اوزه بیو، اسطوره فوتبال پرتغال که در جام‌جهانی 1966 بهترین گلزن جام لقب گرفت امروز (یکشنبه) در سن 71 سالگی به دلیل نارسایی قلبی درگذشت. این مهاجم که بیشتر دوران فوتبالی‌اش را در تیم بنفیکا سپری کرد به پلنگ سیاه و مروارید سیاه ملقب بود.
«اوزه‌بیو داسیلوا فریرا» امروز (یکشنبه) در سن 71 سالگی درگذشت. براساس اخباری که رسانه‌های محلی، از جمله روزنامه معتبر آبولا منتشر کردند، وی که از چند سال قبل دچار نارسایی قلبی بود، ساعت 6 بامداد به وقت تهران بر سر سکته قلبی درگذشت.

وی در تاریخ 25 ژانویه سال 1942 در لورنکو مارکز کشور موزامبیک به دنیا آمد و بعد در تیم ملی پرتغال عضویت یافت.

وی در دوران جوانی جزو خطرناکترین مهاجمین زمان خود بود و یکی از بهترین گلزنان تاریخ فوتبال جهان محسوب می شود.

این ستاره چه در دورانی که فعالیت ورزشی داشت و بعد که بازنشسته شد، همواره اخلاق ورزشی نیکویی داشت که به همین دلیل بزرگترین اسطوره تمام ادوار پرتغال محسوب می‌شود.

وی در سال 1965 عنوان بازیکن سال اروپا را کسب کرد و در انتخابات بهترین بازیکن جهان در رده نهم ایستاد. او در سال‌های 1970 و 1973 هم مرد سال فوتبال پرتغال لقب گرفت.

وی در مجموع 15 سال فعالیت ورزشی پیراهن تیم بنفیکا لیسبون را برتن کرد و افتخار حضور در طلایی‌ترین دوران این تیم با کسب 10 مقام قهرمانی لیگ پرتغال و 5 مقام قهرمانی جام حذفی و یک عنوان قهرمانی جام جامداران سابق را داشت.

اوزه‌بیو در تمام دوران ورزشی‌اش به این ترتیب به عنوان یک چهره متعصب و وفادار به پیراهن بنفیکا در 474 بازی به میدان رفت و رکورددار حضور در این تیم کشورش شد.

در مسابقات جام جهانی 1966 او ستاره بی چون و چرای پیکارها بود که با 9 گل زده آقای گل مسابقات شد و سهم زیادی در کسب مقام سومی تیم کشورش داشت.

این ستاره  چهارمین فرزند یک خانواده کارگری بود. پدرش یک کارگر سفیدپوست راه‌آهن بود و مادرش، خانه‌دار و پوستی تیره‌ داشت.

پس از مرگ پدر مادرش مجبور شد او و 8 فرزند دیگر خانواده را به تنهایی بزرگ کند.

اوزه‌بیو کم سن وسال از زمانی که وارد دبستان شد،‌شوق فراوانی به فوتبال از خود نشان داد. از سال سال 1960 تا 1975 برای بنفیکا بازی کرد. سپس بازی در تیم‌های آمریکایی بوستون، لاس‌وگاس کوییک‌سیلورس، نیوجرسی و بوفالو را تجربه کرد.

او از سال 1961 تا 1973موفق شد 64 بازی برای «سلسائو اروپا»(پرتغال) انجام داده و 41 گل به ثمر رساند.

در سال 1979 اعلام بازنشستگی کردو به شهر لیسبون بازگشت تا به عنوان مسئول استعداد‌یابی بنفیکا فعالیت کند. از سال 1985 تا 1992 به  عنوان کمک مربی تیم حرفه‌ای‌ها بنفیکا کار کرد و یکی از همکاران اسوون گوران اریکسون بود.

 

در پرتغال نام وی مترداف با سمبل غرور و افتخار برای شهروندان است. در سال 2004 اتحادیه فوتبال اروپا در جشن 50 سالگی خود از وی به عنوان بازیکنی طلایی نام برد.

وی همواره مورد احترام رسانه‌ها بود و به نمایندگی از فوتبال کشورش در مجامع ورزشی شرکت می‌کرد.

مربیان مطرح این کشور از جمله کارلوس کی‌روش که اکنون هدایت تیم ملی ایران را برعهده دارد، همواره از وی به عنوان یک چهره بزرگ و استاد یاد کرده‌اند.

در سال‌های اخیر وی با مشکلات قلبی مواجه بود که به همین خاطر چند بار در بیمارستان بستری و تحت درمان قرار گرفت.

منبع: فارس

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *