الناز پاک نیا
هراز نیوز – افزایش مرگ‌ومیر در جاده‌های کشور، دردی بر جامعه و خانواده وارد می‌کند که قابل انکار نیست.
زیان‌های اجتماعی ناشی از دست دادن فردی از جامعه نه تنها باید مردم بلکه برای مسئولین نیز زنگ خطری باشد تا ضمن ارتقای شاخص‌های ایمنی ، سلامت را در جامعه افزایش دهند.
از نکات قابل ذکری که در زمینه افزایش تلفات جاده‌ای می‌توان بیان کرد وضعیت نامناسب جاده‌ها است.
استان مازندران به دلیل گردشگرپذیر بودن نیازمند داشتن راه‌هایی استاندارد و با کیفیت مناسب است که متاسفانه با وجود قابل لمس بودن این نقیصه هنوز گام‌هایی برای رفع این مشکلات برداشته نشده است.
سهم جاده‌های نامناسب در افزایش تصادفات و مرگ‌ومیر قابل انکار نیست. از وجود اشکالات هندسی در برخی جاده‌های مواصلاتی در استان که بگذریم، حکایت چاله‌ چوله‌ها و دست‌اندازهای رنگارنگ در سطح جاده‌های اصلی استان داستانی است که کمتر کسی آن را تجربه نکرده است.
حکایت چاله چوله‌ها زمانی تبدیل به یک معضل می‌شود که وجود نه چندان کم، سرعت‌گیرها در جاده‌های برون شهری، درون شهری و حتی در کوچه‌ پس کوچه‌ها نیز به آن افزوده می‌شود.
عمده‌ترین دلیل وجود دست‌اندازها و چاله‌چوله‌ها در جاده‌های اصلی و شریان‌های استانی که به وفور نیز یافت می‌شوند کیفیت نامرغوب آسفالت و قیر به کار رفته در این سطوح است که به اذعان کارشناسان از کیفیت و دانه‌بندی مناسبت برای داشتن استحکام و دوام برخوردار نیست.
اصل مهم نظارت نیز در این بخش به خصوص در محورهایی که سرعت‌های بالا نیز برای آنها تعریف شده است، کیفیت رانندگی در این وانفسایی که عمل به قوانین راهنمایی و رانندگی کمتر دیده می‌شود، را کاهش داده و موجب افزایش تلفات در این مسیرها می‌شود.
ناحق نیست از مدیران و متولیان استانی بخواهیم نه سوار بر خودروی مدل بالا و شاسی بلند بلکه سوار بر خودروی اقشار متوسط جامعه، از این جاده‌ها گذر کنند تا شاید بدانند میزان استهلاکی که مردم و مسافران برای عبور از این چاله چوله‌ها در محورهای اصلی استان پرداخت می‌کنند چه میزان است.
به کارگرفتن پیمانکاران قدرتمند و امین و نیز داشتن نظارتی قدرتمندتر بر پیمانکاران می‌تواند اندکی از معضلات مردم در این زمینه را کاهش دهد.
معضل سرعت‌گیرهایی که در هر نهاد و دستگاه‌هایی تنها به هدف اینکه مانع افزایش سرعت رانندگان بی‌احتیاط شود، خواسته یا ناخواسته موجب افزایش استهلاک خودروها در برخی مواقع موجب تصادفات رانندگی می‌شود.
امروز برخی نهادها برای کم کردن سرعت رانندگان به جای متوسل شدن به شیوه‌های نوین بازدارنده، هر نوع وسیله‌ای را در مسیرهای عبور و مرور می‌کارند تا به گونه‌ای از افزایش سرعت و خواب‌آلودگی رانندگان بکاهند غافل از اینکه این تاوان را رانندگان با انضباط نیز پرداخت می‌کنند.
با گذر از روی هر یک از سرعت‌گیرها نه تنها خودرو تکان سنگینی می‌خورد و برای بیماران و کودکان خطرافرین است بلکه صدای ایجاد شده ناشی از آن تمرکزی برای سرنشین و راننده باقی نمی گذارد.
آنچه کارشناسان امر برای سرعت‌گیرهای استاندارد در نظر گرفته‌اند طولی معادل حداقل۱۵ متر است که این مهم هم اکنون در طولی کمتر از سه متر اجرایی می‌شود.
خودرویی که با سرعت بالا به یک سرعت‌گیر غیراستاندارد و یا یک سرعت‌گیر بتنی نزدیک می‌شوند با کاهش سرعت ناگهانی به سرعت‌گیر می‌رسد و افزایش استهلاک خودرو در مواردی خارج شدن کنترل خودرو از دست راننده را موجب می‌شود.
تصمیم‌گیری‌های ناگهانی، احساسی و یا بر پایه رفع مقطعی معضل سرعت بالای رانندگان در یک مسیر، موجب می‌شود که از سوی دیگر خسارت‌هایی به افراد و اموال آنها وارد شود.
دستگاه‌های حفار نیز در ایجاد این چاله چوله‌ها، مقصر هستند،دستگاه‌هایی که پس از عملیات حفاری با استفاده از قیرها و آسفالت‌ها نامناسب در ارتفاعی خارج از استاندارد اقدام به پر کردن این مسیرها می‌کنند آینده‌ای را که خودروها از آن باید گذر کنند در نظر نمی‌گیرند.
تپه‌هایی که امروز عمدتا ناشی از لکه‌گیری و یا پر کردن حفاری‌های انجام شده است، معضلی است که مردم مازندران به خوبی آن را احساس می‌کنند.
به هر حال امید می‌رود در روزهایی که به افزایش جرایم تخلفات رانندگی منجر می‌شود، راهکارهای کاهش خسارت به اموال مردم و استانداردسازی معابر و خیابان‌ها و شریان‌های اصلی نیز مدنظر قرار گیرد.

One thought on “حکایت دست‌اندازهای رنگارنگ در مازندران/الناز پاکنیا”

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *