شهر پرباران دبی !

استادی  در حلقه ی مریدان نشسته بود و به تفکرات می پرداخت که ناگاه بارش تند باران او را از هپروت در آورد .

با صدایی بلند بگفتا که این چیست ؟

شاگردی گفت : استاد باران است باران

استاد گفت : خب ، خیالی نیست . دوستان دور میز نشین حتماً برای این روزها فکری کردند ؛ که ناگهان شاگردی با شلوار بالا زده به میان دوید سراسیمه !!

استاد گفت : ای نادان ، چرا اینگونه ای؟ شلوار را تا زانو بالا زده ای ! می خواهی آن پای نی قلیانیت را نمایش دهی ؟ خجالت بکش!!!!!

شاگرد خیس دم فرو بست و گفت : استادنا ، این چه حرفیست. خیابان ها پر از آب است ؛ گویی سیل آمده !

آب روان در خیابان جاری شد . برای اینکه رد بشوم وپاچه ی شلوارم خیس نشود ، مجبور شدم آن را بالا بزنم . در جوبها آشغال ، گیرکرده  است . تازه نزدیک بود در خیابان درختی را که داشت فرو می افتاد بر سرم افتد و جانم را بگیرد . مردم شهر  یا پاچه ها را بالا زده بودند و یا پاچه هایشان خیس بود از سیل آب روان در شهر…. به جون بابام اینا.

استاد که در حال نگریستن به او بود ناگهان فریاد زد : خجالت بکش ، مگر می شود در اینجا با وجود دور میز نشینی ها اینگونه شود ؟ سیلاب راه بیافتد ؟ اینجا از چنان سیستمی برخوردار است که نگو!!!!!!!! مگر نمی دانی  درهمسایگی ما شهر پر باران دبی است که برای کسب تجربه  به آنجا رفته بودند فراخ! ( در حالی که به چشمان شاگرد می نگریست گفت )  تو می خواهی سیاه نمایی کنی؟ ای سیاه نما کن ! ای زغال ! و دستور داد تا او را فلک ببندند و مثل سگ بزنند .

شاگرد هر چه خواهش کرد نتوانست کاری کند و همچنان در حال کتک خوردن است .