به نام خالق سبحان
مِنَ المُؤمِنينَ رِجالٌ صَدَقوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيهِ ۖ فَمِنهُم مَن قَضىٰ نَحبَهُ وَمِنهُم مَن يَنتَظِرُ ۖ وَما بَدَّلوا تَبديلًا
اماما!
غم فقدان تو، چون توده‌ای سهمگین ما را در هم شکست. بار اندوهی چون کوه، پشتمان را خم کرد؛ آن‌چنان که از دل آتشفشانمان گدازه‌هایی از واژه‌های سوزان روان می‌گردد.
اماما!
درد و اندوه از دست رفتنت آن‌چنان شکیب‌سوز و تاب زداست که چشم‌ها را در دریغ تو زار می‌گریاند و مویه‌گر به سوگ می‌نشاند.
ای کاش صفای زندگی با ما وداع می‌کرد و تو با ما وداع نمی‌کردی…
هیچ روزی چون چهاردهم خرداد نبود که در آن توفان مصیبت و عزا، بر این مردم تازیانه غم و اندوه فرود آورد. ایران یک دل شد و آن دل در حسرتی گدازنده سوخت و یک چشم شد و آن چشم در مصیبتی عظیم گریست.
در آن روز خورشیدی غروب کرد که با طلوع آن هزار چشمه نور در زندگی ملت ایران جوشیده بود. روحی عروج کرد که با نَفَس روح الهی اش پیکر ملت را جان بخشیده بود. حنجره ای خاموش شد که نَفَس گرمش، سردی و افسردگی از جهان اسلام زدوده بود. لبانی بسته شد که آیات الهی عزت و کرامت را بر مسلمین فروخوانده و افسوس و ذلت را در روح آنان باطل ساخته بود»
در جاهليت قرن بيستم، نهضت تو بعثتي بود، براي كاشتن بذرايمان، اعتماد ، آزادي و استقلال در ذهن و دل امت اسلام .
صدايت، فريادي بود، عليه بت هايي جديد و مشركان اين روزگار!
و كلامت،” آيه” هايي كه در “حرا” ي خودسازي ، بر دلت تابيده بود .
و پانزده خرداد، جلوه اي از” فاصدع بـِما تـُؤمر” كه خشم طاغوت ها را برانگيخت .
زنداني شدنت ، دوران تلخ ” شعب ابي طالب” بود .
و تبعيد تو و يارانت، هجرت به حبشه!
سالي كه مصطفايت را دادي ، ” عام الحزن” تو بود .
و عزيمت به پاريس، هجرت مجددي بود كه در آنجا ياران مهاجر و انصارت در عقبه هاي غربت، با تو بيعت كردند.
امت در ايران ، انصار تو بودند كه نزول و آمدنت را به ” يثرب انقلاب”، انتظار مي كشيدند.
انتظار به سر آمد.
از” ثنية الوداع” مهرآباد، بدر سيمايت در افق ايران تابيد و در” قـُبا” ي بهشت زهرا، نماز عشق خواندي و هفتاد هزار شهيد گلگون كفن در آن روز به تو اقتدا كردند .
و… بدينگونه ولايت تو برمؤمنان ، در شكل نظام اسلامي تحقق يافت و پيامت نافذ ، سخنت الفت آور و خانه ات قبله دل ها شد.
مدينه انقلاب، پيام تو را به خارج از مرزها صادر كرد .
قبايل و احزاب، براي خاموش ساختن اين نور، ائتلاف كردند. غزوات و سراياي تو آغاز شد. ده سال ازهجرت تا وفات، با منافقان درگير بودي ، احبار و رهبان و اهل كتاب ، كار شكني كردند . متحجران ِ بي درد ، دلت را خون ساختند.
” پيام برائت ِ” تو، سوره توبه ي اين انقلاب بود و سالي كه آن ” جام زهر” را دردمندانه سركشيدي و آخرين حرفهايت را در آن پيام شگفت گنجاندي ، به ياد ” حجة الوداع ” افتاديم .
و … آه از آن ” وصيتنامه” كه كاش هرگز گشوده و خوانده نمي شد!
و درد از آن” رنجنامه ” كه براي چندمين بار، ما را به ياد رنج هاي علي عليه السلام در” حكميت” و دردهاي امام مجتبي عليه السلام در صلح با معاويه انداخت و مظلوميت ” عترت” را تجديد كرد.
اينك ، ماييم و درد فراق و داغ هجران .
پانزده خرداد، موج متلاطمی بود که از «قم» آغاز شد و قم یک تاریخ است، یک فرهنگ است، یک مکتب است … .
شهدای پانزده خرداد، رفتند، تا بمانند.
شهید شدند، تا بر زمان خود، شهادت دهند.
جان دادند، تا حیات جاودان یابند.
خونی که در عاشورا، از صحرای کربلا جوشیده بود، بستر تاریخ را در نوردید و در رود سرخ تشیع جاری شد و موج ها آفرید تا در پانزده خرداد، فواره این خون بر چهره زمان پاشید و تاریخ ما سرخ و خونین شد و از آن پس، 19 دی، 17 شهریور، 22 بهمن و دیگر نقطه های عطف و لحظه های اوج نهضت پدید آمد و با امامت روح خدا، اسلام در کربلای خون گرفته ایران حاکم شد.
و … البته که این نهر خون، بار دیگر از کربلا خواهد گذشت و در «قدس»، مقدس تر خواهد شد و «مسجد الأقصی» را از بند صهیونیست ها نجات خواهد داد و امت مسلمان فلسطین را در سایه «قرآن» آزاد خواهد کرد.
و … آن روز، دیر نیست
اماما پرچم پر افتخار اسلام ناب محمدی ص را که به دستان با کفایت فرزند خلفت رهبر فرزانه انقلاب امام خامنه ای سپردی بسیار پر فروغ تر از گذشته در اهتزاز بوده و تشعشع انوارش مستضعفان عالم را امیدوار و جهانیان را شگفت زده و انشا اله به دست مبارک امام عصر عج خواهند سپرد تا جهان را پر از عدل و داد نمایند.
چهاردهم خرداد سالروز رحلت جانسوز امام خمینی رحمه اله علیه و پانزدهم خرداد قیام خونین روحانیون و مجاهدین فی سبیل اله قم بر رهبر شجاع و حکیم امام خامنه ای (حفظه اله) ”مسلمانان ‘و مظلومان عالم به ویژه ملت خداجوی ایران اسلامی ‘خاصه امت همیشه در صحنه و ولایتمدار شهرستان آمل تسلیت و تعزیت باد.
غفر اله لنا و لکم
جبهه ائتلاف نیروهای انقلاب اسلامی شهرستان آمل