سخن شما / درمان مسمومیت قرص برنج

دیشب حوالی ساعات پایانی شب دست تقدیر ما را ازیادواره شهدای خرمن کلا به بیمارستان امام رضا(ع) آمل کشاند تا شاهد بروز اتفاقات تلخی باشیم که طی سالیان گذشته به کرات اتفاق افتاده و متاسفانه کسی نیز پاسخگو نیست.

در ابتدا خواهشمندم به این آمار دقت بفرمایید:

«سازمان پزشکی قانونی اعلام‌کرد: درسه ماهه ابتدایی سال جاری 169 تن بر اثر مسمومیت با قرص‌برنج در کشور جان خود را از دست دادند که در این میان استان‌ تهران با 68 فوتی بیشترین آمار مرگ ناشی از مصرف قرص‌برنج را در میان استان های کشور دارد.

در ادامه گزارش سازمان پزشکی قانونی همچنین آمده است که: تعداد فوتی‌های ناشی از قرص‌برنج در بهار امسال در مقایسه با مدت مشابه سال قبل که آمار مرگ بر اثر مصرف قرص برنج 115 تن بود، 47 درصد افزایش یافته است و در استان‌های تهران با 68 فوتی (34 مرد و 34 زن)، گیلان با 32 فوتی (24 مرد و هشت زن) و مازندارن با 19 فوتی (14 مرد و پنج زن) بیشترین آمار مرگ ناشی از مصرف قرص‌برنج را داشته‌ اند.»

«ايرنا- مديركل پزشكي قانوني مازندران نسبت به افزايش خودكشي و مرگ ناشي از مصرف قرص برنج در استان هشدار داد و گفت: سه ماه اول امسال ۲۷ نفر براثر مصرف اين قرص ، فوت شدند كه اين رقم در مقايسه با مدت مشابه سال قبل ۳۵ درصد رشد داشت.

دكتر علي عباسي روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگاران افزود: در اين مدت ۱۶ مرد و ۱۱زن بر اثر مسموميت با قرص برنج در مازندران جان خود را از دست دادند .

وي افزود: شهرستان هاي بابل و ساري هر كدام با ۶ مورد، بابلسر و آمل هر كدام با ۳مورد ،تنكابن ،قائمشهر هر كدام با ۲ مورد و نور با يك مورد بيشترين و كمترين آمار مرگ ناشي از مصرف قرص برنج را داشتند.»

«به طور متوسط هر هفته بين پنج تا شش بيمار ناشي از مسموميت با قرص برنج (فسفيد آلومينيوم) به بيمارستان لقمان حكيم مراجعه مي‌كنند كه در نهايت 50 درصد مسمومان، جان خود را از دست مي‌دهند.

اين جملات بخشي از اظهارات معاون درمان دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي است كه نسبت به افزايش دوباره آمار مسمومان با قرص برنج اظهار نگراني مي‌كند و از مصرف آگاهانه اين قرص توسط افراد جامعه تنها براي خودكشي و نه به عنوان قرص روان گردان علي‌رغم آمارهاي گذشته خبر مي‌دهد.

دكتر امام هادي تصريح كرد: اين مساله نشان داد كه ما در اطلاع‌ رساني راه را اشتباه مي‌رويم به طوري كه عملا يك روش خودكشي مطمئن را به مردم معرفي كرده‌ايم، بدون اين كه اعلام كنيم، مرگ با قرص برنج، فوق‌العاده دردناك است!

وي ادامه داد: دردهاي شديد در ناحيه شكم، افت شديد فشار خون، جان دادن در حالت هوشياري از جمله علايم اين مسموميت به شمار مي‌رود و البته بدون استثنا تمامي افراد قبل از مرگ به علت مصرف قرص برنج، از اقدام خود اظهار پشيماني مي‌كنند.

مرگ با قرص برنج به تدريج و آرام آرام صورت مي‌گيرد»

ویکی پدیا :«برای کمک به مسموم AAIPP تنها کارهای حمایتی انجام می‌شود چون تا کنون هیچ پادزهری برای آن ساخته نشده‌است. نرخ تلفات آن حدود تا ۶۰٪ می‌رسد. درمان با منیزیم فسفات ممکن است درصد مرگ را کاهش دهد که این مسئله در برخی تحقیقات بیان شده‌است»

و اما شرح ماوقع:

