فردا دوم خرداد دومین سالگرد درگذشت ناصر حجازی است. مردی که طی ۱۱ سال ، ۶۲ بار سنگربان تیم ملی بود ( تعداد بازیها و تورنمنت ها در آن سالها بسیار کمتر از امروز بود). مردی که با تیم ملی قهرمان آسیا شد ، به جام جهانی رفت ،با تاج سابق قهرمان ایران و آسیا شد، در آستانه پیوستن به منچستریونایتد بزرگ قرار گرفت و دهها افتخار بزرگ و کوچک دیگر کسب کرد، مردی که به مرور و در سالهای پایان فوتبالش به عنوان بازیکن، یکی از محبوبترین آبیهای پایتخت بود. در آن سالها حجازی بعد از ترک تاج (که حالا نام استقلال را یدک می کشید) دوباره به این تیم بازگشته بود و در کنار منصور پورحیدری و گروهی دیگر از بازیکنان سابق این تیم ، استقلال جدید را پی ریزی کردند.
به گزارش «تابناک»، سال پیش در اولین سالگرد درگذشت ناصر حجازی عداد زیادی از مردم با حضور در بهشت زهرا بنرهایی را نصب کرده بودند و پس از قرائت فاتحه درست مثل حضور در ورزشگاه شعارهایی را در حمایت از ناصر حجازی و همچنین آتیلا حجازی سر می‌دادند.
در آن روز علی فتح‌الله زاده مدیرعامل استقلال، پرویز مظلومی، بهتاش فریبا، علیرضا منصوریان، علی پروین، کریم باقری، سیاوش اکبرپور، رضا عنایتی، وحید طالب‌لو از جمله نفراتی بودند که در مراسم سالگرد ناصر حجازی حضور پیدا کرده بودند.
همچنین در قسمت دیگری از قطعه نام‌آوران بهشت زهرا مراسم چهلمین روز درگذشت علی مودت پیشکسوت فوتبال و رسانه برگزار شد
مرحوم ناصر حجازی دروازه‌بان اسبق تیم‌های ملی و استقلال روز دوم خردادماه سال گذشته به دلیل بیماری ریوی در بیمارستان کسری تهران دار فانی را وداع گفت.
در تاریخ ایران و جهان بسیاری از بزرگان بودند که محبوبیت بسیاری داشتند ولی هیچگاه مفتخر به لقب اسطوره نشدند مثل برق و باد گذشت. از آن روزها که فوتبالدوستان ایرانی برای بهبود کاپیتان و بهترین دروازه بان تاریخ فوتبال خود ، دست به دعا شده بودند و اجل مهلت دوباره ای به او نداد دو سال گذشت.
ولی باز هم مردان دیگری در استقلال بودند که بیش از حجازی افتخار آفرین بودند و هیچگاه در حد او محبوب نشدند( منصور پورحیدری مصداق بارز این ادعاست) . اتفاقات ریز و درشت (توطئه های واقعی و غیر واقعی ) و کسب نتایج ضعیف باعث شد که ناصر حجازی از استقلال کنار گذاشته شود و دوره جدیدی در استقلال با مردان جوانتر آغاز گردد. در سالهای پایانی عمر ، حجازی دیگری را شاهد بودیم. مردی که با رفتار و مصاحبه هایش به عنوان سمبل اعتراض فوتبالی ها شناخته میشد و سخنان بی پروا و شجاعانه اش او را نه فقط در بین استقلالیها بلکه در بین همه فوتبالدوستان و حتی عموم مردم محبوبتر از پیش ساخت.
در تاریخ ایران و جهان بسیاری از بزرگان بودند که محبوبیت بسیاری داشتند ولی هیچگاه مفتخر به لقب اسطوره نشدند. به طور مثال در دنیای سینما مارلون براندو؛ یا آل پاچینو، همفری بوگارت و….بازیگران بزرگ و برجسته ای بودند ولی آن کس که اکثر سینما دوستان از او با عنوان اسطوره یاد میکنند جیمز دین بود( بازیگری که بیش از ۶ فیلم بازی نکرد ) .
در همین فوتبال خودمان بازیکنان بزرگ و نابغه ای آمدند و رفتند ولی خاطره اسطوره بزرگ منچستر یونایتد یعنی جرج بست هیچگاه از اذهان پاک نخواهد شد.
شعری که خودش بجا در مورد خود گفته بود : من آن گلبرگ مغرورم، که می‌میرم ز بی‌آبی، ولی با خفت و خواری، پی شبنم نمی‌گردم