حمیدرضا گل محمدی تواندشتی کارشناس نمایش : پس از اجرای نمایش «مملی و دیو پخمه» به نویسندگی و کارگردانی نسرین کشاورز در شهرستان های استان مازندران شاهد اجرای نمایش موزیکال دیگری با نام «الاغ نادان » ویژه کودکان بودیم که از سوی یک گروه هنرمند تهرانی به نویسندگی و کارگردانی امیر اسماعیلی در سالن امام خمینی (ره) اداره فرهنگ وارشاد اسلامی شهرستان آمل از ۲۹ فروردین به روی صحنه رفته است و تا پایان ۱۲ اردی بهشت در دونوبت صبح ویژه دانش آموزان و عصر ویژه عموم بروی صحنه خواهد رفت.
در نمایش«الاغ نادان » نیز همانند نمایش «مملی و دیو پخمه» نویسنده با داخل شدن به دنیای حیوانات می خواهد از این طریق مخاطبان خود را به سوی عقل گرایی و اندیشه سوق دهد ، که پیام خود را به خوبی در مخاطب القا می کند و مخاطب را به فکر وا می دارد.
داستان نمایش از آنجایی شروع می شود که شیر سلطان جنگل به درد بی درمانی دچار می شود و از روباه که مشاور و همدم او است می خواهد چاره ای بیندیشد تا اینکه از دست این درد بی درمان خلاص شود ،روباه به پیش بز دانا که پزشک جنگل است می رود و از وی می خواهد که به درمان شیر بپردازد ، بز دانا راه حل درمان شیر را خوردن یک موجود نادان تجویز می کند و شیر به روباه ماموریت می دهد تا این امر را انجام داده و الاغ را به هر نیرنگی که شده است به پیشش بیاورد و…
با ورود به سالن ، مخاطبان با یک دکور ساده و قابل هضم برای رده سنی کودکان مواجه می شود که چهار ماسک شیر، روباه، بز و الاغ بر روی آن آویزان است و مخاطب را با شخصیت های های نمایش آشنا می سازد و ماسک از ساخت خوب و قابل قبولی برخوردار بود.
آغاز نمایش باریتم تندی و جذاب آغاز می شود که نشان از درایت کارگردان در جهت مجذوب کردن مخاطب به نمایش دارد که از موسیقی جهت روایت داستان استفاده خوبی می شود .
با دیدن اوایل این نمایش مخاطبانی که نمایشنامه هملت را خوانده و یا نمایش و فیلمش را دیده اند به یاد قسمتی از آن که هملت بازیگران دوره گرد ی را که به قصر جهت اجرای نمایش آورده بود و آموزش فنون بازیگری را می آموخت می افتند که شیوه خوبی برای آموزش بازیگری به کودکان در حین اجرای نمایش است.
شیوه اجرای نمایش از شیوه فاصله گذاری استفاه شده است و بازیگران با گذاشتن و برداشتن ماسک و تعویض یک پوشش شخصیت های خود را تغییر می دهند که توانمندی استفاده کارگردان از این شیوه را می رساند.
طراحی لباس ساده و استفاده از رنگ های مناسب با شخصیت ها، همگام با پیشبرد نمایش و نیل به اهداف کارگردان بود، اما در پاپوش های شخصیت ها که حیوانات بودند دقت خاصی نشده بود .
بازیگران در تمامی نقش ها بازی روانی از خود به جای گذاشته بودند و از نرمی و انعطاف بدنی خوبی برخوردار بودند و در بیان نیز خوب عمل کردند، دربعضی از مواقع که صدای ضبط شده بازیگران به همراه موسیقی پخش نمی شد در یکی دو مورد صدای بازیگران توسط موسیقی ضعیف به گوش مخاطبان می رسید.
ارتباط بازیگران با مخاطبان خود که کودکان بودند و سهیم کردن آنان در نمایش خیلی خوب بود و با استفاده از برخی از ترفند ها نسبت به تهیج مخاطبان اقدامات خوبی صورت گرفته بود که حتی همراهان کودکان که والدین آن ها بودند کودک درونشان را در موقع اجرای نمایش آشکار می ساخت.
در مجموع می توان گفت که کار بخوبی از آب در آمده بود و امیدواریم که شهروندان آملی از این نمایش استقبال خوبی به عمل بیاورند تا خاطره خوبی از این نمایش بر اذهان بماند.
عباس شوش پور، میلاد اسدی و امیر اسماعیلی در این نمایش به بازی پرداختند و میلاد اسدی به عنوان دستیار کارگردان ، رضا آوری به عنوان مدیر صحنه و آرزو اسدی به عنوان مسئول روابط عمومی با گروه همکاری داشتند.
این نمایش از سوی کانون پرورش فکری تا کنون ۱۳۰۰ بار با حضور در اکثر شهرستان های کشور بروی صحنه رفته است .
از نقد بسیار خوب منتقد کمال تشکر را دارم .
من این تئاتر را دیدم واقعآ حرفه ای کار شده بود ، اما آنروز که من این نمایش را می دیدم تعداد مخاطبان بسیار نبودند و حدود پنجاه نفر دانش اموز با خانواده هایشان در سالن حضور پیدا کرده بودند ،واقعا حیف است که این کار با این کیفیت از استقبال کمی برخوردار بوده است مسولان تفکری کنند تا اینکه اینگونه کار ها از استقبال بیشتری برخوردار شود.
با تشکر
امیر از شهرستان آمل