یادداشت / فایزه سلیمی
⛔️ یک راه و چند پایان

✍ راهپیمایی ۲۲ بهمن جلوه عظمت حضور و اتحاد ملت ایران با آرمانهای انقلاب و تجدید میثاق با شهداست.

مردم آمل در ۲۲ بهمن ۱۳۹۵ با حضور باشکوه خود بار دیگر به همگان ثابت کردند که پیوند اتحادشان با نظام ، گسستنی نیست.

اما در این میان بسی جای تامل دارد که چرا عدم مدیریت صحیح در برگزاری برنامه های ملی و مردمی موجب می شود این اتحاد و حضور کمرنگ جلوه کند.

شهروندان آملی در راهپیمایی یوم الله ۲۲ بهمن دچار سردرگمی شدند.
برخی مقصدشان در پایان راه مصلی ، برخی میدان ۱۷ شهریور و برخی امام زاده ابراهیم شد.

❗️این بی برنامه گی از کجا نشات میگیرد؟
و تا چه زمانی باید در مراسمها و گردهمایی ها شاهد این بی برنامه گی ها باشیم؟

❗️مگر پیش تر جلساتی پیرامون چگونگی برگزاری این مراسمها برگزار نشده است ؟

❗️مگر نباید بین ستاد برگزاری مراسم و مسوولان متولی برگزاری هماهنگی وجود داشته باشد؟!

متاسفانه در چندماه اخیر برخی از برنامه های ملی و مردمی شهر با برنامه ریزی مناسب و در خور شان همشهریان آملی برگزار نشده است

شاید به دید برخی بی نظمی ها و عدم هماهنگی ها در همه سطوح رخنه کرده است و باید آن را همچون سایر کاستی ها و کوتاهی ها پذیرفت اما به دید نگارنده نباید این نکته را ساده انگاشت چرا که شور انقلابی را با این اجتماع ها و گردهمایی ها می توان در دل نسل سوم انقلاب زنده نگه داشت.

حماسه ۶ بهمن که گذشت، سخنران اصلی مراسم در ساعات پایانی جابجا شد؛ برنامه ای برگزار شد که به حق در خور حماسه سازان ۶ بهمن آمل نبود!

راهپیمایی یوم الله ۲۲بهمن ۹۵ در سایه ی عدم هماهنگی با آن همه جمعیت میتوانست باشکوه تر برگزارشود.

مسوولان محترم
مردم آمل شایسته بهترین برنامه ها هستند. آنچه گذشت باهمه افتان و خیزانش تجربه ای بود برای راهپیمایی شکوهمند روز قدس سال آینده.

امید است راهپیمایی های پیش رو با برنامه ریزی درست و منسجم با شکوه هرچه تمام تر برگزار شود.
فائزه سلیمی
دبیر انجمن صنفی خبرنگاران آمل