هراز نیوز – رحمت عزیزی – دهم اردیبهشت، روز اخراج پرتغالی‌ها از آب‌های جنوبی ایران و روز ملّی خلیج فارس است.

تحریف نام خلیج فارس و نیز طمع خام بر جزایر جداییی ناپذیر‌ش از  سوی معتصبین عرب و بازیگران سیاسی و  دولت‌های فرامنطقه‌ای سبب شد بر روی سواحل شنی دریای مازندران برای خلیج همیشه فارس بنویسیم که:

با سلام به خون شهیدانی که رود، رود بر تو ریخته‌اند تا حافظت باشند.

ای خلیج فارس!

فاصله شمال تا جنوب بسیار نیست! فاصله‌ی ما از تو تنها چند گام تا سواحل دریای مازندران است. پس تو‌ ای خلیج فارس بدان که برای دورترین‌ها هم بسیار نزدیکی. اگر دریای مازندران پشتیبانی همچون رشته کوه البرز و آتشفشانی چون دماوند را دارد تو نخلستان‌های راست قامتت را داری. جزایرات همچون آشوراده و میانکاله‌ هر صبح و شام درمقابل دیدگان مایند و امواج خروشانت مؤذن شهر ماست.

ای آینه‌ی شفاف جان نثاری‌های هشت سال دفاع مقدس!

اگر دریای مازندران شیر مردانی همچون میرزا کوچک خان جنگلی را دارد تو به سرداران دلیرت از رئیس علی دلواری و ناصر دیوان کازرونی و شیخ حسین خان چاه‌کوتاهی و… بناز و بدان که رود‌های که در تو می‌ریزند همگی جای پای رزمندگان لشگر 25 کربلای مازندران را بوسه می‌زنند. آنان که در اروند، کرخه، کارون و جزیره مجنون جانثاری کرده‌اند امروز مجنون جزایر تو اند. آری مردان جنگ ما، پشت خلیج فارس ایستاده اند. و والفجر هشت آفرینان به فکر خلق فجر‌های دیگراند.

ای هویت ایرانیان!

هنوز خون رستم دستان آن پهلوان دانا، دلیر، پاك‌اندیش و آزاده در خون سیستانیان جریان دارد و برقِ شمشیر آریوبرزن در ارجان (بهبهان) می‌درخشد و موج هایت سرود ملی وطنمان را می‌سراید و هیچ غریبه ای نخواهد توانست موج را از سطح آب‌هایت بگیرد و مروارید را از عمق آبیت برباید.

خلیج فارس! زنده خواهی ماند در نفس‌های کمین گرفته دلیران تنگستان، در غیرت و دلاوری اهالی جنوب، در وطن دوستیِ اولاد رییس علی دلواری.

از جنگل‌های حَرایت آموخته‌ایم که چگونه در شرایط دشوار و در بطن آب شور، مهد حیات و زندگی باشیم و از تنگه هرمزات، که چگونه بر دشمنان تنگ گیریم.

ای صیاد قلب‌های مردم ایران زمین!

سالها می‌پنداشتیم که ما صیادیم و در اعماق تو بهر صید می‌رویم اما امروز یافته‌ایم صیاد تویی. آری تو صیادی و قلبهایمان را صید کرده‌ای. ای صیاد بدان برای ما لاک‌پشت‌ها و نهنگ‌ها‌ی عظیم الجثه‌ات و دلفین‌های بازیگوش‌ات ستاره‌های دریایی‌ات و نیز کوسه ماهی‌ها و مروارید‌ها و… ات همچون خاویار شمال پُر قدر و ارزش‌اند.

ای ترجمان آیات قرآن و ای نماد حق طلبی!

حال که خداوند در آیه 60 سوره کهف از زبان موسی (ع) به آن جوان همراه فرمود: «دست از جستجو برنمی‌دارم تا به محل تلاقی دو دریا برسم» من چگونه دست از تو بردارم؟

بدین سبب ما همچونان که از حقوق ملی خود در دریای مازندران از منابع زیر زمینی، حدود آبی، سطح و بستر دریا تا ماهیگیری و کشتی رانی آن دفاع خواهیم کرد از حقوق ملی خود نیز در خلیج فارس آن شناسنامه و هویت ملی مان از کرانه اروند، تا سواحل سیستان، نیز کوتاه نخواهیم آمد.

ای خلیج همیشه فارس اگر امروز پرتغالی‌ها با نام و جامه‌ای جدید بر تو وارد شده‌اند و ایادی‌شان خواب غصب نام و جزایر تو را می‌بینند بدانند که؛

اِمان مازرونی ببر هَستِمی، وِشون کَملِ دَکرده ببرنه!

«ما همچون ببر مازندارن هستیم و آنها ببر پوشالی مرده‌ای هستند که در پوستشان کاه ریخته‌اند»

http://www.rahmatazizi.ir/

2 thoughts on “نامه ای به خلیج فارس”

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *