![بهترین و ثمربخشترین راه برخورد با 1+5 و آمریکا چیست؟ بهترین و ثمربخشترین راه برخورد با 1+5 و آمریکا چیست؟](https://jahannews.com/images/docs/000276/n00276885-b.jpg)
سرویس سیاسی جهان نیوز – در حالی که حدود 20 روز تا برگزاری مذاکرات “آلماتی 2” زمان باقیست، مواضع برخی گروه های سازشکار داخلی و رفتار و گفتار متناقض غرب به ویژه دولت آمریکا که همزمان با دراز کردن دست دوستی، تحریم های جدید علیه ایران تصویب می کند، حاوی معانی مختلف سیاسی و استراتژیک است که در ادامه به برخی از آن ها اشاره می شود:
1- مقاومت و پافشاری بر حقوق مسلم ملت کلید تامین امنیت، شکوفایی اقتصادی ، آسایش و رفاه ماندگار و اصیل، تقویت هویت ملی و خود باوری، رشد و بالندگی فرهنگی و بطور کلی تمامی نعمت ها و برکاتی خواهد بود که یک ملت را سعادتمند و نیکبخت می کند.
در مقابل سازش و کوتاه آمدن از حقوق مردم در برابر نظام سلطه کلید ناامنی، وابستگی اقتصادی، خود کم بینی و حقارت، وادادگی فرهنگی و ابتذال و بطور کلی تمامی مصائب و نقمتهایی می شود که یک ملت را به فلاکت وتیره روزی می کشد.
2- هرگونه پیشرفت در جمهوری اسلامی ایران در سایه گفتمان مقاومت و پا فشاری بر حق ملت بدست آمده و گفتمان سازش و کوتاه آمدن از حق ملت به تجربه تاریخی ملت ایران و سایر ملل جهان جز وابستگی و عقب افتادگی نتیجه ای نداشته است.
3- آنچه باعث تنازل اندک و نسبی آمریکا از درخواست غیر قانونی خود در قبال ایران شده تداوم سیاست مقاومت در هر دو عرصه داخلی و منطقه ای (بخصوص موضوع سوریه) بوده است.
4- ادعای آمریکا مبنی بر کاهش تحریم ها یکی از نمونه های فریبکاری آمریکاست چرا که تحریم های بی اثر و کم ارزش مثل طلا و صادرات پتروشیمی را مطرح کرده و حاضر نیست تحریم های اساسی مثل نفت وبانکی که باعث فشار بر جامعه و نقض حقوق بشر و بیماران می شود را لغو کند.
5- آمریکا به دنبال قبول روشی برای اثبات صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران نیست بلکه به دنبال حذف آن و تحقیر ملت ایران است.
6- جمهوری اسلامی ایران با ارائه پیشنهادهای راهگشا و آمادگی برای شروع همکاری و تعامل هدفمند، به دنبال مذاکرات واقعی است. اکنون نوبت طرف مقابل است که آمادگی خود را برای حل مساله اثبات کند.
7- جمهوری اسلامی ایران با در نظر گرفتن اهداف و سابقه فریبکاری و خصومت طرف مقابل نسبت به ملت ایران، در ارتباط با چشم انداز این مسیر مذاکراتی دچار توهم وخوش بینی افراطی نمی شود بلکه با داشتن رویکردی واقعگرایانه و عمل گرایانه به دنبال بهره برداری حداکثری از فرصت ها و درعین حال، پاسخ قاطع به تهدیدها و فریبکاری ها است.