“احترام نامه” آملی ها می آید +عکس

اما در مورد مثالی که دبیران و معلمان محترم ذکر کردند:
مثلا مشروطه: اگر مشروطه رو به عنوان یک جریان سیاسی در نظر بگیریم اسم خاص نیست..و مثل یه اصطلاح با اون در ترجمه برخورد میشه: مثلا عرب زبانان در ترجمه ی مشروطه می گن نظام الدستوریه العراقیه یعنی نظام مشروطه ی عرق.
اما اگر مشروطه رو به عنوان یکی از ادوار تاریخی ایران در نظر بگیریم عمدتا اون رو ترجمه نمیکنن و به اسم همون مشروطه میارنش.. اما یه بحث دیگه هم پیش میاد آیا اینکه واژگان مبدا معادلی در زبان مقصد داره اصلا یا خیر..
اگر داشت خب بهتره در پاورقی حتی اسم خاص رو ترجمه کرد. اما اگر نداشت نیازی به ترجمه نیست و گاهی ترجمه کردن بدتر از ترجمه نکردنش هست.
اگر قرار بود همه ی کلمات ترجمه شده به زبان دیگر وارد میشد چیزی به نام دادو ستد زبانی که در دنیای مطالعات زبانشناسی امروز ( و حتی در قرن های اولیه ی اسلامی بنام کلمات دخیل ) مطرح بودن اصلا به وجود نمیومد.
ببخشید پرحرفی کردم.

ببیند دوست عزیز، جناب قفار
قیاس بوستان و احترام نامه مع الفارق است.بوستان کتابی ست که با تاریخ ادبیات گره خورده و در جهان ادبی جایگاه رفیع دارد.برای همین تلقی میشود که اسمش خاص است.اگرچه این خاص بودن دلیل نمی شود که در مقدمه کتاب بوستان و گلستان، در توضیح انگیلسی اش، نگویند که بوستان و گلستان یعنی چه.برای همین آثار سعدی و حافظ و خیام و مولانا بخاطر خاص بودنش به همان اسم معروفند.
و نیز اینکه احترام نامه اصلا اسم نیست.بوستان اسمه، گلستان اسمه.احترام اسمه.نامه هم اسمه.اما احترام نامه اسم نیست.سند من کتاب زبان فارسی چهارم دبستان!

جناب معلم ادبیات. با درود و احترام فراوان
اسمم غفار است. با غ.
عرضم به حضورتون احترام+ نامه= احترامنامه= اسم مرکب و اسم مرکب میتونه اسم خاص بشه مثل آزاد شهر
حتی سیستان و لوچستان که تلقی یک اسم خاص ازش میشه..
در ضمن در تلقی این موضوع که آیا ترکیبی اسم است یا نه به تاریخ ادبیات آن نگاه نمیکنند. به کارکرد واژگانی آن نگاه میکنن.
اینها برای مترجمان امروز مسائل پیش و پا افتاده ای است. ضمن اینکه نظر شما برام محترم است اما علمی نیست. عذر میخواهم جناب دبیر.شاگرد شمایم و درس پس می دهم.

——————–
به نظر اینطور بحث های علمی هم در هراز بشه و از همدیگر چیزی یاد بگیریم خیلی خیلی بهتر از گیر دادن ها و غرض ورزی هایی است که نه بدرد دنیا میخوره و نه به درد آخرت..
————–
ممنون از هراز که این فرصت رو به وجود آوردن.
———————–

مشکل ما اینه که فکر میکنیم کلمه ای که از عربی وارد فارسی شده همون معنای عربی رو میده