دیشب پس از پایان یادواره باشکوه شهدای روستای خرمن کلا هنگام گذر از کنار بیمارستان امام رضا(ع) نگرانی و هجمه جمع زیادی توجهم را جلب نمود که پس از پرس و جو متوجه شدم خانمی از شهرستان نور به دلیل سهل انگاری در معرض مسمومیت با قرص برنج قرار گرفته و در بخش آی سی سو این بیمارستان بستری می باشد. کنجکاو شدم تا اطلاعات بیشتری کسب کنم که پس از آشنایی با خانواده بیمار مزبور مشخص گردید که آنها پس از اطلاع از روش درمانی طب سنتی یکی از پزشکان به نام دکتر فلاح که پزشک عمومی همین بیمارستان نیز می باشد خواهان معاجه بیمار خود تسط وی  با روش درمانی خاص ایشان می باشند اما مسئولین بیمارستان ازجمله پزشک معالج که خانم دکتری بوده و ریاست بیمارستان با این امربه شدت مخالفت نمودند و علی رغم علم به این موضوع که روشهای درمانی موجود جوابگو نبوده و تقریبا اکثر بیماران مراجعه کننده که روشهای درمانی پزشکان بیمارستان بر روی آنها صورت گرفته فوت نموده اند اما باز هم سرسختانه از انجام روش درمانی جدید ممانعت به عمل آوردند.

اما روش درمانی جدید که توسط دکتر فلاح ابداع گردیده روشی بسیار ساده و بر اساس دستورات ائمه و طب سنتی صورت پذیرفته و تا کنون بر روی نه بیمار از سراسر ایران و از جمله دو بیمارهمین بیمارستان انجام شده که از قضا همگی آنها در کمال تعجب تندرستی و سلامت خود را باز یافته اند امری که طب نوین از انجام آن عاجز بوده است.

خلاصه اینکه خانواده بیمار که از شهرستان نور به این بیمارستان آمده بودند پس از مخالفت مسئولین بیمارستان شبانه حوالی ساعت سه نیمه شب به درب منزل جناب فرماندارمراجعه نموده و از وی تقاضای کمک می نمایند که فرماندار محترم نیز پس از تماس تلفنی با کتر فلاح و با اطلاع قبلی از روش درمانی ایشان و موفقیت های صورت گرفته در درمان چند بیمار خواهان صدور اجازه درمان بیمار توسط ایشان می شوند و طی تماس تلفنی با ریاست بیمارستان خواسته خود را با ایشان مطرح که مورد موافقت قرار می گیرد. اما در کمال تعجب رئیس بیمارستان به رغم قول مساعد خلف وعده کرده و از انجام آن طفره می روند که طی تماس مجدد با فرماندار ایشان قاطعانه در جهت حفظ جان بیمار برآمده و به هر صورت دستور ارجاع بیمار به دکتر فلاح توسط ریاست بیمارستان صادر می گردد.

اما نکته تاسف بار این جاست که پرستاران بخش آی سی یو که طبق وظیفه می بایست در خدمت پزشک معالج بوده ومطیع دستورات وی باشند از بدو ورود دکتر فلاح به بخش مربوطه سنگ اندازی خود را آغاز و برخوردهای زشت و بی ادبانه ای را در برخورد با ایشان و بیمار مورد نظر انجام دادند که حتی در پی درخواست دکتر فلاح مبنی بر کمک به ایشان هرکدام به دلایلی از جمله خستگی،خواب آلودگی و اینکه درمان این بیمار با روش سنتی ربطی به آنها ندارد از کمک به ایشان و نجات جان بیمار بخت برگشته طفره رفته مدام نیز مشغول اعتراض بودند که برای حقیر که ناظر این اعمال رقت انگیز بودم جای بسی تعجب داشت چرا که بنده چون مادرم پرستار بوده و در محیط بیمارستان بزرگ شدم و شاهد فداکاریهای بسیار قشر زحمتکش پرستاران و پزشکان بوده ام دیدن این مسائل کاملا دور از انتظار بود!

القصه درمان بیمار مزبور تا ساعات اولیه صبح البته با کمک تنها پرستار مرد این بخش ادامه یافته و خوشبختانه درمان به طریقه طب سنتی با موقیت صورت پذیرفت که موجب رضایت بسیارخانواده بیمار فراهم گردید و این درحالی بود که دقایقی پس از بستری شدن این بیمار، خانم دیگری نیز که به دلیل مصرف قرص برنج از شهرستان تنکابن به این بیمارستان اعزام و در همین بخش بستری گردیده بود با وجود درمان های مورد تایید پزشکان و مسئولین بیمارستان حالشان وخیم بوده و امید چندانی به زنده بودنشان نمی رود.

صد البته خانواده این بیمار نیز مصرانه خواهان معالجه مریض خود توسط دکتر فلاح بودند و حتی رضایتنامه کتبی نیز ارائه نمودند که متاسفانه مورد قبول مسولین بیمارستان قرار نگرفته و نجات جان یک انسان در پرده ای از ابهام قرار گرفته است و چه بسا اینک که این سطور را می نویسم دیگر در قید حیات نباشند!

