد می شود، مربوط به “سفرنامه شمال” اثر “چارلز فرانسیس مکنزی”، اولین کنسول انگلیس در شمال ایران است. این سفر در سال 1274 ه.ق روی داده است (مکنزی 1359: 77). میرزا ابراهیم (1276-1277ه.ق) نیز در سفرنامه خود از محمودآباد نام می برد ولی آن را کوچکتر و کم جمعیت تر از سُرخ رود می بیند (میرزا ابراهیم 2535: 133). از طرفی دیگر در کتابی که به نام “روزنامه سفر ناصرالدین شاه قاجار” نوشته شده (1292 ه.ق)، از محمودآباد هم نامی به میان می آید (ناصرالدین شاه 1356: 104) و آن را روستای کوچکی ذکر می کند که محدوده جغرافیایی آن امروزه در شرق شهر محمودآباد واقع بوده است. این روستا پس از مدتی از بین رفته و به جای آن روستای بزرگ دیگری به نام “گنبد بِن” به وجود آمد. “محمد حسن خان اصفهانی” معروف به “حاج امین الضرب” در سفری که ناصرالدین شاه به این منطقه داشته، وی را همراهی کرده است. وی که محمودآباد را از نزدیک دیده بود، اینجا را مکان مناسبی برای احداث بندر دانست. بنابراین این منطقه را از خوانین تَلیکسَر خریداری نموده و برای سهولت در امر بازرگانی بندری ایجاد کرد که مکان اصلی آن در مرکز محمودآباد فعلی و در غرب استراحتگاه وزارت کار و امور اجتماعی واقع بود و این تأسیسات و اسکله بنا شده را طی نامه ای که به ناصرالدین شاه نوشته بود به نام “بندر ناصری” نامگذاری نمود (یوسفی 1380: 314).

امین الضرب برای صدور ذغال سنگ کوه های آمل که در فاصله 20 کیلومتری از آمل قرار داشت، اولین راه آهن را از محمودآباد به آمل در سال 1308ه.ق به طول 21 کیلومتر دایر کرده (همانجا) و قرار بود که ذغال سنگ را به وسیله قطار از کوه های آمل به بندر ناصری حمل و از آنجا توسط کشتی به شوروی سابق صادر نماید که متأسفانه با مزاحمت های افراد محلی و شکایت زیاد به دربار عملیات ریل گذاری و ایجاد اسکله متوف شد و از آن پس محمودآباد دوباره به فراموشی سپرده شد. غرض وی این بود که داد و ستد بندر “مشهدسر” (بابلسر امروزی) را دوباره به محمودآباد برگرداند (طاهری 1347: 63 ؛ اسامی دهات کشور 1329: 154). وی برای بندرگاه مذکور حتی کشتی بادبانی به نام “اشگون طیقون سلامت رو” را در سنه 1303 ه.ق خریده بود (ستوده 1366: 152).

“رابینو” که بین سالهای 1908-1909میلادی به مازندران سفر کرده بود، از این خط آهن نام می برد و می گوید که به ندرت از این راه آهن استفاده می شود (رابینو 1343: 64). در ضمن وی از سرخ رود و محمودآباد نامی کوتاه به میان می آورد که سرخ رود را از لحاظ اعتبار و وسعت بزرگتر از محمودآباد می داند (ملگونوف 1384: 66). همچنین در مسافرتی که دمورگان در سال 1890 میلادی به نواحی جنوب دریای مازندران انجام داده، از محمودآباد (دهی بر مصب رود هراز و بر ساحل چپ سرخرود)، زردآب (دهی بر دلتای رود هراز) و سُرخ رود (دهی بر دلتای رود هراز و شاخه غربی رود هراز) نام می برد (دمورگان 1338: 418 – 455).

