«کم‌عقل» خواندن مخالفان دولت؛ نه در شأن روحانی نه در شأن ما

عصر ایران؛ مصطفی داننده- در روزهایی که برخی از حامیان رییس جمهور روحانی دم از پشیمانی می‌زدند، گفتم و نوشتم که پشیمان نیستم. از عملکرد روحانی دفاع کردم و گفتم شرایط کشور سخت بود که روحانی آمد و  توانست شرایط ایران را از آن حالت بحرانی خارج کند.

از عملکرد روحانی دفاع می‌کنم اما ادبیات روز گذشته قابل دفاع نبود. بیایید جمله روحانی را یک بار دیگر باهم مرور کنیم:« بی خبر نیستم؛ برخی به بهانه مخالفت با دولت به امید و آینده ملت ضربه می زنند که البته این اقدامات بر مبنای کم‌عقلی و کمبود عقل است و گر نه مخالفت با دولت معنایی ندارد.»

این ادبیات از روحانی پذیرفتنی نیست. یکی از دلایل رای ما به حسن روحانی، شکیل سخن گفتن او بود. قرار به توهین به مخالفین بود که رقبا بهتر توهین می‌کردند.

همه ما باید بدانیم برای اداره کشور تفکر‌های مختلفی هستند که مردم از میان آنها یکی را برای رساندن کشور به ساحل آرامش انتخاب می‌کنند. این که فکر کنیم طرف مقابل نمی‌فهمد و کم‌عقل است، به دور از انصاف و اخلاق است.

روحانی اگر ایران را هم تبدیل به سوییس کند و دیگر کشور هیچ مشکلی نداشته باشد و همه مردم در رفاه کامل زندگی کنند بازهم رییس جمهور حق ندارد منتقدان خود را «‌کم‌عقل» خطاب کند.

مردم در دو انتخابات ریاست جمهوری تکلیف خود را با گفتمان اصول‌گرایان مشخص کرده‌اند و دیگر احتیاجی نیست روحانی در سخنرانی خود مردم را با این ادبیات مجاب کند که مخالفانش  احتمالا در حال کارشکنی علیه دولت دوازدهم هستند.

اینجا باید به رییس جمهور روحانی یک نکته اساسی را یادآور شویم. ما به عنوان کسانی که به روحانی رای دادیم حاضر نیستیم چشمان خود را به روی اشتباهات و خطای کلام او ببندیم و بگوییم نه خانی آمدن است نه خانی رفته است.

ما به روحانی رای دادیم که کشور به سوی اخلاق و اقتصاد بهتر حرکت کند. ادبیات دیروز روحانی نه تنها در شأن او بلکه در شأن ما رای دهندگان به «شیخ دیپلمات» نبود.

همانگونه که وقتی روحانی در مجامع جهانی سخنرانی می‌کند،  سرمان را بالا می‌گیریم و ذوق می‌کنیم که رییس جمهور ما با این ادبیاتی فاخر با جهانیان صحبت می‌کند، انتظار داریم در سخنرانی‌های داخلی نیز روحانی منطقی و بدون کلام تحقیر آمیز بیان شود.
البته این بدان معنا نیست که مخالفان سیاسی رئیس جمهور نیز بر سبیل انصاف با او برخورد می کنند،بسیاری از آنها سال هاست که که در علن و خفا کارشکنی می کنند، جوسازی می کنند، دروغ و شایعه می بافند و با پول بیت المال رواج اش می دهند، از کاه کوه می سازند، کارهای خوب دولت را کتمان می کنند و وارونه جلوه می دهند.

این که می گوییم روحانی نباید به مخالفانش توهین کند، به معنای تطهیر این جریان کارشکن نیست؛ اما دهان به دهان شدن با این جماعت، در شأن رئیس جمهور نیست، هر چند حال کسی که مدام برای کشورش کار می کند و از سوی این جماعت فقط بی حرمتی و کارشکنی می بیند، قابل درک است.