مشروطه به عربی میشه الدستوریه

حتی اداره اطلاعات که هر دو واژه ش عربی هست به عربی میشه دائرة الاستخبارات
صدها و بلکه بیشتر کلمه ی عربی در فارسی وجود داره که علی رغم اینکه عربی هستن اما در خود زبان عربی با شکل دیگری در اون مفهوم میاد.. و این همون چیزیه که سرآمدی و زیرکی ایرانیان رو نسبت یه کلمات دخیل عربی نشون میده..
اما اینکه فرمودید ادعا هم دارید.. ازتون انتظار دارم انصافا برید نگاه کنید تو متن هام.. کجاش ادعا بود.. همش با احترام نسبت به نظرات دیگران حرف زدم و صرفا به بیان نظر خودم بر اساس چهارچوب علمی پرداختم.. متاسفانه هنوز روش دیالوگ و بحث رو برخی ها بلد نیستن و چون نظری رو نمیتونن اثبات علمی کنن رو به پرخاش میارن..مهم نیست حالا. موفق باشید.

قفار را به نشانه یک طعنه با ق نوشتم و البته پیشنهاد میدم اسم تان – دستکم در رسانه-عوض کنید که دافعه دارد.من واقعا نمیدونم شما داری از چی دفاع میکنی.تمام بحث اینه که به مفروض حضور یک مخاطب خارجی، احترامنامه بلامعنی است.همین.و الا من نه دعوای ادبیات دارم و نه مثل خودم را مترجمی در حد عزت اله فولاوند می دانم.

اسم غفار که از اسماء جلاله است به نظر شما دافعه دارد؟

خب من به چنین تفکراتی چی میتونم جواب بدم جز سکوووت که گفته اند جواب شما سکوت است و بس.
ولی سعی نکنید وقتی دچار سوزش می شوید سر اسم افراد خالی کنید. برید مطالعه بفرمایید.اینطور برای خودت بهتر است..

خب، اسم تان دافعه دارد، بگویم ندارد؟شما همان سکوت کنی بهتر است با این اسم ِ پر دافعه ات!

