امید مهدی نژاد در الف نوشت: دوم خرداد ۷۶ روز بزرگی بود. روز مردم، روز حضور و انتخاب مردم، اما برخی موذیانه این پیام مردمی را حزبی و جناحی کردند و خواسته‌های فکری و ذهنی خودشان را به جای انتظارات عینی و واقعی مردم علم کردند و به نام مردم زدند و بر سر آنها کلاهی گذاشتند که آثارش هنوز هم باقیست.
دوم خرداد روز بزرگی بود، اما خیلی زود فراموش شد. به تاریخ پیوست. از حافظه مردم هم پاک شد. این را باید در کوچه و خیابان، در شهر و روستا دید نه در سایت و روزنامه. اگر برحسب وظیفه و ضرورت حزبی و تبلیغاتی، این چهار نفر «باستان‌شناسِ اصلاح‌طلب» به دوم خرداد اشاره‌ای نکنند، حتی اسمی هم از آن به میان نمی‌آید. در بهترین حالت روزی هست شبیه همه روزهای انتخاباتی در کشور. روزی که بنی صدر انتخاب شد، رجایی انتخاب شد، هاشمی انتخاب شد و همین‌طور خاتمی و احمدی‌نژاد. یک سال دیگر هم یکی دیگر انتخاب می‌شود…
او در ادامه با اشاره به سوم خرداد نیز می نویسد: سوم خرداد هم مثل دوم خرداد روز مردم است، ولی روز فریب مردم نیست. روز حقیقت است. روز دل‌های پاک و روح‌های بلند و گام‌های استوار. روزی که خون پاکترین و صادق‌ترین انسان‌های تاریخ، روی خاک این سرزمین ریخته شد.
نکته همینجاست. سوم خرداد، ماندگاریش را از خون شهید می‌گیرد و خون شهید در رگ‌های زمان جاریست. شهید نمی‌میرد، زنده است برای همیشه تاریخ. باستان‌شناسان دنبال آثار اصلاحات در خرابه‌های «دوم خرداد» می‌گردند، اما برای مردم ایران، «سوم خرداد» هر سال دوباره تکرار می‌شود.