سمفونی شماره 4 شومان پایان کار پروژه ˝صدای ایتالیا برای ایران˝
عصر روز جمعه 22 مردادماه، کنسرت نهایی ارکستر جوانان جهان و ارکستر سمفونیک تهران طی دو بخش در تالار وحدت برگزار شد که این‌بار بر خلاف اجراهای گذشته، چوب رهبری ارکستر در هر دو بخش در اختیار نصیر حیدریان رهبر میهمان ارکستر سمفونیک تهران قرار داشت.
البته پیش از شروع بخش نخست از این اجرا، دامیانو جورانا رهبر ارکستر جوانان جهان به همراه اعضای گروه خود به روی صحنه آمدند و در حالی‌که این اتفاقات از قبل پیش‌بینی نشده بود، برخی از آثاری که در روز اول اجرای‌شان در تالار وحدت نواخته بودند را یک‌بار دیگر به عنوان سورپرایز به تماشاگران حاضر در تالار وحدت تقدیم کردند.
پس از این اجرا، جورانا چوب رهبری را به نصیر حیدریان رهبر ارکستر سمفونیک تهران سپرد تا این آهنگساز ایرانی، ارکستر جوانان جهان را برای اجرای دو قطعه رهبری نماید. در این قسمت، ابتدا اورتور اُپرای نورما (Norma) از معروفترین آثار آهنگساز و اُپرانویس مشهور ایتالیایی، وینچنتزو بَلینی توسط نصیر حیدریان و اعضای ارکستر جوانان جهان نواخته شد و با استقبال بسیار خوبی نیز مواجه شد. اجرای این مقدمه پر آرامش از اپرای طولانی نورما توسط نوازندگان ویولن ارکستر جوانان جهان تحت سرپرستی حیدریان، فضای موسیقیایی فیلم‌های تاریخی را در تالار وحدت تداعی می‌کرد.
وینچنتزو بلینی متولد 1801 میلادی در جزیره سیسیل ایتالیا، شهرتش را مدیون اپراهایی نظیر “نورما” و “بِل‌کانتو” است. نورما اپرایی است که بَلینی آن را در اواخر عمر کوتاهش در سال ١٨٣١ ساخته و به “کودک کش” نیز مشهور است. این اُپرا در دو پرده نوشته شده و موفق‌ترین اثر این هنرمند محسوب می‌شود.
در قرن 19 میلادی و زمانی‌که علاقه مردم به اُپرای بِل‌کانتو رو به افول بود، اثر نورما در فهرست پُر اجراترین اپراها قرار گرفت و حتی پس از پایان جنگ دوم جهانی باعث جلب توجه هنردوستان به دیگر آثار بلینی شد. اُپرای نورما برای اولین بار در تاریخ بیست و ششم دسامبر 1831 در سالن لااسکیلا اجرا شده و از آن تاریخ تاکنون، بعد از گذشت نزدیک به دو قرن، هنوز هم به عنوان یکی از آثار برتر اُپرا توسط رهبران مختلف ارکستر‌ها جهان اجرا شده و مورد استقبال علاقه‌مندان به موسیقی قرار می‌گیرد.
حیدریان و ارکستر او پس از سیری به موسیقی ایتالیا، اثر شماره 7 در سی مینور 759 از سمفونی‌های 9گانه شوبرت اتریشی را به مردم حاضر در تالار وحدت تقدیم کردند. فرانتس شوبرت، زاده 1797 در وین اتریش، آخرین آهنگساز اتریشیِ بزرگ و برجسته مکتب کلاسیک-رمانتیک است. گرچه شهرت شوبرت بیش از هر چیز به خاطر آثار بی‌شمار آوازی اوست، اما وی پدید آوردنده ۹ سمفونی، ۱۴ کوارتت زِهی، ۲ تریوی پیانو و چندین آثار برگزیده دیگر در موسیقی جهان است.
سمفونی‌های 9 گانه شوبرت طی سال‌های اخیر توسط ارکسترهای فراوانی بازسازی و اجرا گردیده که در این بین، سمفونی شماره 7 شوبرت به عنوان تنها سمفونی نا‌تمام وی، دست‌خوش تغییرات جزئی و کلی فراوانی می‌شود.
پس از پایان اجرای بخش نخست، اعضای ارکستر جوانان جهان به همراه نصیر حیدریان که در این کنسرت آن‌ها را رهبری می‌کرد، مدت کوتاهی را به استراحت پرداختند تا با گذشت تنها چند دقیقه، این‌بار همراه با اعضای ارکستر سمفونیک تهران به روی صحنه بازگردند.
در این لحظه بخش پایانی اجراهای پروژه “صدای ایتالیا برای ایران” با نواختن موسیقی سمفونی شماره 4 در دی مینور اپوس 120 اثر روبرت شومان کار خود را آغاز کرد. نکته جالب در مورد اجرای سمفونی شماره 4 شومان آن است که این سمفونی بسیار زیبا اما دشوار را نصیر حیدریان برای نخستین بار طی این کنسرت در کشورمان به اجرا درآورد و از سوی شنوندگان نیز بازخورد بسیار خوبی گرفت.
روبرت شومان متولد 1810 در آلمان، از دیدگاه‌های متعدد، تجسم رمانتیسیم در موسیقی است. آثار او بسیار خودنگارانه و اغلب با عنوان، متن یا برنامه‌ای توصیفی نیز همراه هستند. شومان، سرشت تغزلی خود را در قطعه‌های پیانویی و آوازهایی بدیع و شگفت بیان کرده است. وی علاوه بر یک کنسرتو ویولن، یک کنسرتو پیانو و یک کنسرتو برای ویولن‌سل، 4 سمفونی کامل و دو سمفونی ناقص نیز در کارنامه هنری خود دارد.
لازم به ذکر است که تالار وحدت در این کنسرت نیز همچون اجراهای مشترک قبلی دو ارکستر جوانان جهان و سمفونیک تهران، افراد سرشناسی را نظیر سفرای کشورهای کره‌جنوبی، اتریش و استرالیا، علی اکبر صفی‌پور، دکتر محمد صادقی، حسین محب‌اهری و پری ملکی را بر روی صندلی‌های مهمانان ویژه خود می‌دید.
با اتمام این کنسرت، پروژه “صدای ایتالیا برای ایران” که شامل اجرای مشترک میان اعضای ارکستر جوانان جهان و ارکستر سمفونیک تهران به رهبری دامیانو جورانا، نصیر حیدریان و لوریس چکناواریان بود، پس از سه اجرای پیاپی در روزهای 21،20 و 22 مردادماه، به کار خود خاتمه داد.
منبع: هنرآنلاین