قرآن كریم می‌فرماید:
« وَ اِنْ مِنْكُمْ اِلاَّ وارِدُهَا كَانَ عَلیَ رَبِّكَ حَتْماً مَقْضِیاًّ »
هیچ یك از شما باقی نمی‌ماند، مگر آن كه به دوزخ وارد شود
منبع: سوره‌ی مبارکه مریم، آیه‌ی شریفه‌ی ۷۱.
سپس خداوند متعال در آیه ی بعدی می‌فرماید: «ثُمَّ نُنَجِّی الَّذیِنَ اَتَّقَوْا وَ نَذَرُ الظَّالِمیِنَ فِیهَا جِثِیاًّ»
پس از ورود همه در دوزخ، افرادی را كه خداترس و باتقوی بوده اند، از جهنّم نجات خواهیم داد و ستم گران را فروگذاردیم تا در آتش بر زانو درافتند.
منبع:سوره‌ی مبارکه‌ی مریم، آیه‌ی شریفه‌ی ۷۲
رسول خـدا صلّی الله‌علیه و‌آله می‌فرمایند: هیچ نیكوكار و بدكرداری نیست مگر این كه داخل جهنّم می‌شود، امّا آتش جهنّم در برابر مؤمنان سرد و سالم خواهد بود، همان‌گونه كه در برابر حضرت ابراهیم سرد و سلامت بود.
سپس خداوند پرهیزكاران را از آتش رهایی می بخشد امّا ظالمان را در آن ذلیلانه رها می‌كند.
منبع:تفسیر نورالثقلین، ج۳، ص۳۵۳
به دو دلیل مؤمنین و اهل تقوی نیز از دوزخ عبور می‌کنند.
1. مشاهده عذاب اهل دوزخ موجب شكرگزاری و قدردانی بیشتر از نعمت‌های الهی در بهشت خواهد شد. البته مؤمنین درحالی كه آتش برایشان سرد و سلامت است، با سرعت بسیار زیادی از جهنّم عبور می‌كنند.
2.عبور بهشتیان از دوزخ، برای جهنّمیان نیز عذاب و موجب حسرت بیشتر ایشان می‌شود.