روایتی دیگر از شب خبرنگاران آملی: پاسخی به همه کسانی که اعتراض دارند

مثال از ماست که بر ماست با قاطعیت بهترین و به جاترین واژه‌هایی است که می‌توان برای مراسمات مختلف روز خبرنگار و حاشیه‌های آن عنوان کرد.
سال‌ها است که آرزوی داشتن یک روز خوب خبرنگار را به دل داریم.
سال‌ها است که این روز که می‌رسد دلمان برای خودمان می‌سوزد.
امروز دو هفته ای از روز خبرنگار سال ۹۰ می‌گذرد، حواشی مراسم متمرکز روز خبرنگار در ساری که وقتی به این موضوع کلان نگاه می‌کنیم دیگر حوصله این را نداریم که بگوییم چرا اینگونه شد چون سال‌ها است که می‌گوییم که برای تنها یک روز برای خودمان بی‌برنامه‌ایم.
دیگر خسته شده ایم از بس حرفهای تکراری زده‌ایم که این چه شأنی است که برای ما در نظر گرفته‌اند.
اما شاید برای آملی‌ها امسال سال متفاوتی بود پس از روزهای تکراری روز خبرنگار.
هنوز حاشیه‌های این روز برای برگزاری نخستین همایش تجلیل از پیشکسوتان عرصه خبر شهرستان آمل ادامه دارد.
خواستم چند نکته در خصوص نوشته‌های حضرات که معترض جدی این روز بودند بگویم و آرزو کنم تنها و برای تنها یک بار اگر نامی از کسی برده نشد آشفته نشویم، دعا کنیم کمک کنیم و تلاش کنیم که روزهای سال های آینده را برای بهتر برگزار شدن روز خودمان از دست ندهیم؛ این شاید مهمترین نکته‌ای باشد که باید بدانیم و از یاد نبریم و اما بعد….

* بنای خود را گذاشته‌ام که از ابتدا بی‌طرف باشم و تمام واقعیت‌های این روز را برایتان بازگو کنم…
* جرقه آغاز این همایش در ادامه سلسله‌ همایش‌هایی بود که در شهرستان آمل در سال ۸۷ به نام تجلیل از پیشگامان ورزش شهرستان آمل برگزار شد تا اینکه امسال به روز خبرنگار رسید.
* اگر همکاران آملی حضور ذهن داشته باشند در سال گذشته مراسم روز خبرنگار که در فرمانداری تشکیل شد هرچند به یک نشست خبری و هدیه‌‌ای اندک ختم شد اما موجب قهر چندین ماهه همکاران ما شد.. در ادامه این روند نعمت قربانی مدیرعامل انجمن خبرنگاران آمل که در برگزاری تجلیل از پیشگامان ورزش شهرستان آمل نقش داشت برگزاری چنین همایشی را برای بزرگان عرصه خبر شهرستان آمل در بهمن سال گذشته پایه‌ریزی و پیشنهاد داد.
*خیلی نمی‌خواهم به مسائل جاری درون انجمن بپردازم اما جناب آجودانی نیز در تماس با قربانی پس از نوشته اخیر خود ابراز پشیمانی کرده‌اند که زیر سوال بردن سمت ایشان در انجمن تحت القائات خاصی بوده است، این انجمن و مدیرعاملی آن کاملاً قانونی و دارای ادله محکمی است و یکی از مهمترین دلایل آن وجود دست خط مبارک اعضای هیات مدیره انجمن و ذهن تاریخی خبرنگاران عضو این انجمن است که برخی دوستانی که امروز به هر دلیلی داعیه دارند تعهد کرده‌اند که سمت مدیرعاملی به دیگری واگذار شود هرچند سمت اصلی آن فرد خزانه‌داری باشد. دست خط مبارک حضرات نیز موجود است، پس اینکه امروز و در طی روزهای اخیر این انجمن را زیر سوال می‌بریم دردی است که وانگشودنش از بازکردنش بهتر است، متأسفانه هستند دوستانی که طلب انحصار رسانه‌ای را در سطح شهر دارند و در نظر دارند با تغییرات در انجمن جلوی فعالیت بسیاری از فعالان رسانه‌ای را در شهر بگیرند، دوستانی که دلشان می‌خواهد با مهر انجمن بسیاری کارها بکنند اما امروز نمی‌شود، دوستانی که غرض‌ورزی و منفعت شخصی دارند و امروز بدون داشتن نام رییس انجمن نمی‌توانند به آنها جامه عمل بپوشانند.القصه ، حکایت انجمن را باید کسانی هدایت کنند که در رأی‌گیری حضور داشته و تعهد به ادامه مسیر آن دارند نه افراد دیگری که تازه دیروز فهمیده‌اند انجمنی وجود دارد.
