ترویج رقص های دسته جمعی یا آموزش رقص باله که در برنامه های برخی از مدارس هوشمند گنجانده شده یقینا در دراز مدت تاثیرات نا مناسبی در شکل دهی رفتارهای نسل آینده کشور داشته و با هیچ یک از معیارهای جامعه دینی ما سنخیتی نخواهد داشت.
هراز نیوز : استفاده از تکنولوژی نوین و ابزارهای جدید در امر آموزش ,مقوله ای است که تمامی مدیران و کارشناسان آموزش و پرورش بر آن مهر تائید میزنند.در واقع با بهره گیری از این امکانات جدید فراگیران قادر خواهند بود به درکی عمیق و عینی از مفاهیم آموزشی دست یافته و تثبیت آموخته ها با سرعت ؛کیفیت و دوام بیشتری صورت خواهد گرفت.
بهمین دلیل در سالهای اخیرپروژه تجهیز مراکز آموزشی به فناوری جدید در قالب هوشمند سازی مدارس پیگیری شده و قدم های ارزشمندی در این خصوص برداشته شده است.
در این میان ,مدارس و مراکز غیرانتفاعی و غیردولتی نیز همپای بخش دولتی -و در مواردی پیشاپیش آن- گام برداشته و هریک در تلاشند با ارائه خدماتی جدیدتر,خود را از سایر رقبا متمایز نمایند.
نکته قابل تامل در بکارگیری فناوری های جدید این است که استفاده از امکانات و خدمات تکنولوژیک همواره باید با یک نگاه عمیق فرهنگی توام باشد تا خدای نکرده هوشمند سازی مدارس به “هوشمند زدگی”تبدیل نشده و از ورود فرهنگ حاکم بر محصولات فرهنگی غبر بومی به مدارس و مراکز آموزشی جلوگیری شود.
به بیان دیگر درکنار حرکت سریع در تجهیز مدارس به فناوری جدید ,هیچ گاه نباید اسیر حال و هوای حاکم بر فرهنگ کشورهای سازنده این ابزار قرار گرفته و ناخواسته در جهت تامین خواسته های آنان گام برداریم.
از سوئی دیگر اهمیت پرورش روحی وتعمیق انگاره های دینی و مذهبی در روح دانش آموزان دختر بخصوص در مقاطع ابتدائی و تاثیر شگرف این آموزه ها در شکل گیری نسل آینده کشور اسلامی مان بر کسی پوشیده نیست.به دیگر سخن هر چه مجموعه برنامه های فرهنگی در این سنین قوام بیشتری داشته باشد میزان امیدواری کشور به پرورش نیروهائی مومن و معتقد در سالهای آینده افزایش خواهد یافت.بنابراین نگاه تیزبین و آینده نگر در برنامه ریزی های فرهنگی و عقیدتی این مدارس ,همواره باید در کنار بکارگیری فناوری های نو مد نظر قرار گیرد.
هرچند کسب رضایت والدین و در آمدزائی به منظور تامین هزینه های مدارس غیردولتی بخشی از دغدغه های مدیران و گردانندگان این مراکز بوده و پرواضح است که افزایش کیفی خدمات آموزشی در گرو تامین منابع مالی مورد نیاز برای اجرای آن میباشد,اما هیچکدام از موارد فوق توجیه کننده این اتفاق نیست که در خلال برنامه ریزی های مدارس هوشمند هنجارهای اخلاقی و فرهنگی جامعه اسلامی مورد تهدید قرار گیرد.
ترویج رقص های دسته جمعی یا آموزش رقص باله که بنا بر اخبار واصله دربرنامه های برخی از مدارس هوشمند گنجانده شده یقینا در دراز مدت تاثیرات نا مناسبی در شکل دهی رفتارهای نسل آینده کشور داشته و با هیچ یک از معیارها و شاخصه های تربیت مذهبی و فرهنگی جامعه دینی سنخیتی نخواهد داشت.
علاوه بر این,هرگونه توجیه در مورد سن و سال اندک دانش آموزان دوره ابتدائی یا مفرح بودن اینگونه برنامه ها برای فرزندان این کشور,عذر بدتر از گناه بوده و هیچگاه نخواهد توانست جنبه های منفی و اثرات نامطلوب اینگونه فرهنگسازی ها را توجیه نماید.
چرا باید به بهانه هائی همچون پائین بودن سن این دانش آموزان ,بهترین سالهای شکل گیری شخصیت آنان را با برنامه های ضد فرهنگی همچون آموزش رقص تلف کنیم و پس از چند سال شاهد رسوخ فرهنگ ابتذال در روح فرزندان این کشور بوده و زمانی که کار از کار گذشته,به فکر چاره باشیم؟آیا این امکان وجود ندارد که بجای اقداماتی از این دست,برنامه های دیگری که با آداب و رسوم وسنن ملی و مذهبی ما سازگار است,جایگزین نمائیم؟
هرچند بر این اعتقادم که تدوین برنامه هائی از این دست ,از سر عناد با اعتقادات مذهبی کشور اسلامی مان نبوده و جامعه فرهنگی کشور و مدیران و دست اندرکاران مراکز غیردولتی از عناصر خدوم وپایبند به ارزشها هستند,اما باید بپذیریم که با این دست اقدامات ناخواسته تیشه به ریشه فرهنگی می زنیم که خون هزاران شهید برای پابرجا ماندن آن ریخته شده است.اراده جدی مدیران و دست اندرکاران این مراکز و نظارت هرچه بیشتر مسئولان آموزش و پرورش ,زمینه حذف برنامه های اینچنینی و جایگزینی طرح های متنوع دیگر را فراهم خواهد نمود.
حسین اعتصامی – دبیر سرویس سیاسی اجتماعی بلاغ