سلام و عرض ادب محضر کاربران محترم
در ابتدا چند نکته را باید یادآوری کنم:
اول اینکه کاربرد الفاظ نامناسب در نقّادی اصلاً زیبنده ی کار «نقد» نیست که متاسفانه این نکته در برخی نظرات به هیچ وجه رعایت نشد.
دوم، واژه ی «نقد» صرفاً به معنای دیدن نقاط منفی نیست بلکه علاوه بر آن، باید نقاط مثبت هم لحاظ شود.
سوم اینکه در اظهار نظرها، خودِ فرد نباید نقد شود بلکه «اثر یا رویکرد فرهنگی» افراد باید به نقد کشیده شده و مورد بررسی قرار گیرند.
چهارمین و مهم ترین نکته این است که هنوز کتاب به مرحله توزیع نرسیده و تمامی نظرات بر اساس فقط «یک خبر» ارایه می شود. بنابراین نقد اینجانب بر اساس این فرض بنا شده که کتابی که در دسترس عموم قرار خواهد گرفت فقط و فقط افراد مشهور (و البته موجب سرافرازی و افتخار شهر) را بدون هیچگونه قضاوتی معرفی می کند و به عبارتی گزارشی است توصیفی بدون هیچگونه داوری و ارزش گذاری.
و امّا نقد بنده:
الف) نکات مثبت
نفس این کار که فردی مفاخر شهر خود را معرفی کند اقدامی کاملاً قابل احترام و ستایش است و اختلاف بر سر کیفیت و چگونگی این کار است.
این اقدام از یک سو موجب تشویق نوجوانان و جوانان جویای نام شده و از سوی دیگر الگوهایی را نیز برای آنها فراهم می آورد ضمن آنکه شهر آمل و ظرفیت های علمی، فرهنگی و اجتماعی آن را نیز بیشتر به مخاطبان معرّفی خواهد کرد.
ب) نکات قابل تامّل:
بنده نیز با برخی از نظرات موافقم که نباید اسامی همه شخصیت ها را در یک کتاب جمع آوری می کردند چرا که قرار دادن نام بزرگان و دانشمندانی که آثار آنها خود به تنهایی مرجع بسیاری از پژوهشهای دانشگاهی است (و معرّفی حتی یکی از این شخصیّتها در چند کتاب نیز نمی گنجد) در کنار برخی افراد که تنها به علت دارا بودن مدرک دکترا و یا پست خاصّی آن هم در سطح استان معقول به نظر نمی رسد. پیشنهاد اینکه بهتر بود این کتاب در چند جلد جداگانه منتشر می شد.
نام بردن از برخی افراد در این کتاب (بر اساس آنچه در متن خبر آمده) تنها و تنها به علّت شهرت آنها بوده و نه افتخارآفرینی آنها. اینکه فردی به علت منصوب شدن (و نه استقبال و مقبولیت مردمی) در یک پست درجه دو استانی قرار گیرد،آیا مایه ی افتخار شهر است؟ باید به این نکته هم توجّه داشت که مشهور بودن به معنای «مایه ی مباهات و افتخار و قابل احترام بودن نیست» چه بسا عکس آن صادق باشد!
از آنجایی که کتاب، به انگلیسی ترجمه شده پس غرض از نگارش کتاب، رساندن پیام به مخاطب غیرایرانی نیز بوده است پس بهتر بود فقط بخش شخصیّتهای بین المللی کتاب ترجمه می شد نه کلّ کتاب، گرچه هنوز هم معلوم نیست این کار انجام شده باشد یا نه!
یکی از دوستان با عنوان «یک معلم» فرمودند (دکتر بشیری دکترای آموزش زبان انگلیسی هستند) با فرض اینکه این ادّعای شما درست باشد (چون آقای دکتر بشیرنژاد-ی که بنده می شناسم- فارغ التحصیل رشته ی زبانشناسی از دانشگاه علامه طباطبایی تهران هستند نه آموزش زبان انگلیسی!) صرف فارغ التحصیلی در هر یک از این رشته های تخصّصی دلالت بر ترجمه ی درست عنوان کتاب نیست، البته اگر عنوان انگلیسی کتاب همان باشد که در عکس روی جلد در متن خبر آمده، چون
اولاً گرایشهای «آموزش زبان انگلیسی» و «زبانشناسی» فقط و فقط چند واحد درسی، آن هم در سطح «کارشناسی» و نه ارشد و دکترا در مورد ترجمه می خوانند و نه بیشتر، این مطلب را با اطمینان کامل عرض می کنم چرا که رشته ی تخصصی بنده در سطح ارشد و دکترا آموزش زبان انگلیسی بوده و چند سالی است در دانشگاه های معتبر و ملّی کشور «زبان انگلیسی» را برای دانشجویان گرایشهای مختلف این رشته تدریس می کنم. در زبان انگلیسی هم واژه ها و اصطلاحات متفاوتی معادل واژه ی «احترام» وجود دارد همانند
Respect, admire, think highly of…, esteem
و کلمات دیگر که هر کدام از آنها در یک موقعیت خاصّ و برای رساندن یکی از معانیِ واژه ی «احترام» به کار می رود.

ثانیاً مترجمین بزرگی همانند ذبیح الله منصوری که بیش از 50 عنوان کتاب ترجمه کرده اند ترجمه شان بدون اشتباه نبوده و می شود مثالهای فراوانی از اشتباهات در ترجمه ی این مترجمین بزرگ از جمله «نیافتن معادل مناسب» عنوان کرد.
نتیجه اینکه کاملاً با نظر «یک معلم زبان» موافقم چرا که هدف از ترجمه، رساندن منظور و مقصود نویسنده به خواننده است و نه برگردان حروف و یا تلفظ واژه ای از زبانی به زبان دیگر، که فقط در مورد اسامی خاصّ صورت می گیرد.
این انتقاد به معنای زیر سوال بردن شخصیت بسیار دوست داشتنی و محترم جناب آقای دکتر بشیری یا بشیرنژاد نیست بلکه همانطور که در ابتدای نوشته ام عنوان کردم «هدف، نقد عملکرد می باشد و نه خود فرد».
موفق و مؤید باشید.