* جناب آجودانی آری وقتی دعوتنامه انجمن با عزت و احترام به ما خبرنگاران شهرستان آمل رسید(نه مثل بسیاری از برنامه‌ها که حتی آقایان یک تماس تلفنی هم نمی‌گیرند) می‌دانستیم که روز خوبی خواهیم داشت اما همین سنگ را در اول قصه وا بکنم که این مراسم قرار بود تنها تجلیل از پیشکسوتان باشد و برنامه خبرنگاران مثل همه شهرها در دفتر فرماندار یا حداقل در مجمعی دیگر صورت گیرد اما وقتی مسئولین محترم فهمیدند قرار است گردهمایی این چنین برگزار شود خواستند همه در یک روز باشد. خوب و بدش بماند برای دست‌اندرکارانی که نخواستند زحمت مراسم دوباره را برای خبرنگاران حاضر و فعال در سطح شهر بگیرند.
* جناب آجودانی نمی‌دانم چگونه فقط اسامی چند نفری که از دوستان شما بودند را لایق تجلیل به عنوان خبرنگار عنوان می‌کنید اما بدانید هستند بسیاری کسانی که در سطح شهرستان فعالیت دارند و شما افتخار آشنایی با آنها را ندارید و این جاست که توصیه می‌کنم دوستان اگر مطلبی می‌نویسند اطلاعات و دانستنی‌هایشان بسیار باشد.
* حضور پیشکسوتانی که بسیاری افراد حتی نام آنها را نشنیده بودند یا سالها بود ترک وطن کرده بودند برای همه حاضران مایه خوشوقتی بود همان طور که معاون استاندار مازندران و همه مسئولان حاضر از آن ابراز رضایت داشتند.
* آری راست می‌گویید که همایش متولی خاصی نداشت چون آقایان دوست ندارند خیلی برای خبرنگار جماعت هزینه کنند اما بدانید که کارهای بزرگ را همه باید با هم انجام دهیم و از منیت و من‌خواهی‌ خارج شویم، تمام کسانی که به عنوان متولی نامشان را بردید بودند و باید هم می‌بودند چون در طول سال‌ها برایشان زحمت می‌کشیم و بی‌منت اطلاع‌رسانی می‌کنیم تجمیع تمامی هزینه‌های ارگان‌های مختلف آیا بهتر از این نیست که در روز خبرنگار هر اداره‌ای اقدام به نشست خبری تنها با چند خبرنگار موردعلاقه خود می‌کند و مابقی را چون با سلایق آنها هماهنگ نیست دعوت نمی‌کند و یا اگر همه هم باشند کاسه‌ای و بشقابی و لوح بدون نام و فله‌ای و شماره می‌گیریم و یا به چندهزار تومانی روز خبرنگار را برای ما به پایان می‌برند.
* اگر قرار است همه‌اش نیمه خالی لیوان را ببینیم خود را زیر سوال برده‌ایم همکاران ما از تجمیع مراسم ناراضی نبودند که شاید بهتر از توهین‌های سال‌های قبل بود و اینگونه ما فعالان عرصه خبر آمل کمتر رنجیده خاطر شدیم.
* نمی‌دانم چرا این نیمه خالی لیوان که مثلاً چرا از فلان فرد برای اهدای جوایزدعوت نشد برای شما مهم بود که شاید به دنبال نوک سوزنی در انبار کاه بودید تا بزرگنمایی کنید که این مراسم کاستی داشت، آخر برادرم چند ده مدیر دستگاه‌ اجرایی در سالن بودند مگر می‌شود همه را یک به یک نام برد آن وقت نمی‌گویید چاپلوسی است، مگر می‌شود همه بر روی سن حاضر شوند آنوقت نمی‌گویید مدیران کمبود دارند.
* حواستان بود با همان یادداشتی که نوشتید چقدر تمرکز مجری مراسم را بر هم زدید که بنده خدا معلوم نشد آخر چه گفت، دوستان آنقدر به مجری بیچاره دست‌نوشته دادند، در گوشش زمزمه کردند که دیگر مجری نمی‌دانست چه می‌گوید.مگر یک نفر هر چند دکتر لطفی باشد که احترام بسیاری برایشان قائلم مهم بود که مراسم ۲۰۰ نفری را به هم زدید.
