در حالی که تحولات خاص لیبی در شش ماه گذشته، همواره با نوسانات شدید در بازار جهانی نفت همراه بود، مرگ قذافی هیچ تأثیری در بازار نفت نداشت.
به گزارش «تابناک»، اين بار کارشناسان بازار نفت اعلام کردند، مرگ معمر قذافی، رهبر سابق لیبی، هيچ گونه تأثیر محسوسی بر قیمت جهانی نفت خام نداشته است.
«بلومبرگ» در این باره نوشت: بهای نفت در بازار نیویورک آمریکا در روز پنجشنبه، بیش از یک دلار کاهش یافت و البته به باور تحلیلگران، این کاهش جزیی نیز از نگرانی‌های سرمایه‌گذاران و ادامه مشکلات مالی اروپاست که تقاضا برای انرژی را کاهش داده، نه از رخدادهای لیبی.
بنابر این گزارش، در اوایل سال جاری، قیام‌ها در لیبی و دیگر کشورهای تولیدکننده نفت، موجب افزایش قیمت نفت جهانی نفت شد، به گونه‌ای که برای کاهش نگرانی‌های عرضه و قیمت، سازمان بین‌المللی انرژی، تلاش بسیاری برای باز کردن ذخایر استراتژِیک انرژی خود و جبران بالغ بر ۶۰ میلیون بشکه نفت ـ که از بازارهای انرژی خارج شده بود ـ انجام داد؛ البته این تلاش‌ها در نیمه سپتامبر به پایان رسید.
از سویی، مقام‌های صندوق بین‌المللی پول اعلام کردند، این صندوق در افزایش رشد و رونق اقتصادی و بهبود وضعیت مالی خود به لیبی کمک می‌کند. سخنگوی صندوق بین‌المللی پول، روز پنجشنبه در واشنگتن گفت: مقام‌های صندوق و بانک جهانی، برای ادامه کار ظرف چند هفته به لیبی باز خواهند گشت.
همچنین بر پایه این گزارش، بهای نفت برنت در معاملات روز جمعه نیز 35 سنت کاهش یافت و به 110.53 دلار در هر بشکه رسید.
چرا مرگ قذافی بی‌تأثیر است؟
اما باید پرسید، مگر مرگ قذافی مهمترین رخداد از آغاز انقلاب و تحولات لیبی نیست؛ پس چگونه است که اعلام یک دولت موقت در بنغازی و چند درگیری نظامی، بازار نفت جهان را متشنج می‌کند، ولی پایان قطعی مقاومت‌های لجوجانه دیکتاتور بی‌تأثیر است؟!
چندی است که غربی‌ها باتوان به تجهیز نظامی انقلابیون لیبی مشغولند و متحدان سابق قذافی، در ماه‌های گذشته چنان هزینه‌ای در راستای رسیدن به هدف حذف قذافی کردند که با جنگ افغانستان و عراقی، قیاس کردنی است؛ این را نه تنها در حمایت‌ها و حملات هوایی ناتو که در تصاویر لباس‌ها و پوتین‌های آمریکایی سربازان ارتش انقلابی می‌توان دریافت؛ لباس‌هایی که به لاتین روی آنها نوشته شده: لیبی!
اما همه واکنش غرب به لیبی همین نیست. چندی است که نشست‌های حمایت از بازسازی یا بهتر بگوییم، تقسیم لیبی پس از جنگ به صورت دیپلماتیک یا حتی کاملا آشکار همچون کنفرانس پاریس، در حال برگزاری است؛ برخی کشورهای صنعتی چون ایتالیا و انگلیس در این اقدامات زودهنگام تا جایی تندروی کردند که مصطفی عبدالجلیل، مجبور شد در موضع‌گیری بی‌سابقه‌ای تصریح کند که در سپردن بازسازی لیبی پس از جنگ به نفع کشور خاصی عمل نخواهد شد.
آری؛ نکته اینجاست که هم اکنون انگلیس بزرگترین شرکت نفتی لیبی را خریده و ایتالیا وعده‌های قطعی برای بازسازی صنایع نفتی لیبی را دریافت کرده که البته از آنجا که بنیانگذار این صنایع است، خود را نسبت به دیگر غربی‌ها محق‌تر می‌داند؛ البته درباره سهم آمریکا اصلا جای سخن نیست، به ویژه که آمریکا در دوران حکومت مثلا سوسیالیستی قذافی به کلی از این بازار بکر محروم بوده است.
کافی است به اخبار مرتبط در زیر این مطلب نگاهی بیندازید تا از بازار داغ آزاد کردن دارایی‌های توقیف شده لیبی ـ البته به سود انقلابیون ـ و آشفته‌بازار رقابت بر سر کمک مالی به آنان برای حضور دوباره در لیبی بین قدرت‌های بزرگ اقتصادی آگاه شوید.
شاید این گمانه‌زنی بجا باشد که نه تنها هنگام مرگ قذافی، بلکه از یکی دو ماه پیش دیگر اخبار اتفاقات خاص در لیبی، تأثیری بر بازار جهانی نفت نمی‌گذارد و این مسأله از نظر اقتصادی کاملا طبیعی است؛ از این که بازار جهانی نفت و کارتل‌های بزرگ نفتی، دیگر نگرانی خاصی از آینده بازار نفت لیبی ندارند!