بدون شک یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران، مهمترین حادثه ی سیاسی سال جاری بوده است. انتخاباتی که با حضور پرشور مردم تبدیل به حماسه ای ماندگار در پهنه تاریخ پرفراز و نشیب انقلاب اسلامی ایران گردید.انتخاب دکتر روحانی پیامهای مهمی برای اصول گرایان بهمراه داشت.اصول گرایانی که با تردید، تزلزل، غرور، خودمحوری و عدم برنامه ریزی مناسب، متحمل شکست سنگینی در عرصه سیاست شدند. انتخاب دکتر روحانی«نه» گفتن به جریانی بود که در دو سال گذشته موجب تشویش افکار مردم و عدم تعادل و ثبات در عرصه های گوناگون اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی گردید.
مهمترین شعاری که در تبلیغات رییس جمهور محترم جلب توجه می کرد، شعار اعتدال گرایی ایشان و تشکیل دولت تدبیر و امید بود. شعارهایی که خصوصا پس از انتخابات؛ جان تازه ای در مردم ایجاد کرد و موج مثبتی را در جامعه بوجود آورد. دکتر روحانی در اولین مصاحبه مطبوعاتی خود در پاسخ به خبرنگاری که وضعیت عزل و نصب ها را از ایشان جویا شده بود، بیان کردند:من با کلید آمده ام نه با داس! اگرچه این جمله موجب انبساط خاطر حضار در جلسه مطبوعاتی گردید و بینندگان و شنوندگان مصاحبه را به وجد آورد؛ اما همه منتظر بودند تا تحقق عینی این جمله ی کوتاه و پر مغز را نظاره گر باشند.اکنون حدود سه ماه از عمر دولت یازدهم می گذرد و زمان مناسبی برای قضاوت در این خصوص خواهد بود.
در این بازه ی زمانی کوتاه طوفانی از عزل و نصبها به راه افتاد و دیگر اتوبوس پاسخگوی جابجایی مسافران جدید دولت نخواهد بود! بدیهی است با تغییر دولت تغییرات مهمی در سطح مدیران رده یک و دو کشور اتفاق می افتد و این امر از حقوق رییس جمهور محترم بوده و هست. اما تسری این تغییرات به کل شاکله ی دولت و ایجاد تغییرات دومینو شکل در نهادها و سازمانهای وابسته و ادارات کل و استانداری ها، علی الخصوص در سطح مناصب و مدیریتهای تخصصی امری است که هم بلحاظ کارشناسی امری نادرست است و هم بر خلاف شعارهای مطروحه توسط رییس جمهور محترم است.تغییر بیش از یکصد نفر در نهاد ریاست جمهوری و ایجاد تغییرات گسترده در سطح شرکتهای مادر تخصصی و سازمانهای عمده ی وزارت نفت و وزارت بهداشت تنها گوشه ای از این سونامی گسترده است.آمار عزل و نصبها از شروع دولت یازدهم تاکنون به حدود سه هزار نفر رسیده است. قسمت بدتر این انتصابات، دومینویی است که از سطح وزیران و معاونان رییس جمهور محترم شروع و بعضا تا سطح بخشداران بخش ها ادامه می یابد. گرچه عزل و نصبهای بی رویه تبدیل به روش جاری همه ی دولتهای گذشته و حال در کشور ما شده است، لکن از دولت تدبیر و امید، انتظاراتی به مراتب فراتر از اینگونه اقدامات وجود داشته و دارد. نه اینکه داس جای کلید را بگیرد و برخی از افراد و مدیران دولتی که بعضا فاقد سبقه ی قابل قبولی در عرصه ی سیاست و عملکرد گذشته ی خود هستند، با چکش انتقام بر سر مسئولین سابق کوبیده؛ تا به زعم خود رقیب سابق را ضربه فنی نمایند.
کشف و بکارگیری مدیران کارامد و توانمند-فارغ از جهت گیریهای جناحی- قطعا می تواند کمک بزرگی در تحقق دولت تدبیر و امید باشد. با تاسف یکی از خلاء های موجود در عرصه مدیریتی کشور، عدم حاکمیت مدیریت دانش و به هدر رفتن تجارب نیروی انسانی در اثر چنین تغییراتی است.این نقیصه مختص این دولت نبوده و باید در سطوح راهبردی، مورد توجه برنامه ریزان قرار گیرد.به امید روزی که دولتها فارغ از تاثیر و تاثرات سیاسی و جناحی و … در چنین عزل و نصبهایی ، قرابت سیاسی، بعنوان تنها معیار انتخاب همکاران در دولت نباشد.
با تاکید اینکه از ادبیات سلیس سید عالی مقام حضّ بسیار برده ایم عرض می شود که در مدیریت کشور با سه مقوله به صورت کژمژ نگاه می شود:1-مدیران عالی طعمه مسایل سیاسی اند وبه قول حضرتعالی اتوبوسی می آیند و اتو بوسی می روند 2-مدیران عملیاتی گاها”نه بر اساس مهارتها بلکه بر اساس سلایق و رانت ها ی مدیران میانی و شوراهاو انجمن ها وتوصیه های فلان و بهمان انتخاب می شوند که در آن روابط شخصیه و علایق خانوادگی بر شایسته سالاری می چربد و نهاد های نظارتی خود نظاره گر موضوع بطوریکه گاه بوریا باف رایافته ایم که بر مسند خردمندی نشسته و هوشمندی را دیده ایم که در اعتکاف و انزوا فر و رفته 3-مدیریت دانش که امروز در جهان شاخه بر جسته مدیریت اجرایی کشور می باشد در این مرز و بوم عنایتی بدو نمی شود وکمتر از تجارب نخبگان کشور و نیرو های انسانی کار آمد و صاحب تجربه شاغل و باز نشسته بهره می جویند البته در آمزش و پر ورش و کانون بازنشسته ها ی فر هنگی حر کتهایی شده که تجارب فر هنگیان اهل قلم و تجربه در کتبی فراهم آید و گر جه کافه همکاران بدان راغب بوده اند مع الوصف نیم بسم ال..رها شده است و کاری بر نیامده است در حالیکه فرهنگیان و بسیاری از بزر گان صنوف دیگران می توانند میدان دار بسیاری از امور شوند که زعمای قوم بدان توجه ای ندارند زهی تاسف !؟