* اینکه می‌گویم اطلاعاتتان ناقص بود قلم زدید اینجا است که جناب حسین جوادی رییس سابق اداره ارشاد آمل در مراسم حضور داشتند و دعوت شده بودند و شما نوشتید نبودند، برای جناب افشین لاریجانی، مرتضی فیروزی و خانواده مرحوم ایرج فرزانه دعوت نامه ارسال شد در زمان اجرا هم اگر به دنبال فقط کاستی‌ها نبودید نامشان چند بار ذکر شد اما به دلایل شخصی خودشان و خانواده‌شان حضور نداشتند.
لیلای شیردل عزیز در تهران مشغول تحصیل هستند نه جز پیشکسوتان بودند که دعوت شوند و نه جز فعالان فعلی رسانه‌ای آمل، خانم مریم پروین که شما افتخار قلم‌زنی به نام ایشان را در مطبوعات و جراید دارید بعید می‌دانم فعال رسانه‌ای باشند بلکه بیشتر فعال اجتماعی هستند حالا چون شما از مریدان و هم‌قلمان ایشان هستید که برادر نباید دعوت و تجلیل می‌شدند هر چند با دعوت یا بی دعوت به دلیل احتمال حضور ایشان در انتخابات آینده مجلس در این همایش حضور داشتند.
* نمی‌دانم چگونه با سابقه خبری که می‌فرمایید دارید می‌گویید باید همه ۳۵۰هزار نفر جمعیت آمل را این بندگان خدا می‌آوردند در این همایش و از آنها تجلیل می‌کردند، خواستم بگویم برادر جان کاش به جای تب کردن برای اینکه نام شما در تجلیل نبود- هرچند به احترام سابقه کاریتان برایتان دعوتنامه ارسال شده بود- به مسئولان این همایش فرصت می‌دادید تا سال‌های آتی گروه گروه از دوستان و نام آوران عرصه خبر آمل تجلیل شود که واقعاً برنامه هم همین است اگر کمی حوصله به خرج می‌دادید.
آمل شهری بزرگ و با سابقه فرهنگی و ادبی بسیار است و باور داریم که گنجاندن همه این بزرگواران در یک شب و یک همایش دو ساعته واقعاً میسر نبود.
* شما کسی را که به استناد سخن و نوشته ایشان مدیرعامل انجمن را که عضو انجمن نویسندگان و خبرنگاران ورزشی جهان و نماینده و خبرنگار روزنامه اطلاعات در آمل است را زیر سوال می‌برید که در تماس تلفنی روزهای اخیر با قربانی دروغگو و دورو می‌نامید، کسی که همانگونه قبلاً شرح این جابه‌جایی عنوان شد حالا از سوی تمام اعضای هیات مدیره خودشان زیر سوال است که چه از جان انجمن می‌خواهد.
اگر خبرنگارید باید می‌دانستید منبع خبرتان نباید کذاب بلکه باید مطمئن و امین باشد نه اینکه از شما پلی بسازد برای رسیدن به خواسته‌های خودشان.
* و اینکه در شان عنوان‌ها و جوایز حضرتعالی ندیدم در آخر همه سخنان خود بگویید که من چنین بودم و چنان بودم، ضمن احترام به شما باید بگویم مشک آن است که خود ببوید و با این بند آخر تمام نوشته‌های خود را زیر سوال بردید حالا چون نام من نبود و یا من تجلیل نشدم همایش ضعف بسیاری داشت.
* نخستین همایش تجلیل از پیشکسوتان خبر شهرستان آمل آری کاستی داشت، اینکه نمیدانیم اداره ارشاد آمل چرا نام نویسندگان و مولفان را نیز در دعوت‌نامه ذکر کرد، چرا از خانواده عباس امیری بازیگر ارزشمند و فقید هم دعوت کرد، شاید به این دلیل که نمی‌توانستند همایش دیگری برای تجلیل از این گروه نیز در نظر بگیرند خواستند همه را در یک شب تمام کنند و بهانه‌ای برای کسی نگذارند.
* واقعا جای تاسف داشت که ۴۰ نفر به عنوان فعالان فعلی رسانه‌ای آمل نام برده شدند در حالی که تنها نیمی از آنها فعال هستند، باید از اداره فرهنگ و ارشاد بپرسید چرا هرکس را که سفارش شده بود، یا آشنایی قبلی داشتند، یا همکار اداریشان بود را با نام ما گره زدند و جای حرف و حدیث بسیار باقی گذاشتند.
