نوزدهمین یادواره شهدای نیاک با حضور ماندگاری و محسن طاهری+عکس

پاسخ آقای رنجبر فرح آبادی به خودش

سلام و عرض ادب محضر همه مخاطبان ارجمند
حقیر چند وقتی است که طبق عادت همیشگی ام در اندک فرصت پیش آمده، سایت های خبری (به خصوص مرتبط با استانم، مازندران) را رصد می کنم تا از جدیدترین و بروزترین خبرهای گوناگون سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و…. مطّلع شده و با مطالعه آن اخبار، هم بر اطلاعات عمومی ام اضافه نموده و هم در تصمیم گیری هایم از آنها بهره ببرم.
حقیقت این است که تاکنون نامی از غلامعلی رنجبر فرح آبادی نشنیده بودم اما مدتی است که از طریق سایت خبری- تحلیلی هراز نیوز، با این فرد -که ظاهراً گرداننده سایت دل نواز هم هستند- آشنا شدم و البته بدون توجّه به قضاوت های هرازنیوز در مورد وی، خواستم بیشتر در مورد ایشان و نوشته هایش اطلاعاتی کسب نمایم. بنابراین به سایت مربوطه وارد شده و کنجکاوی ها و مطالعاتی داشتم اما پس از چند دقیقه مرور مطالب، بر اوقات از دست رفته ام تأسف خوردم که ای کاش وارد سایتی می شدم تا مطالبی مفید و نکاتی سودمند نصیبم می شد نه اینکه نویسنده اش، دم از یک منطقه خاصّ جغرافیایی زده و آن را حلوا حلوا کند!
برادر عزیز، جناب آقای رنجبر فرح آبادی!
گرچه «حبّ الوطن» در متون دینی ما خصلتی نیکو شمرده شده و بسیاری از بزرگان ما بر آن تأکید داشته اند، اما این به معنی توهین و غیریت دانستن بلاد دیگر نیست. هرگز از یاد نبرید که مرحوم میرزا مهدی الهی قمشه ای(رحمه الله علیه) قصیده ای را به مطلع (جهان کشور من، خدا شاه من/ نداند جز این قلب آگاه من) دارند که برای دوستانی چون حضرتعالی که برای آب و گِل بسیار بیشتر از جان و دل اهمیت قائلید، بسیار مفید خواهد بود.
آقای عزیز!
خدمت معنوی به جوانان یک مملکت و ارتقای سطح یک مرکز علمی، امری نیست که از ناراحتی اش شبها نتوان خوابید! بلکه برعکس باید در این راه، با افتخار کمک کار عزیزانی بود که در این راه قدم برداشته و بر می دارند (ار نگیری سر خاری ز بُن پای کسی/ نیش دیگر مزن و عقرب جرّار مباش)
آقای دکتر!
قلم زدن مستدلّ در این وادی و در عین حال آسمان- ریسمان نبافتن، هنری است که سالها وقت می خواهد تا بدان نقطه برسید. بنده نه حوصله دارم جوابیه ای برایتان بنویسم و نه وقت آن را دارم تا نام مبارک تک تک مفاخر علمی و فرهنگی شهرمان (که هر کدامشان در آسمان علم و معرفت ستارگانی درخشان هستند و شما و همفکرانتان خود نیز به آن یقین داشته اما نمی خواهید ابراز کنید) را برایتان مرور کنم. حق با شماست! بحث شما این موارد نیست، بلکه موضوع مورد مشاجره و دعوای شما «ارتقا نیافتن یک واحد دانشگاهی» در دارالعلم آمل است که روزگاری این شهر، ابوسعید ابوالخیرها را پرورانده اما رئیس محترم و فرهیخته یک واحد دانشگاهی آن به جرم(!) ارتقای آن مرکز علمی امروز باید پاسخگوی کوتوله های فکری و علمی چون شماها باشد!
آقای فرح آبادی!
