هراز نیوز :روح الله دشتی
من و حسین، نزدیک به ده سال در یک کوچه بودیم.روزان و شبان، همدیگر را می دیدیم و گاه این دیدار،به گفت و گویی کوتاه نیز می انجامید.کمتر اتفاق می افتاد که بحثی کنیم و روابط مان متجاوز از سلام و علیک نبود.آتش دوستی و شوق ، بیشتر از ناحیه حسین بود.او همیشه -با همه- روی گشاده داشت و لبخند به خرج می داد و اگر سوار بر ماشین ِ خودش نیز بود، ترمزی می کرد،لبخندی میزد،سری می تکاند و در حالیکه می خندید می تاخت.واقعا می تاخت.
حالا او دیگر در این کوچه نیست، که بخندد، که بتازد و گرما ببخشد.این را می شود از سرمای کوچه فهمید.از سختی باران این روزهایش.از سکوتِ کوچه که رفتن حسین را عزتمندانه روایت کرد.او برای نجات انسانی رفت و نیامد دیگر.حسین با کار خود، معرفت را -دستکم در حوزه دوستان- احیا کرد و فلسفه حیات و دنیا را به تمسخر گرفت و بدان خندید.این همیشه ِ خندان، حتا به مرگ هم لبخند زد.الله اکبر!
اعتراف باید کرد.این روزها، کمتر کسی را می توان یافت که مانند او رفتار کنند.اینکه برای نجات انسانی،که هیچ نسبت با تو ندارد، حقیقا،واقعا -و نه از روی حرف و ادعا- از جان پر ارزش خود مایه بگذاری.درحالیکه فقط بیست چهار سال سن داری و داری لذت زندگی و تعیش را احساس می کنی.در این دنیای بی ترحم،که انسانها با یکدیگر بر سر نزاع و مِرا اند،حسین فهماند که انسان، گرگ انسان نیست.
او هنگامی که می رفت تا جان انسانی را نجات دهد،شاید به این هم فکر می کرد که ممکن است امواج، گریبان او را هم بگیرد و امانش ندهد.اما بی توجه به آن، دلش را به دریا زد و برای نجات جان انسانی،بی واهمه تاخت.او بی محابا از شان و منزلت انسانی دفاع کرد.اگرچه در مسئولیت قانونی او نبود.او خواست تا خانوده ای را از وجود انسانی، بی نصیب نگذارد، که خودش را از ما گرفت.حسین فقط از بین ما رفت.نمرد.من این مرگ را باور نخواهم کرد…
روح الله دشتی
حسین جان کوچه بدون تو صفایی نداره ، درسته وجودت نیست ولی یادت همیشه با ماست
حسین محرم داره میاد،کمربندت دنبال صاحبش میگرده میخواد ببندی به کمرت بری زیر الم پس چرا نمیای؟ دلم تنگ شده خاله پسر
حسین جان اطرافیانت باید خوشحال باشن چون نوکر آخر باید بره پیش اربابش و تو هم با اربابمون سید الشهدا همنشین شدی. خوشا به سعادتت.
حسین روحش خیلی بزرگ بودو این دنیا واسش کوچیک بود…
خودش رفت راحت شد ولی همه رو دلتنگ کرد..
خدا به خانوادش صبر بده ایشالا.
نمیدونم واقعا خدا چرا بعضی ها رو که خوبن می بره ولی ما می مونیم
از امروز کوچه رو کوچه حسین ابراهیمیان مینامیم
جادارد شهرداری و فرمانداری نیز برای ثبت یک خیابان به نام این دوست عزیز و انسان تمام عیار اقدام کنند
همیشه یاد خاطرات تو ، روزایی که تو شرکت با هم بودیم
می افتم. همه رو دلتنگ کردی.
روزایی که بی وفایی و قدر نشناسی مردم این زمونه رو می بینی روزایی که می بینی دنیا چقدر بیخوده وداغ تو تازهتر میشه.
روزایی که بی وفایی وقدرنشناسی مردمو میبینی وبیشتر یادت می یاد دنیا چقدر بیخوده داغ تو تازه تر میشه.
با این که چند ماهی هز رشادت حسین میگذره اما داغش هرروز تازه است توهم مثل شهدا نامت تو روزگار موندگار شد خدایا به پدر قامت خمیده ومادر دلشکسته صبر جمیل عنایت کن
با عرض سلام امیدوارم که حالتان خوب باشد وقتی خبر فوت حسین جان را شنیدم خیلی ناراحت شدم ان شا
حسین جای خالی تو همیشه حس میشه.
هر چی میگذره دلمون بیشتر برات تنگ میشه.
هنوز باورمون نمیشه که رفتی.
همش منتظر اومدنتیم.
انگار رفتی مسافرتو منتظر برگشتتیم.
حسین جان خدا رحمتت بکنه ( بیمه آسیا شرکت آراد اطمینان آمل )
زنده یادسید حسین و پدر بزرگوار شان مایه افتخار همه آملی ها هستش
حسین جان دیگه دوست ندارم دریا برم چون دریا بهترین دوستمون رو از ما گرفت ……..ممل سیاه دوست کوچولوی تو
میمیرم برات