*قبول داریم که افرادی مانند سمن‌آبادی تنها چون سروصدا راه‌می‌اندازند را در لیست خبرنگاران گنجاندند.
*بزرگترین مشکل ما این است که هنوز تعریف خاص و جامع و از همه مهمتر تعریف قانونی از شغل خبرنگاری نشده است، امروز هر فردی می‌تواند با نوشتن سالی چند خط در نشریات خود را خبرنگار بداند، امروز مورخ و استاد دانشگاه و نویسنده هم چون مطالبش در روزنامه‌ها چاپ می‌شود خبرنگار است، امروز خواهرزاده و برادرزاده مدیرمسئول خبرنگار است، امروز یک هفته‌نامه می‌تواند با کارتی که خودش چاپ کرده و از جایی هم مجوز نگرفته در شهر آمل برای ۱۰۰ نفر کارت خبرنگاری صادر کند و همه را مدعی عنوان خبرنگاری نماید و امروز بازاریابان هم چون مطالبشان در روزنامه‌ها چاپ می‌شود خبرنگارند، امروز نامزدهای انتخاباتی که برای معرفی خود در سایت‌ها مطلب می‌نویسند خبرنگارند، امروز دبیر بازنشسته‌ای که از سر فراغت درددلی می‌نویسند خبرنگار است و امروز همه خبرنگارند….و فقط در مردادماه است که همه می‌گویند ما خبرنگاریم.
* انصافاً در روز خبرنگار آمل هر کس واقعا خبرنگار بود راضی بود و تنها کسانی ناراضی بودند که خود را خبرنگار می‌دانستند نمونه اش هم دوستانی هستند که مرتب اعتراض دارند.
* تنها کسی که در این روز هدیه‌اش را پس داد خسرو پهلوان‌زاده خبرنگار سابق صدا و سیمای آمل بود که انتظار داشتند به عنوان پیشکسوت تجلیل شوند، در حالی که ایشان سال‌ها پیش از عرصه خبر خداحافظی کرده‌اند و تنها چند ماهی است که برای فعالیت انتخاباتی یک کاندیدا دوباره دست به قلم شده و ویژه‌نامه‌ای از خبرهای سایت‌های دیگر را در آمل توزیع می‌کنند، ایشان نیز جز آن‌دسته افرادی هستند که باید صبور می‌بودند تا در تجلیل‌های آتی حضور به هم می‌رساندند چون فعالیت ۴۰ ساله خبری نداشتند تا در زمره پیشکسوتانی که تجلیل شدند قرار بگیرند.
* جناب علی اوسط ذاکری -هر چند هنوز افتخار آشنایی با ایشان را که مینویسند خبرنگار آمل هستند نداریم و در هیچ مجلسی که برای خبرنگاران ترتیب داده می‌شود زیارتشان نکرده‌ایم – باید بگوییم که این نارضایتی و گلایه را به مدیرمسئول محترم هفته نامه پیام آمل ببرند که به ایشان نامه زده شده و خواسته شده بود که اسامی خبرنگاران فعال خود را ارائه دهند و ایشان نامی از جناب ذاکری نبرده بودند.
این همان قصه‌ای است که گفتم اینکه هر کس را کارت خبرنگاری غیررسمی داده اند تا ادعا کند من هم هستم.
امیدوارم روزی که واقعا در جمع خبرنگاران شهرستان آمل در شادی و غمشان، در زیر باران و آفتابی که تحمل می‌کنیم حضورشان را تجربه کردیم از ایشان بپرسیم برای ۱۰ سال ۸۵ مقاله واقعاً چه جایگاهی دارد.
واقعا دلمان می‌سوزد که من‌خواهی و خودخواهی‌های خودمان را به منظرعمومی کشانده‌ایم و اختلافات سلیقه‌ را به همه عالم جار زده‌ایم.
منیتی را که دچار آن شده‌ایم بزرگترین آفتی است که جمع خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای را تهدید می‌کند، حضور در سیاه‌چادرهای انتخاباتی متاسفانه فرصت فکرکردن و تدبر منطقی را از بسیاری از ما گرفته است و منفعت‌شخصی نیز آسیبی است که باید از خود دور کنیم تا منطقی فکر کنیم، عاقلانه قلم بزنیم و منصفانه رفتار کنیم و از همه مهمتر اینکه به حق خود قانع باشیم.

امضا محفوظ