آملی ها خود را در قید غل و زنجیر تعصب های یک شهر-به قول شما- قرار ندادند و مدال طلای المپیک کشتی فرنگی قاسم رضایی عزیز را به همه فرح آبادی ها و مازندرانی ها و حتی ایرانی ها تقدیم کردند شاید به خاطر همین عدم تعصّب باشد که قاسم عزیز ما از مرکز نگهداری کودکان سرطانی شهر شما عیادت نموده و پیام عشق و وفاداری را از یک قهرمان جهان، نثار همه ساروی ها می کند، اما در مقابل، خواب برخی از متعصّبینی چون جنابعالی با شنیدن ارتقای یک مرکز علمی در آمل آشفته شده، گویی هر اقدامی در این راستا باید با اجازه شما مرکز استانی ها باشد!
سند افتخار ما آملی ها و برگ برنده ما یک – دو تا نیست اما شمارش آن برای شما، جز اتلاف وقت نتیجه ای نخواهد داشت چرا که گفته اند «کسی که خود را به خواب زده، هر چه بخواهی بیدارش کنی، بیدار نخواهد شد» … حال و روز شما متعصبین، زمانی دیدنی خواهد بود که برادران لاریجانی (که دو قوه از قوای مهم کشور را اداره می کنند) روزی برای پیشرفت آمل آستین بالا بزنند. شاید یکی از گلایه هایی که آملی ها در طول این چند سال، از برادران لاریجانی داشته و دارند، نداشتن تعصّب و استفاده نکردن از نفوذ خود برای پیشرفت شهر آمل بود همان کاری که دکتر فاضل، فقط ضربه شستی را به شماها نشان داد و هوارتان را بلند کرد.
آقای رنجبر!
بیایید خالصانه و برای یک بار هم که شده به این نوشته خودتان عمل کنید و تعصّب را کنار بگذارید. طوری رفتار نکنید که ما گمان کنیم اگر یکی از طلایی های المپیک، فرح آبادی می بود، نوشته رنجبر فرح آبادی چیزی غیر از این می شد!
ای من فدای آن که دلش با زبان یکی است….
درخواست دارم نوشته تان را به صرفاً ورزش محدود نکرده و آن را به فرهنگ و علم و اقتصاد و سایر شاخه ها نیز تعمیم دهید تا امیدوار باشیم علمتان با عملتان منطبق بوده و اثری که از قلمتان جاری می شود، همانی باشد که در دل بدان معتقدید.
حیف است مخاطبان عزیز، این عبارات به ظاهر زیبای شما را مطالعه نکنند هرچند به “اعتقاد نویسنده به نوشته هایش” ایمان نداشته باشند!
(به عنوان یک مازندرانی از تک تک ورزشکاران مازندرانی حاضر در اردوی المپیک در تمام رشته ها تقدیر و تشکر دارم و آنها را شهروند خویش می دانم و انتظار دارم که ورزشکاران محبوب ما هم خود را در قید و غل و زنجیر تعصب های یک شهر قرار ندهند و خود را مازندرانی بدانند و به آن افتخار هم بکنند. با امید تبلور بیشتر و پیروزی های ارزشمند ورزشکاران مازندران در میادین آینده./ وبلاگ غلامعلی رنجبر فرح آبادی/ ذیل عنوان قهرمانان را فراشهری بدانیم!)
ضمن آنکه اینها فقط چند جمله ای بود که خواستم منتج به این نتیجه بشود تا شما گاهی نوشته های قبلی تان را مرور و به آن عمل کنید وگرنه محض اطلاع عرض می شود این نوشته نه جوابیه بود و نه اطلاعیه و غیر ذلک. چون اگر قرار بر نوشتن جوابیه بود «وقت بیشتری» را می طلبید که بنده فاقد چنین گوهر ارزشمندی هستم تا بتوانم از آن برای کسانی که برای رسیدن به دنیایشان به هر تهمت و افترایی متوسّل می شوند، استفاده کنم.
اللهم لا تجعل الدنيا أكبر همنا