گروه سیاسی «فردا»؛ اصلاحطلبان در دوره مختلف دچار چرخش مواضع شده‌اند. گفتگوی عبدالله نوری، وزیر کشور دولت اصلاحات با ویژه نامه نوروزی شرق یکی از اظهارات تازه مهره‌های اصلاح‌طلب در مورد روند سیاسی و چرخش مواضع آنهاست. خبرنگار این روزنامه اصلاح‌طلب از نوری بارها و بارها درباره علل این چرخش رویکرد سوال می‌کند. عبدالله نوری این چرخش مواضع را برای منافع عمومی کشور لازم و ضروری می‌داند اما مساله محکمی که در لابه‌لای سخنان وی ظاهر می‌شود احساس خطر اصلاحطلبان در برابر حذف از صحنه سیاسی کشور با توجه به فتنه‌انگیزی اعضای رادیکال این جناح سیاسی در سال 88 است. این درحالی است که در انتخابات ریاست جمهوری دهم محمد قوچانی در یادداشتی در مجله شهروند به طرح کاندیداتوری عبدالله نوری از سوی ادوار تحکیم وحدت در انتخابات اشاره کرد و بیان داشت: « برخی اصلاح طلبان با تمسک به نامزدهای آرمانی مانند عبدالله نوری عملا به تحریم انتخابات فکر می‌کنند.» اما وقتی در این گفت‌وگو مصاحبه کنند از عبدالله نوری سئوال می‌کند دعوت دفتر تحکیم از شما برای شرکت در انتخابات را نماد رادیکالیز می دانستیم و این تناقض رفتاری چطور توضیح می دهید. از آن طفره می‌رود. درواقع همین موضوع سبب شده تا اصلاحطلبان برای ماندن در حاکمیت بر مواضع تند خود سرپوش گذاشته و عبدالله نوری بگوید که «اصلاحطلبان با کسی سر ستیز ندارند.»
در ادامه بخش‌هایی از این مصاحبه را می‌خوانید:
از طرف مقابل این تفکیک وجود دارد که اصلاحطلبان را هنوز با چشمی دیگر نگاه می‌کنند. حالا از این طرف تلاش محدودی شده است تا روزنه‌ای باز شود ولی تاکنون من نشانه‌ای از این اتفاق در طرف مقابل نمی بینم. اما نسبت به آقای روحانی شاید نگاه دیگری از آن طرف وجود داشته باشد.
(نکته ای که درباره این نگرش شما وجود دارد این است که شنیدن این حرف‌ها از آقای نوری برای ما جالب است. چون یک زمان ما به عنوان روزنامه‌نگار که حالا از بیرون به قضیه نگاه می کردیم و شخص شما را هم می‌دیدیم، تلقی ما این بود که شما کلا خودتان به یک سرخوردگی نسبت به ماجرا رسیدید، حتی فکر می کردیم خیلی رادیکال تر شدید، حتی در سال 87 ما دعوت دفتر تحکیم از شما برای شرکت در انتخابات را نماد مطالبات رادیکال می دانستیم. اما حرف‌هایی که بعد از 88 گفتید به نظر می‌آمد که نظراتتان کلا متفاوت شده و حالا هم کاملا مواضعتان عملگرایانه است و از تعامل و اعتمادسازی سخن می‌گویید این دو نوع رفتار چطور در شما شکل گرفت؟) دعوت دوستان از من برای انتخابات سال 88 ناشی از انتظارات رادیکالی آنها نبود. البته الان به یاد ندارم استدلال آن عزیزان برای پذیرش کاندیداتوری چه بود. لذا هرگز نیازی به صحبت در این باره نیست.
( آیا انتخابات سال 88 این نگاه شما را تغییر داد یا حوادث بعد از انتخابات): تغییر نگاهی که شما در من اشاره می‌کنید مبتنی بر مواجهه با مسایل و مشکلاتی است که کشور در حال حاضر با آن روبه رو است و حجم آن نیز بسیار بیش از گذشته است و نگرانی از آسیب دیدن مصالح و منافع ملی، این تغییر دیدگاه را ایجاب می‌کند. پس از انتخابات سال 88 به دوستان می گفتم از دید اصلاح طلبان راه انتخابی آنها راه درست و در جهت تامین منافع ملی است و مسیر حرکت طرف مقابل به ضرر منافع ملی است ولکن آنچه حاکم است تشخیص دولت است و قدرت هم در اختیار اوست.
اگر هم بحث اعتمادسازی متقابل مطرح شد باز در همین راستا بود. طرف مقابل به هر دلیلی نسبت به جریان اصلاحات بی‌اعتماد شده، شاید اگر اعتمادش در حدی جلب شود، فضایی ایجاد می شود که بتوان برای کشور کاری را پیش ببرند.
(چرا در آن زمان این حرف‌ها را نمی زدید): من با عدم شرکت مخالف بودم و می گفتم اگر بخواهید در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کنید باید از زمان انتخابات مجلس حضور فعال داشته باشید. تا زمینه انتخابات ریاست جمهوری باشد. دوستان در نفی شرکت در انتخابات دچار تردید بودند و من هم تمام صحبتم همین بود که بالاخره شما هر دلیلی برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری داشته باشید مکلف به همان دلیل برای شرکت در انتخابات مجلس هستید.
نخستین اصل اصلاحطلبان این است که با حاکمیت و هیچ یک از جریان های سیاسی سر ستیز ندارد ولی بر اساس مواضع و موازین خود می توانند با دیگر جریان های سیاسی همکاری یا رقابت کنند.
جمع بندی جریان اصلاح طلب حضور در انتخابات مجلس دهم است. اصلاحطلبان با توجه به تحلیلی که از شرایط کنونی کشور دارند با محور قرار دادن « دفاع از حقوق مردم» در عرصه سیاسی حضور می یابند و با درک مسئولیت دینی و ملی به ایفای نقش می پردازند و انتخابات مجلس شورای اسلامی به عنوان یکی از نقاط عطف سیاسی ایران نمی تواند از جانب اصلاح طلبان مورد بی توجهی قرار گیرد.
اصلاحطلبان باید گفت‌وگوهای انتقادی عمیقی را در میان خود سامان دهند تحلیل اصلاح طلب‌ها از واقعیت های جامعه امروز ایران، ساختار و ظرفیت های حکومت در ایران، موقعیت منطقه ای ایران، برابری اجتماعی و جایگاه آن در برنامه‌های اصلاحطلبان و همبستگی جمعی در جامعه و طرح‌های اصلاح طلبان برای آن بایستی مورد بررسی دقیق قرار گیرد.