روزنامه واشنگتن پست در گزارشی با عنوان «ایران و واقعیت هسته‌ای» که توسط والتر پینکوس نوشته شده ، تحلیلی جانب‌دارانه از آنچه که در چند سال اخیر در مورد منطقه پارچین ایران اتفاق افتاده ارائه داد.
نویسنده این گزارش از قول زیگفرید هکر، مدیر اسبق آزمایشگاه ملی لس‌آلاموس می‌گوید: ایران بیشتر کارهای ضروری برای ساخت سلاح هسته‌ای را انجام داده است. یعنی دست‌یابی به وسایل نظامی و وسایل پرتابی گام بعدی اوست. هکر بر این باور است که تهران توضیح راضی کننده‌ای در مورد فعالیت‌های مرتبط با سلاح‌های هسته‌ای‌اش نداده است.
این گزارش در بخش پایانی خود آورده است: پارچین مجموعه‌ای نظامی است در 18 مایلی جنوب شرقی تهران، که به گزارش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در سال 2011، در آنجا تست‌های هیدرودینامیک و انفجاری انجام شد که می‌توانست با سلاح‌های هسته‌ای مرتبط باشد. بازرسین این سازمان در طول دو سال گذشته به پارچین دست‌رسی نداشته‌اند.
بیایید برخی از حقایقی را که والتر پینکوس در این یادداشت آن‌ها را از واقعیت هسته‌ای ایران حذف کرده بشماریم.
1. این مطالعات ادعایی درباره فعالیت‌های مرتبط با سلاح هسته‌ای در گذشته، حرف‌های کودکانه‌ای بوده که هرگز صحت ندارند، مثل این گزارش واشنگتن پست درباره واقعیت‌های هسته‌ای ایران:
2. حتی اگر چنین تست‌های هیدرودینامیکی برای فعالیت‌های مرتبط با سلاح انجام شده بود، به معنای تجاوز از ان‌پی‌تی نبوده است و ایران مجبور به ارائه گزارش به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیست چرا که الزامات سازمان، تحت اصطلاح توافق‌نامه تضمین‌های ایران، منحصرا محدود به محاسبه مواد اتمی خودش است و نه چیز دیگری. آزمایشات مرتبط با انرژی اتمی تا زمانی که درگیر در «انحراف مواد شکافت پذیر برای استفاده‌های غیرصلح‌آمیز» نشود ممنوع نیست.
3. ایران در سال 2005 دوبار به بازرسان اجازه داد تا پارچین را ببینند، در حالی که هیچ الزام قانونی‌ای برای این کار نداشت.
مطالعات ادعایی انجام شده در پارچین بعداز سال 2003 تا 2005 برای تایید آنچه که می‌گفتند کافی بود و بنابراین اظهارات قطعی پینکوس که می‌گفت بازرسان آژانس به پارچین دست‌رسی ندارند نامربوط است.
