کیهان کلهر شنبه شب به همراه اردال ارزنجان هنرمند ترکیه‌ای روی صحنه تالار وحدت حاضر شد تا بار دیگر غزل‌واره‌های شنیداری خود را با علاقه‌مندانش به اشتراک بگذارد.
کلهر که شش سال پیش همراه با این هنرمند کنسرت خود را در محل تالار وحدت اجرا کرده بود، این بار با وقفه‌ای نه‌چندان طولانی و به فاصله پنج ماه بعد از اجرای “پردگیان باغ سکوت” که با همراهی نوید افقه نوازنده تنبک، علی بهرامی فرد نوازنده سنتور و هادی آذرپیرا نوازنده تار برگزار شد با جادوی کمانچه و بائلاما حاضران را به شوق و شور آورد.
در ابتدا، کلهر پس از حضور روی صحنه که با تشویق ممتد حاضران روبه‌رو شد، از تأخیر 30 دقیقه‌ای برای آغاز کنسرت از حاضران عذرخواهی کرد و همزمان هر دو هنرمند با کوک کردن سازهایشان برای نواختن آماده شدند.
اساس این اجرا بر بداهه‌نوازی‌های کلهر و ارزنجان بر اساس مقام‌های کردی غرب ایران و موسیقی علوی شرق ترکیه شکل گرفته بود.
همنشینی ملودی‌های این دو هنرمند از دو فرهنگ مشابه با مشترکات موسیقی مرسوم در دو منطقه و متأثر از احساس و اندیشه‌های مشترک دو هنرمند، به درستی در هم تنیده شده بود. اندیشه‌هایی که در غالب آثاری مبتنی بر بداهه‌پردازی در روند اجرا سیر صعودی را در پیش می‌گرفت و لحظه‌به‌لحظه با اوج گرفتن ریتم و ملودی، چون روایتی خطی اثر در دل خود تکمیل می‌شد.
کیهان کلهر با بداهه‌نوازی‌های کمانچه که یادآور بسیاری از آوازهای فولکلور کردی بود، بخش عمده‌ای از لحظات اجرا را به دست خود گرفته بود و ساز بائلاما بیشتر به عنوان یک ساز همراه و به منظور فضاسازی و شکستن فضای های سنگینی که کمانچه به وجود می‌آورد، نواخته می‌شد.
البته این روند پایدار نمی‌ماند و گاهی که موسیقی به سمت فضاهای ریتمیک با ضرباهنگ‌های تند و سریع می‌رفت، بائلاما به دلیل قابلیت‌های خود ساز، به عنوان ساز غالب در اجرا مورد استفاده قرار می‌گرفت.