آیین تجلیل نوروز در میان قرقیزها+تصاویر

به گزارش  فارس در آسیای مرکزی، فارس در ادامه معرفی آداب و رسوم نوروزی در کشورهای منطقه در ذیل توجه شما مخاطب گرامی را به آداب و رسوم قرقیزها به هنگام تحویل سال نو جلب می‌کند.

روز 21 ماه مارس را قرقیز‌ها “ناروز” می‌نامند. اگر در این روز پسر به دنیا می‌آمد، وی را “ناروزبای” و یا “ناروز بیک” و اگر دختر “ناروز” و یا “ناروزگل” نام گذاری می‌کردند.

همچنین اگر در این روز برف می‌آمد آن را فال خوب می‌دانستند و حتی زیبایی دختر را در افسانه‌های قرقیزی با برف سفید نوروزی مقایسه می‌کردند، به این خاطر که معمولا برف ماه مارس نرمی و سفیدی ویژه‌ای دارد.

در این روز، هر خانواده، سفره‌ای پهن می‌کرد و روی آن خوراکی‌های مختلف را می‌گذاشت. همچنان که برای همسایه‌ها خوراک سنتی موسوم به “سومالیک” که از مالت گندم، آرد، کره و شکر آماده می‌شود، مهیا می‌کردند.

در آستانه نوروز، مردم خانه‌های خود را تمیز می‌کردند، بدهی‌های خود را پرداخت و با کسی که در نزاع بودند، آشتی می‌کردند. زیرا به عقیده بزرگان، زمانی که نوروز به خانه‌های آنها وارد می‌شود، تمام بیماری‌ها و نارسایی‌ها و خرابی‌ها باید از کنار آنها عبور کنند.

در شب قبل از جشن نوروز به نشان فراوانی شیر، برداشت محصول و باران تمام ظروف را با شیر، آیران، گندم، آب چشمه لبریز می‌کردند.

در روز نوروز هم افراد کوشش می‌کردند، روحیه خوبی داشته باشند، هنگام ملاقات آنها همدیگر را در آغوش می‌گرفتند، حرف‌های خوب به همدیگر می‌گفتند و مردم تلاش می‌کردند لباس‌های منظم، تمیز و تاجای ممکن نو به تن کنند.

در نیمه روز، تمام جمعیت برای شرکت در جشن این روز جمع می‌شدند. در ساعت مخصوص گاو نر را ذبح می‌کردند و از گوشت آن غذایی با نام “ناروز کیژی” یا “چان کیژی” (یکی از غذاهای قدیمی قرقیزها که از گوشت، چربی، برنج، نخود، جو، گندم، ذرت، تالکان، آرد، ارزن، سارگا، سیب زمینی و ترشی جات عبارت است) آماده می‌کردند.

 بعد از خوردن غذا بازی‌های مختلفی با نام “آیکیش – اوکیش” (دیدار با یکدیگر) و “آوداریسپیک” که در آن جوانان سوار روی اسب، کوشش می‌کردند، یکدیگر را از روی آن به زمین بکشند.

در این روز، مسابقات مختلف ورزشی نیز برگزار می‌شد که در آن هم دختران و هم پسران می ‌وانستند شرکت کنند. دختر پسر را به مسابقه دعوت می‌کرد با این شرط که اگر پسر در این مسابقه برنده شود، پس دختر با وی ازدواج می‌کند و در صورتی که پسر مغلوب و دختر برنده شود،  پسر باید هر خواسته دختر را به جا آورد. به این خاطر جشن نوروز اغلب به مراسم عروسی نیز تبدیل می‌شد.

روز نوروز با مراسم مسابقه شعری بین آئین‌ها که مردم در آن پیروزی خیر را بر شر می‌دانستند، با غروب آفتاب به پایان می‌رسید.

سپس آتش بزرگی درست می‌کردند و مردم با مشعل روشن تمام روستا را می‌گشتند، کودکان از بالای آتش می‌پریدند و بزرگان به طور مکرر می‌گفتند: “بروید، بروید، بروید تمام سختی‌ها” ، “سال نو آمد، سال کهنه رفت” و با این سخنان به جشن اعتدال بهاری پایان می‌دادند.

همچنین پس از استقلال در قرقیزستان از صبح نوروز روز 21 مارس، در میدان مرکزی موسوم به “الاتاو” شهر بیشکک پایتخت این کشور و در تمام استان‌ها و شهرهای دیگر جشن می‌گیرند.

در این جشن، مقامات عالی رتبه این کشور نیز شرکت می‌کنند. در میدان مرکزی شهر بیشکک مراسم‌های تئاتر برگزار می‌شوند، در پارک‌ها، مراسم‌های جشن، بازی‌های مختلف برای اهل جامعه و کودکان راه اندازی می‌شوند.

علاوه بر این در قرقیزستان نمایندگان اقوام مختلف با آوازخوانی ملی خود، این جشن را باز هم گرمتر می‌کنند. در این روز، همه مردم جمع شده با غذای سنتی مردم آسیای مرکزی یعنی “پلوف” و “سوملک” که غذای نوروزی است، پذیرایی می‌شوند.

انتهای پیام/ق