یکی از مواردی که تلویزیون خیلی خوب میتواند روی آن مانور بدهد، بحث مهم ازدیاد نسل است.
تبلیغ تک فرزندی
یکی از مباحثی که سالهای آینده می رود تا به چالشی جبران ناپذیر برای کشور تبدیل شود، بحث کاهش تعداد فرزندان و افزایش تک فرزندی و دو فرزندی در ایران است.
موضوعی که طی تبلیغات در دو دهه گذشته نفوذ بسیاری در اذهان عمومی داشته و طی سالهای اخیر داشتن تعداد بالای فرزند مایه سرشکستگی و یا بیفرهنگی خانوادهها محسوب میشد. موضوعی که حتی نهادهای بهداشتی درمانی داخل کشور نیز بر این امر تاکید داشتند.
تبلیغ دو بچه کافی است
ماجرای کاهش تعداد فرزندان در آن مقطع در قالب شعارهای گوناگون نظیر «فرزند کمتر زندگی بهتر»، «بچه که عمر و نفسه، یکی کمه؛ دو تا بسه» و … مطرح میشد.
تبلیغ کاهش تعداد فرزند
شعرها در قالبهای آهنگین زیبا و همچنین تصاویر زیبا به خورد مخاطبان داده میشد و مردم هم که سالها در خانوادههای گسترده زندگی کرده بودند با موضوعی نو آشنا شدند که برایشان از جذابیت بالایی برخوردار بود و البته خیلیها نیز در این مسیر گام برداشتند.
تبلیغ کاهش تعداد فرزندان
این موضوع امروز میتواند به خوبی در لایههای پنهان تبلیغات مداومی که شبانهروز روی آنتن میروند، دیده شود.
در حال حاضر تبلیغاتی که از تلویزیون پخش میشوند، معمولا فضایی مدرن و بعضا غیر واقعی را نشان میدهند و تاکیدشان هم صد البته بر مصرفگرایی است. در این میان علاوه بر اینکه به سمت غیر ایرانی شدن چهرههای تبلیغاتی میرویم، شاهد این هستیم که معمولا فرزندان در خانواده جایی ندارند و همواره یک یا نهایتا دو فرزند در تعداد محدودی از تبلیغات به تصویر کشیده میشود.
با توجه به اینکه این تبلیغات معمولا خوش و آب و رنگ ساخته میشوند و همواره در معرض دید مخاطب هستند، جای خالی خانواده و البته فرزندان در آن به چشم میخورد.
این در حالی است که فیلمها و سریالها نیز از این قاعده مستثنی نیستند و معمولا موضوعاتی نظیر ازدواج دستمایه سریالهای ما هستند. اگر هم قرار باشد خانوادهای با جمعیت زیاد به تصویر کشیده شود، قطعا از فقر و نداری و احتملا اعتیاد پدر خانواده! رنج میبرد.
به نظر میرسد یکی از راهکارهای کوتاهمدت این است که تلویزیون درباره تعداد فرزندان در آگهی های تبلیغاتی یا سریالها(البته به فراخور) سیاست واحدی را پیگیری کند و به تهیه کنندگان و مسئولان خود اعلام کند به جای خانواده 3 یا 4 نفره خانواده های 5 نفره و 6 نفره معیار قرار گیرد.
این روش می تواند در کوتاه مدت تاثیرات مثبتی را در پی داشته باشد و البته سازمان هم در این مورد توانایی این کار را دارد.