یادش بخیر استاد عزیزم دکتر رحمانی عزیز وبلاگی داشت به اسم گرد شهر با چراغ یک سالی است که دیگر بروزش نمی کند .
چند روزی است شهردار عزیز شهر ما ،چراغ گردسوزی را به عنوان نمادی از ابزار گذشته برای روشنایی در مرکز شهر به شکل زیبایی آراسته است.
البته شنیده ام که این از هنر و ذوق دوست عزیزم جناب آقای دکتر محمودی پاتی است ، زنده باد بر او
سخن کوتاه اینکه در آمل دیر زمانی است که به این چراغ گردسوز نیازمند بودیم .
در این شلوغی سنتهای خنثی و افسار گسیختگی مدرنیته بی منزل شاید از صداقت نور لمپا بتوان سایه روشن هایی از انسانیت را پیدا کرد
