240 thoughts on “برای حسین ابراهیمیان تندیس برپا کنید + نامه به فرماندار”
  1. حماسه ی روز عاشورا هرگز فراموش نخواهد شد…چرا..چون در تاریخ اسلام ثبت شده است.
    چه تندیس قرار دهید و قرار ندهید…فداکاریه این جوان در نزد خداوند همیشه محفوظ خواهد بود…
    پس چه بهتر که این عمل خداپسندانه را بزرگان شهر انجام دهند که در نزد انسانها همیشه جاوید بماند.
    با تشکر از همه ی آنهایی که دست اندر کار هستند…

    (حسین جان روحت شاد و یادت گرامی)

  2. سید حسین ابراهیمیان کار بزرگی کرد که هرکسی شجاعت این کار و نداشت…آدمای خاص همیشه در ذهن مردم جای خاص خودشونو دارن …سید حسین هم یه انسان خاص بود…یه پهلوون بود… تندیس کمترین کاریه که میشه برای این پهلوون انجام داد…
    ما منتظر این قدم بزرگ شما دست اندرکاران محترم هستیم…
    با سپاس فراوان.

  3. تندیس تو را نه تنها در امل بلکه در کنار ساحل دریا نیز باید گذاشت.چون تو با اینکه مسول نجات نبودی ولی زندگی خود را در راه نجات گذاشتی

  4. بزرگوار سلام علیکم،در شرایط کنونی غرب با صرف تبلیغات سنگین سعی در الگو سازی ضد فرهنگ اسلامی برای جوانان این سرزمین دارد،حال ما با فرصتی که این جوان بی باک و بی ادعا به همگان داده چرا در بزرگ نمائی اثر آن منفعل و بیکار صرفا تماشاچی باشیم ، نه ! در واقع او بذر غیرت را در خاک شهرمان کاشته ، حال من و شما باید با حرکتی منطقی در آبیاری و نگهداری آن کوشا باشیم،دست مریزاد یا علی.

  5. شهر هزار سنگر ما واقعا به وجود تندیس سید حسین ابراهیمیان نیاز دارد.

  6. تندیس تنها کاریه که میشه برای این جوان آملی انجام داد …لیاقت این پسر بیشتر از اینهاست…
    ممنون و سپاسگزار از مسئولین که در این کار خداپسندانه قدم نهادند.

  7. به نام تنهای تنها که نعمت صبر و ارامش را به ما عطا فرمود … ارزش کار خوب ادم سینه به سینه نقل کردن ..کجای کشور ما کورش.رستم.اسفندیارو….. تندیسی برایشان است/// باید حسین رو در دل نگاه داشت… شاید اگر تندیس بتروس یا ریز علی هم بود اینگونه ازایشان یاد نمیشد… مردم عادت به فراموشی دارند و گذر زمان کمی از یادها خواهد برد رشادت این جوان دلیر را… کمی تامل بکنید خواهید دید فرق کسانی که تندیس برایشان گذاشتند یا کسانی که با سکوتشان ارزششان بر جاهایی چون قصه های مادران برای کودکشان تجلی میکند و فداکاریشان بی ادعا بر کتابها نقش میبندد تا جایی که نسلها این موضوع را بر ذهنشان به یاد می اورند.کسی که قصدش کمک باشه دوست داره اسمی ازش برده نشه………….. اگر من روزی به شجاعت حسین رسیدم و توانستم جان بی ارزشم را نثار نیازمندی بکنم ارزویم این است که نامم را درب مدرسه ایی بنویسند تا همه کسانی که علم می اموزند به ارزش کلمه// کمک // بی ببرند.. با احترام به تمام کسانی که خواهان بر بایی تندیس در شهر امل شدند…و برای خانواده این دلیر مرد از خدا صبر برایشان ارزو میکنم… داشتن همجین فرزندی برای هر خانواده ایی افتخار و به خاطر تربیت صحیح بود که این جوان نامدار شدو نامدار میماند..

  8. تا به حال یک ناشناس بوده ام اما حالا که بحث غیرت است و زنده نگه داشتن یاد حسین پس بگذارید بگویم. جناب اقای فرماندار این جوانی که به جاودانگی ابدی پیوست، نام پهلوان برایش کم است و حتی اگر نامش در کتاب نوشته شود باز هم کم است، تا به حال گفته میشد مردانگی مدتهاست که وجود ندارد، پس ما شاهد چه بوده ایم؟ یک فیلم یا یک نمایش؟ مگر غیر از این است که به بهترین فیلم و بازیگر پاداش میدهند؟ آیا یک نام و کتاب برای یک فرشته نجات کافیست؟؟

  9. slm,khaste nabashid javon ba sharaf va ba gheyrat va alamdar agha abalfazl nabayad hichvaght faramosh beshe in javon bagheyrato ba sharaf amoli bayad b aytandgan moarefi beshe va bara javonaye dg olgo beshe in javon ba shenidan ya abalfazl rage gheyratesh ejaze nadad yek ensan na omid beshe az i esm dadash hosen to pak bodio pak rafti bara ma bi marefata 2a kon

  10. با توجه به شناختي كه از عزيز از دست رفته دارم و با كار عظيمي كه انجام داد بر ماست كه بر كار آن عزيز قدر نهاده و با ساختن تنديس از آن پهلوان ايثار و گذشت كه براي نجات همنوع خود از جان خود گذشتمراتب قدر شناسي خود را نسبت به آن پهلوان واقعي ابراز نماييم آقاي فرماندار لطفا این مهم را ندید ه نگیرید و این ایثار را جاوید نگه دارید. بهرام صادقي دبيرستان تيز هوشان آمل

  11. حسین با اهدا جانش نام آمل رو زنده کرد شما هم غیرت نشون بدید وبا اهدا تندیس ثابت کنید که حرکت حسین واسه شهرش درست بود.غیر این باشه ابروی هرچی آملی میره.آقای فرماندار نگران هزینه اش نباش یا علی بگو بقیه با مردم شهر.

  12. فرماندار عزيز ومسئولين بزرگوار
    در عصري كه خيلي ها درمواجهه با همچين صحنه اي متاسفانه موبايلاشون را در ميارن تا فيلم بگيرن همچين رشادتي كمتر از شهادت نيست كيه كه ندونه جان عزيزه ؟وخيلي از ماها تحمل ِ يك بريدگي ِساده رو انگشتمون را نداريم چه برسه به اينكه از جونمون به خاطر يكي ديگه بگذريم اين لحظه ها رو فقط ميشد تو جبهه ها ديد.بزاريد تنديس حسين عزيز تو قلب اين شهر خودنمايي كنه شايد با هر بار ديدنش تلنگري بخوريم و به خودمون بيايم كه هنوز ميشه از جان گذشتگي كرد براي يك همنوع و هنوز مردي و مردونگي تو ريشه اين ملت نخشكيده

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *