مهدی طاهرخانی: برخلاف یک ماه قبل حالا بهرام افشارزاده در صف منتقدان وزیر است و حرف‌های تازه‌ای را به زبان می‌آورد. برای بسیاری غیر قابل باور است دو فرد به فاصله زمانی اندک اینچنین علیه یکدیگر موضع بگیرند اما چه شد که اینگونه شد؟ وزیر ورزش و جوانان سرانجام صبرش درباره بهرام افشارزاده تمام شد و به توصیه یکی از نزدیکانش که از قضا رسانه‌ای هم محسوب می‌شود، حرف‌های اصلی را به یک مجله قدیمی اما خارج از دور رقابت زد. ده‌ها روزنامه رسمی، خبرگزاری نیمه‌دولتی و سایت پربازدید با یکدیگر رقابت شدید دارند بر سر یک خط خبر اختصاصى و یک ثانیه زودتر انتشارش اما وزیر، سراغ قدیمی‌ترین مجله ورزشی ایران رفت که دیگر خبری از یکه‌تازی‌اش در عصر صفر و یک نیست. با این وجود حرف‌های گودرزی که در کیهان ورزشی منتشر شد، آنقدر مهم و جنجالى بود که مدعیان خبررسانی بدون استثنا مجبور به باز نشر آن شدند. مهم‌ترین قسمت مصاحبه، حمله عجیب محمود گودرزی به مدیرعامل سابق استقلال بود. اما چرا وزیر اینچنین علیه فردی شد که خودش عامل اصلی حضورش در فوتبال و استقلال بود؟ از همان روز نخستی که محمود گودرزی به‌عنوان وزیر ورزش انتخاب شد و از مجلس رأی اعتماد گرفت به مبالغ نجومی شایع در فوتبال حمله‌ور شد و تاکید کرد در جهت اصلاح آن گام برمی‌دارد. محمد رویانیان و علی فتح‌الله‌زاده به عنوان مدیران پرهزینه، نخستین قربانیان سیاست جدید ورزش ایران بودند. هر دو مدیر برکنار شدند و حالا هم به خاطر خرج‌های انجام شده به واسطه شکایت وزارت ورزش باید در دادگاه از خود دفاع کنند. اما گام دوم وزیر انتخاب مدیرانی بود که بدون ریخت و پاش‌های آنچنانی توان بازگرداندن سرخابی‌ها به سطح اول فوتبال را داشتند. بدون شک مشاوران گودرزی به او گفته بودند اگر وضعیت استقلال و پرسپولیس مناسب نباشد او هر روز در تیررس رسانه‌هاست. علی‌اکبر طاهری، دوست قدیمی وزیر ورزش به عنوان مدیر پرسپولیس انتخاب شد که در یک برهه جای خود را به نژادفلاح داد اما انتخاب مجددش از رضایت وزیر حکایت می‌کرد. در آن سو افشارزاده، همان مدیری بود که باید جانشین فتح‌الله‌زاده می‌شد. ماموریت نخست این دو مدیر کم کردن هزینه‌ها بود اما اتفاقاتی که در ابتدای لیگ پانزدهم رخ داد نظر وزیر را درباره افشارزاده کاملا عوض کرد. مدیرعامل و اعضای هیات مدیره تقریبا در حال اتمام کار با استیماچ کروات بودند که ناگهان جریانی از درون وزارتخانه، پرویز مظلومی را مطرح کرد و مظلومی هم صراحتا به گوش وزیر رساند حاضر است با رقمی نزدیک به 300 میلیون تومان دوباره سرمربی استقلال شود. بدون تردید اگر دخالت وزارت ورزش نبود ابتدای لیگ قبل، استیماچ هدایت آبی‌ها را برعهده می‌گرفت اما افشارزاده مجبور شد به سمت مظلومی برود. اما در انتهای فصل بود که وزیر تازه متوجه شد برخلاف رقمی که مظلومی اعلام کرده بود با آن سرمربی استقلال می‌شود، افشارزاده با او قرارداد 850 میلیون تومانی امضا کرده است. جرقه اختلافات از همین جا زده شد و وزیر موکدا به مدیرعامل وقت استقلال تاکید می‌کرد باید برای جذب بازیکنان جدید و تمدید قدیمی‌ها از روشی غیر از پول خرج کردن‌های نجومی بهره ببرد. اما استقلال در تابستان گذشته باز هم در صف گران‌ترین‌ها قرار گرفت تا عملا کاسه صبر وزیر لبریز شود. حتی در راهروهای وزارتخانه شایعه شده بود همان اواسط تابستان وزیر قصد برکناری افشارزاده را داشت اما به توصیه مشاوران این کار را به زمانی دیگر موکول کرد. افشارزاده که در این سو خبر را شنیده بود تقریبا هفته‌ای یک‌بار روی سایت رسمی باشگاه استقلال، یک بیانیه حمایت‌آمیز غلوگونه از وزیر را منتشر می‌کرد تا دل او را به دست بیاورد. اما آنچه برای وزیر اهمیت داشت تعدیل قیمت‌ها بود که مدیرعامل وقت آبی‌ها هیچ توجهی به آن نکرده بود. دست آخر شروع بسیار ضعیف منصوریان با استقلال فرصت مناسبی شد تا افشارزاده را به بهانه بازنشستگی از کار برکنار کنند؛ مدیری که با نظر مستقیم وزیر جانشین فتح‌الله‌زاده شده بود حالا همان حکم فتح‌الله‌زاده را برای وزیر داشت؛ مدیر هزینه‌ها! نزدیکان وزیر و افشارزاده همه این داستان‌ها را می‌دانستند اما تا روزی که وزیر سفره دلش را نزد کیهان ورزشی باز نکرده بود، کسی شهامت بازگویی‌اش را نداشت. وزیر ضربه اول را زد تا افشارزاده به اسم دفاع از کارنامه‌اش بیانیه‌ای آتشین را خطاب به گودرزی منتشر کند. اگر وزیر روی حرفش بماند و در صورت پیروزی مجدد روحانی در اردیبهشت 96 دیگر قبای وزارت را بر دوش نکشد که هیچ اما اگر گودرزی در 4 ساله دوم باز هم در پستش ماند آن وقت تکلیف مدیران سرخابی کاملا مشخص است؛ بیشتر از حد هزینه کنند به سرنوشت افشارزاده دچار خواهند شد یا بدتر از آن مثل فتح‌الله‌زاده باید در دادگاه از خودشان دفاع کنند. این متد اصلاح فوتبال‌گران از نگاه وزارت ورزش محمود گودرزی است. از افشارزاده با این همه تجربه بعید بود از خلقیات دوست قدیمی‌اش بی‌خبر باشد!