امروز جای خالی کیوسکهای مطبوعاتی در شهر آمل به خوبی به چشم میخورد و این نشان میدهد که مدیریت شهری نسبت به امور فرهنگی چون مطبوعات بیتوجه است.
رسانهها و به صورت خاص رسانههای مکتوب به نام مطبوعات برای عرضه باید از جایگاهی برخوردار باشند.
لزوم ارتباط میان مردم و مطبوعات این مهم را میرساند که این قشر باید در معرض دید عموم قرار داشته باشند تا بتوانند به وظیفه ذاتی خود به عنوان پل ارتباطی عمل کنند.
شاید نبود دکههای مطبوعاتی در شهر خیلی به چشم نیاید و شاید به نظر بسیاری این امر ضرورتی نداشته باشد اما زمانی که به وظیفه ذاتی مطبوعات توجه شود و یا زمانی که مردم بخواهند این قلم فرهنگی را تهیه کنند کمبود و یا نبود مکانی برای ارائه این اقلام به چشم میخورد.
این مهم در شهر آمل دیده نشده و یا مورد بیتوجهی و فراموشی قرار گرفته که نیاز یک جامعه به اقلام فرهنگی بیش از اینهاست.
امروز آمل تنها دارای یک دکه مطبوعاتی در سطح شهر است و توسعه و تجهیز این بخش تا به حال در دستور کار مدیران شهری قرار نگرفته است.
اینگونه که برمیآید در تاریخ شهر آمل هیچگاه مجوز دکه مطبوعاتی در صادر نشده است .
یادم است یکی دو سال پیش شهرداری ساری در اقدامی جالب، مجوز پنج دکه مطبوعاتی در این شهر را صادر کرد، برایشان تسهیلات بانکی برای تجهیز هماهنگ کرد و شکلی زیبا به محیط شهری داد.
این ابتکار شهرداری ساری امروز جایگاه مطبوعات در محیط شهری را به خوبی ارتقا داده است و حضور افراد بسیار در پای این کیوسکها و طالب شدن برای دریافت نشریات رونق خوبی به این بخش داده است.
ابتکاری که باید یک مدیریت داشته باشد نیز در این امور مشخص میشود، مدیریتی که نسبت به آنچه هر روز با آن روبهرو بیتوجه است شایسته شأن این شهر نیست.
امروز مطبوعات آمل در کتابفروشیها توزیع و فروخته میشود، کیوسکهای مطبوعاتی این قابلیت را دارند که مرجع نسخ بسیاری از نشریات ملی و بینالمللی باشند اما زمانی که با اقلام دیگر غیرتخصصی آمیخته شوند جایگاه و شان آنها نیز به فراموشی سپرده میشود.
مطبوعات امروز در شهر آمل به بدترین شکل ممکن در سطح شهر دیده میشوند، روزنامهها و هفتهنامههایی که بر روی جعبههای چوبی بر درب کتابفروشیها و سوپرمارکتیها به فروش میرسند.
جالب است که یکی از قدیمیترین کسانی که متقاضی دریافت کیوسک روزنامه است از سال 72 در انتظار یک مجوز است.
این فرد دقیقا در پشت ساختمانی در مقابل ساختمان شهرداری چند جعبه چوبی تعبیه کرده و در زیر باران و برف روزنامه میفروشد.
بارها شاهد بودیم که باد روزنامههایش را میبرد یا اینکه باران نمی به کسب و کارش میدهد و فضای باز محیطش سرما و گرما را با بوی کاغذ مطبوعات آمیخته میکند.
وی تاکید میکند از سال 72 به دنبال مجوز دکه مطبوعاتی بودم، اداره فرهنگ و ارشاد شهرستان میگوید باید به شهرداری مراجعه کنی و شهرداری نیز میگوید صدور مجوز کیوسک مطبوعاتی غیرقانونی است.
دور تسلسلی که ایجاد شد را در تهیه این گزارش تجربه کردم، محمد محمدی رئیس اداره ارشاد آمل میگوید که ما آمادگی صدور مجوز به هر تعدادی که مورد نیاز باشد را داریم اما این شهرداری است که ممانعت میکند.
سید قاسم حامدی رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر آمل نیز اعلام میکند که سالانه حداقل 20 درخواست برای دریافت کیوسک مطبوعاتی به شورا وارد میشود اما کمیته انطباق فرمانداری آن را رد میکند.
حامدی میگوید این دستور استانداری است که اجازه نمیدهد دکههای مطبوعاتی جدیدی در شهر احداث شود.
قدرتالله ناییجنژاد رئیس کمیسیون فنی شورای شهر آمل نیز که گفته میشود برای صدور مجوز رضایت نمیدهد؛ میگوید باید برای این امر تدبیر کرد و مکانهایی که قابلیت احداث کیوسک را دارند، شکل گیرد.
وی نیز دلیل این بیتوجهی را عدم مدیریت صحیح شهری میداند.
اینکه قانونی در کمتر از دو سال در یک شهر مانند ساری نادیده گرفته شده و با حضور مسئولان ارشد استانی افتتاح شده صحیح است یا نیازی که در یک شهر پرجمعیت نادیده گرفته میشود زمینه عدم اجرای یک قانون است.
امروز توجه به امور فرهنگی در توسعه شهری آمل کاملا نادیده گرفته شده که مهمترین آن بیتوجهی به قشر رسانهها در زمینه ایجاد اماکنی برای ارائه مطبوعات است.
رفتاری که امروز با مطبوعات صورت میگیرد تنها به مدیریتی همهجانبه نگر نیاز دارد که تمام نیازهای مورد نیاز یک شهر را در نظر داشته باشد.
به نظر میرسد مدیریت شهری آمل باید بداند که همه شهر، ساخت و ساز و امور عمرانی نیست و امور فرهنگی نیز باید در اولویت توسعه شهری قرار داشته باشد/فارس
می خوان آمل کوچیک کنن اون از پیش رهبر انقلاب رفتن که شعر کردن مازندران مهد ولاست در اصل امل مهد عالمان و ولا هستش مازندرانی یک آیت الله سعید العلما داشت یک ابن شهر اشوب با ملا صالح مازندرانی بقیعه علما مازندرانی آملین ..آمل پایتخت فرهنگی جهان اسلام هستش نه اصفهان…واقعا از حسادت دارن میترکن سارویها آب حوز کش بدون تاریخ..