“امین الضرب” ساختمان بسیار زیبایی در چهار طبقه در این شهر بنا نمود که در بین اهالی به نام “عمارت” معروف بوده که متأسفانه در حال حاضر اثری از آن به جای نمانده است (شفیعی 1382: 104-103). دوره رونق و ترقی محمودآباد مربوط به اوایل سلطنت پهلوی است که در آن زمان قصبه ای کوچک بوده و بر اساس مدارک موجود، محمود آباد که “هراز” نیز گفته می‌شد در سال 1335 موجودیت یافته است (گروه مهندسین مشاور لیان 1383: 5). ولی طبق مکاتبه ای که نگارنده با وزارت کشور داشته، اطلاعات حاکی از این است که محمودآباد در سال 1304 خورشیدی به صورت “شهر” رسمیت یافت. محمودآباد تا قبل از حکومت رضاشاه قصبه ای بیش نبوده و پس از آن مورد توجه قرار گرفت. شهرداری آن نیز در سال 1335 خورشیدی تأسیس شده است (محمودزاده. 1377: 247). این شهر از سال 1351 با تصویب مجلس شورای ملی به بخش تبدیل شد و به نام بخش “هراز” نامگذاری شده است (عباسی 1380: 1). دقیقاً زمان پیدایش محمودآباد معلوم نیست، اما در شرق محمودآباد کنونی رودخانه ای نسبتاً بزرگ به نام “چایرود” با آبادی های زیادی در اطراف آن وجود داشته است (همان: 4). پس از، از دست دادن اهمیت اَهلَم، دو منطقه جانشین آن در اطراف محمودآباد شده اند. یکی “تَلیکسر” که حداقل از اوایل دوره قاجار بر چندین روستا در اطراف محمودآباد مرکزیت یافته بود و دیگری با توجه به متون موجود، نخستین آبادی که نام محمودآباد را به خود گرفت قسمتی از منطقه کهن “تبرآباد” بود که ساکنان جدید آن را محمودآباد نام نهادند و آن نیز در مسیر رود “وقفی­رود” تا “شِه رود” واقع بوده است (همان: 27 و22).
یا این که ………
– منطقه اَهلَم (عِینُ الهَم، اَلهَم)

از سال 132 هجری قمری، آغاز دوران خلفای بنی عباس و حکومت “ابوالعباس سفاح”، نام اَهلم و منطقه اَهلمرستاق که در کنار دریای تبرستان واقع شده بود در تاریخ آمده است (گیلانی 1352: 43). در زمان حکومت “محمد بن زید” (270 تا 287ه.ق)، دوران حاکمیت علویان نیز از منطقه اَهلم نام برده شده است (مهجوری1381: 112). اَهلم، بندر نامی باستانی تبرستان در رویان، در 4 فرسخی آمل به سوی دریا قرار داشته (برزگر 1329: 76) و بندرگاه آمل در مصب رودخانه هراز به دریای خزر بوده است (لسترنج 1383: 395). یاقوت (قرن 6 ه.ق) نیز از اهلم یاد کرده و می گوید، اهلَم (اَلهَم) شهرکی در کرانه دریای آبسکون از بخش های مازندران و در یک مرحله ای آمل است (حموی 1380: 362 و 315). نام اَهلم همواره در کتاب هایی که از تاریخ مازندران سخن به میان می آورند، همراه با “ناتِل و رستمدار” آمده است. چنان بر می آید که از قرن دوم هجری تا زمان افول ستاره اقبال شهر آمل تا زمان زندیه و افشار و تبدیل شدن آن به شهر کوچک، اهلم نیز پیش بندری فعال و پر رونق بوده است (عباسی 1380: 3 ؛ معین 1379: 1928).
یا این که ……………
قلعه ماهانه سَر

قلعه مشهور “ماهانه سَر” در پایان قرن هشتم ه.ق به دست امیر تیمور تخریب شده است. تیمور، قلعه ماهانه سَر را که سادات مرعشی بدانجا پناه بردند با مساعدت بحریه ای که کشتیبانان جیحون برای وی فراهم ساخته بودند، متصرف شده و پس از تصرف آن به ساری مراجعت نموده است (بارتولد 1372: 242). مکان این قلعه که اکنون نشانی از آن نیست در چهار فرسخی آمل و نزدیک دریا قرار داشته است (لسترنج 1383: 395 ؛ بیات 1367: 306).

