هراز نیوز :پیش تر؛ در مورد رسانه ی استان متذکر این نکته شده بودم که جنس این گونه رسانه ها،ناخواسته، مخاطب را تحقیر می کنند و این بیشتر برای این است که دوستان ما، شخصیت رسانه ای شان – آنطور که باید- شکل نگرفته است.پس، قاعدتا و به طریق اولی، فاقد فهم رسانه ای هم هستند.فقدان این دو امر، رسانه ای می سازد که از حیث محتوا، تهی است و بی ارزش و از حیث تاثیر، چیزی ست نزدیک به هیچ!
در عرف رسانه با اهمیت ترین خبر یا تحلیل ِ روز،هفته یا ماه – بسته به اینکه روزنامه باشد،هفته نامه یا ماهنامه- را در تیتر یک قرار می دهند.اگر اهمیت آن، خیلی بالا باشد، ترجیحا کل نیمه تای بالا را با عکسی به آن اختصاص می دهند و اگر اهمیت چندانی نداشته باشد،در کنار و اطراف آن،به مسائل دیگر نیز می پردازند.مسائلی که بواسطه قرار گرفتنش در صفحه اول،چندان بی اهمیت نیست و درواقع چیزی ست که مخاطب نیاز به خواندن آن را دارد.
البته این استثتائاتی هم هست که عمدتا با اهداف سیاسی،اجتماعی،اقتصادی و رسانه ای گره می خورد.اینکه مثلا تیم روزنامه ای می خواهد با پرداختن و بزرگ کردن یک چیزی -که ممکن است ابتداً در اذهان عمومی کم اهمیت هم جلوه کند- اهداف خود را جست و جو کند.طوری که شاید مساله مهم آن روز، اقتصادی باشد،روزنامه ای ترجیح بدهد، به یک موضوع اجتماعی بپردازد و چیزی هایی از این دست.
در آمل و استان،خیلی این مباحث، محلی از اعراب ندارد.برای نمونه شما یکی از تیترهای صفحه یک شماره 25تیر91 دوهفته نامه صبح آمل را ملاحظه کنید.آدم هر چه فکر کند و هر چه انصاف و مروت هم به خرج بدهد و در آداب و رسوم روزنامه نگاری تساهل بکند،باز هم نمی تواند با چنین تیتری کنار بیاید.
بردیا گیلانی
