هراز نیوز :هر لحظه که می گذارد،بیشتر برای من این حقیقت عریان می شود که دیگر اعتباری به رسانه های – و اختصاصا روزنامه های محلی – استان مازندارن نیست.همواره این پرسش ها دغدغه خاطر نگارنده بوده است که چرا رسانه های استان مثل برخی از رسانه های کشور و دنیا،قدرتمند نیست.چرا رسانه استان از تولید گفتمان عاجز اند؟چرا رسانه استان مازندران هنوز یک افکار عمومی تاثیر گذار و دست اول محسوب نمی شود؟ و اساسا اینکه چرا رسانه شهری و استانی در محاق اند؟
روزنامه نگاری درباری،ظهور رو به تزاید افراد نابلد و البته به غایت محافظه کار به عرصه رسانه استان و عدم فهم رسانه توسط غالب مسئولین،چندین دلیل از دهها علت این وضعیت غیرعادی رسانه ای است که به ذهن نگارنده آمد و وضعیتی را دامن زد که خوش آیند نیست.
شما تصویر صفحه اول و تیتر یک روزنامه کیهان مازندران – اصلا نمی شود تصور کرد از جنس کیهان ِحسین شریعتمداری باشد – که در شنبه بیست شش شهریور منتشر شده را نگاه کنید.آیا واقعا این مهم ترین،درست ترین،صریح ترین،بهترین و رسانه ای ترین مطلب و تیتری است که به ذهن تحریریه و اتاق تیتر کیهان مازندارن رسید؟!
پی نوشت:
1.خبر افتتاح نمایشگاه پائیزه حقیقتا چه ضریب رسانه ای دارد،آنهم برای تیتر یک؟چه رغبتی برای من – به مثابه مخاطب عام و نه خاص – وجود دارد تا در ستون راست صفحه یک،دیدار رئیس هیئت ووشو(!) با خانواده شهدا را بخوانم.رئیس هیئت ووشو برای من و چه بسا خانواده شهدا چه اهمیتی رسانه ای دارد؟
2.واقعا اگر برای چند ماه،کیهان مازندارن،وارش،پیک خزر و پ.آمل منتشر نشود چه اتفاقی می افتد؟! عمیقاً دعا بفرمایید و مسئلت کنید از خداوند تا همیشه یاور کسانی باشد که بخواهند به این مسیر غلط رسانه ای نروند و این عرف و رویه نادرست را بشکنند و به روزمرگی این تیترهای سوخته نیافتند.
منبع وبلاگ ساعت هفت