اعتمادالسلطنه می نویسد، “قلعه ماهانه سر” یکی از دژهای تاریخی سده هشتم هجری بود که امروزه ویرانه های آن نزدیکی های بندر محمودآباد از دور پیداست. این دژ در سال 794 هجری پناهگاه جنگجویان مراعشه بر علیه تیمور بوده است. نزدیک آن بر بلندی، حصاری حصین ساخته اند که یک طرف به دریا پیوسته، جانبی که مغاک است، از موج دریا پر از آب شده، حکم دریا داشت، نزدیک به میلی چنانکه از جمیع جوانب آب دریا قلعه را احاطه کرده بود و گرد قلعه درخت های بلند نزدیک به یکدیگر سر به هم فرو برده بودند و از شاخ ها که بر هم بافته بودند درخت ها را به هم بسته و استوار ساخته، حصاری دیگر برافراخته. البته عده ای این دژ را با فرنگیس قلعه روستای رَزِکِه که در 18 کیلومتری آمل به سوی جنوب قرار دارد، یکی می دانند (اعتمادالسلطنه 1373: 230 و 258). ظهیرالدین (815-892ه.ق) نزدیکترین شخص پس از واقعه قلعه ماهانه سر، چندی بعد از این قلعه یاد می کند و می گوید اموال و خزاینی که در ساری و آمل بود بدین قلعه انتقال داده اند و بعضی را در گل پنهان کرده اند (مرعشی 1361: 227).

“حسن بن اسفندیار” می گوید در چهار فرسخی آمل به دریا بیشه ای است که در این ساعت (606ه.ق) آن را “اَسی ویشه” می گویند و قصر و سرای او به دهی بود که اکنون نیز معمور است و به نام ویلبر (ویلیر) که میان دیه “کلینگور و شیرآباد” پشته عظیم و بلند و تند است که اکنون “ماهیه سَری دَز” می خوانند (ابن اسفندیار 1320: 84؛ ستوده 1366: 158؛ رابینو1343: 178). احتمالاً این همان نقطه ای است که بعدها قلعه ماهانه سر در آنجا به وجود آمده است. دکتر ستوده، محوطه ای باستانی به نام “قَلا” را که میان هکردکَل و وَلیک رود دابو در 8 کیلومتری شمال شرق آمل واقع است، مکان احتمالی قلعه ماهانه سر می داند (کیانی 1370: 100). مختصر بیان شود که در بررسی های نگارنده علایم و نشانه ای از این قلعه معروف در سواحل دریای مازندران مشاهده نشده و این حتمال داده می شود که بقایای این قلعه در زیر ساخت و سازهای ساختمانی سواحل محمودآباد مدفون شده باشد.
با پوزش از اطاله پاسخ … درخاتمه به عنوان یک فرهنگی درخواست دارم از شتابزدگی و انجام عملی که اتفاق نیفتادنش بهتر است (مانند تخریب بقعه ی حضرت امام زاده عبدالله که کاش این اتفاق نمی افتاد … )پرهیز شود

آقا ما جوونای شهر پایه ایم… فقط خواهشا ایندفعه علمی به قضیه برخورد بشه. مثل این آقایی که بالا اسمشون گفته شد. یاعلی

بابا اسم کاری رو پیش نمیبره باید شهر رو تمیز کنین با اون مسئول خدمات شهریتون

باسلام، با توجه به اینکه شاعر شهیر ایران (طالب) متولد روستای کرچک لاریجانی محمودآباد می باشد و آملیها محترم او را شاعر دیار خویش می دانند برای معرفی این شاعر نامور، امسال محمودآباد را به نام طالب آباد یا ( طالبا) تغییر بدهند.باتشکر: کرچکی ساکن آمل