صبح از خانواده بیمار پی جوی احول ایشان شدم که گفتند حال بیمارشان خوشبختانه مساعد می باشد اما پس از حضور خانم دکتر معالج و مخالفت و اعتراض شدید ایشان و همچنین رئیس بیمارستان از ادامه درمان توسط دکتر فلاح ممانعت به عمل آمده و حتی رئیس بیمارستان اعتراض شدیدی نیز به دکتر فلاح نمودند…!

حال پس از رویت وقایع صورت گرفته این سوالات در ذهنم متبادر گردیده که پاسخی برای آنها نمی یابم و جای بسی خرسندی است اگر ریاست محترم بیمارستان امام رضا(ع) که مسئولیت خطیری را بر عهده گرفته اند بدانها پاسخ دهند:

جناب آقای رئیس می دانم که انجام این روش درمانی با توجه به این که هنوز به صورت رسمی مراحل قانونی آن طی نشده با ابهاماتی روبروست اما مگر نه این که جنابعالی و دیگر پزشکان محترم در سطری از قسم نامه بقراط اینگونه قسم یاد نموده اید که از هر روشی که می دانید می تواند موجب نجات جان انسانی شود بهره گیرید؟

آقای رئیس مگر شما حداقل شاهد نجات جان دو بیمار با استفاده از همین روش و فوت اکثریت قریب به اتفاق بیماران تحت درمان قرار گرفته با روشهای رایج و معمول خود نبوده اید؟

آیا به عنوان رئیس یک بیمارستان به این درجه از شهامت نرسیده اید که در قبال جان یک انسان که از اوجب واجبات و وظیفه داتی و قسم خورده شما و همکارانتان است در مقابل فشارهای کسانی که جان انسانها برایشان ذره ای اهمیت نداشته و تنها به حفظ مقام، پرستیژ و موقعیت خویش می باشند دفاع نمایید؟

آقای رئیس آیا این شاه بیت شیخ اجل :«چو عضوی به درد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار» برایتان معما و مفهومی دارد؟ و آیا اگر خدای ناکرده این اتفاق برای یکی از بستگانتان می افتاد و می دانستید که درمانهای معمول تنها چند ساعتی مرگ آن عزیز را به تعویق خواهد انداخت، به هر روشی برای نجات جانشان متوسل نمی شدید؟

آیا پرستارانی که وظیفه و اخلاق را به کناری نهاده و در راه نجات انسانی هرگونه کارشکنی که می توانستند انجام داده اند مورد توبیخ شما قرار خواهند گرفت؟

آیا دکتر فلاح که جان و نفس عزیزی را نجات داده و به دامان خانواده اش بازگردانیده اند مورد تشویق شما قرار خواهند گرفت یا این که با تهمت هایی همچون افترای پرستار دیشب آن بخش که می گفتند شما چقدر از خانواده بیمار گرفته اید که این گونه حرص و جوش می خورید روبرو خواهند شد؟

صد البته می بایست به این نکته اذعان کنم که پزشکان و پرستاران جزو خدوم ترین و زحمتکش ترین اقشار جامعه بوده که حفظ احترام و جایگاه آنها وظیفه انسانی همه ی ماست و نوشتن این سظور به معنای زیر سوال بردن جامعه فرهیخته پزشکان، پرستاران و پرسنل خدوم آن بیمارستان نمی باشد بلکه تلنگری است به عده قلیلی که در انجام وظایفشان قصوری مشاهده گردیده و با توجه به سرو کار داشتن با جان مردم می بایست با گوشزد کردن این قصور همه گی در نجات جان انسانها کوشش و اهتمام بایسته ای داشته باشیم.

در اینجا می بایست از زحمات آن دسته از پرسنل زحمتکش مجموعه تحت امر حضرتعالی از جمله جناب توکلی سوپروایزر بیمارستان وجناب شریفی پرستار آی سی یو که شبانه روز در حال فداکاری و خدمت به همنوع بوده و تمام سختیها را به جان می خرند تقدیر شایسته نمایم.  همچنین از فرماندار محترم جناب آقای رسولی که با درایت و شجاعتشان و جناب آقای دکتر فلاح که با روش درمانی ابداعیشان زمینه ساز نجات جان انسانی شدند تقدیر ویژه ای می نمایم و بر اراده و همتشان درود می فرستم.

 و من در پایان این مرقومه به یاد این روایت از معصوم (ع) می افتم که هرکس مسلمانی را بکشد انگار تمام جامعه مسلمین را کشته است و هرکس مسلمانی را از مرگ نجات دهد انگار که تمام جامعه مسلمانان را از مرگ نجات داده است…

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست

هرکسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود

صحنه پیوسته بجاست

خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد…

اسماعیل مدنی