بزرگترين بازندگان روابط ايران و آمريکا

بزرگترين بازندگان روابط ايران و آمريکا

کشورهاي حوزه خليج فارس و ترکيه، از بزرگترين بازندگان روابط ايران و آمريکا به شمار مي روند زيرا حل بحران پرونده هسته اي، به معناي بازگشت قدرتمندانه ايران به منطقه و کمرنگ شدن نقش ترکيه است.

به نقل از باشگاه خبرنگاران، پايگاه اينترنتي روزنامه الدستور چاپ اردن در مقاله اي به قلم “رشيد حسن” به عنوان “شريک بزرگ” و با اشاره به تحولات روابط ايران و آمريکا، نوشت: لحن تعاملي و بهبود روابط  ميان ايران و آمريکا و هم پيمانان غربي اين کشور، همه رويدادها و حوادث عيد سعيد قربان امسال را تحت الشعاع قرار داد. لحني که امکان بروز تحولي را در اين روابط آن هم در مدت زمان کوتاه حتي کوتاهتر از آنچه را که ما تصور مي کنيم، محقق کرد.  اين تحول قابل پيش بيني، بنا به نظر همه ناظران وتحليلگران، به رغبت و تمايل دو طرف باز مي گردد. ايران گفتمان جديدي را ارائه کرده که اوج آن، آماده کردن طرح جديدي براي حل بحران پرونده هسته اي بوده است؛ طرحي که واشنگتن و غرب انتظار آن را نداشتند و پيش بيني آن را نمي کردند. البته اين مساله همزمان با تاکيد بر حق ايران در تداوم برنامه هسته اي مسالمت آميز و غني سازي اورانيوم و عدم انتقال آن به خارج از اين کشور بوده است.

نويسنده مقاله در ادامه مي افزايد: اين پيشنهادي که ايران در نشست اخير، به گروه پنج به اضافه يک ارائه کرده، هر گونه بهانه را از اين کشورها براي تدوام تشديد فشارها و تحريم ها بر ضد اين کشور وهمچنين ادامه اقدامات تحريک آميز عليه اين کشور سلب کرده است.

در ادامه اين مقاله آمده است: اين تحولات سريع که در حاشيه نشست مجمع عمومي سازمان ملل در نيويورک، کليد خورده است و با مکالمه تلفني پانزده دقيقه اي ميان باراک اوباما و حسن روحاني به اوج خود رسيده است، نشان دهنده آن است که ما بايد در انتظار راه حل گسترده اي براي بحرانهاي منطقه اي باشيم که اين راه حل ها، به عنوان يک قرارداد و توافق، به معناي راه حل پرونده ايران، خلع سلاح شيميايي سوريه در ازاي لغو تحريم ها عليه ايران و پذيرش اين کشور به عنوان شريکي کامل در منطقه است.

نويسنده در ادامه اين مقاله مي افزايد: کشورهاي خليج فارس که مواضع سياسي خود را بر پايه دشمني با ايران بنا کرده اند و به ائتلاف آمريکا در آمده اند، از بزرگترين خسارت ديدگان و متضرر شوندگان اين تحولات( روابط ايران و آمريکا) به شمار مي روند. اما ترکيه نيز که در سايه نبود نقش فعال و موثر کشورها عربي که بتواند اين خلأ را پر کند، در منطقه تنها مانده است، از ديگر ضرر کنندگان اين موضوع به شمار مي رود. ترکيه در صدد بود تا با بهره برداري از واقعيت هاي منطقه، يک امپراطوري جديد عثماني را تاسيس کند و آن را در مقابل ايران،سوريه، عراق و حزب الله قرار دهد.

مقاله نويس اين روزنامه اردني مي گويد: اما بازگشت ايران به عرصه منطقه اي، به معناي کمرنگ شدن نقش ترکيه در منطقه بويژه پس از سقوط اخوان المسلمين در مصر وعقب نشيني مخالفان سوريه از ميدان کارزار است؛خصوصا در سايه اختلافات شديد ميان مخالفان سوريه که نمود بارز آن در مواضع متناقض آنها در زمينه شرکت در کنفرانس ژنو دو، متجلي است.

نويسنده افزود: اين تحولات ناگهاني، باعث شده تا ناظران پيش بيني کنند که ائتلافات جديدي متشکل از دشمنان ديروز در قالب سازوکارهاي منطقه اي و بين المللي در صحنه سوريه با هدف نابودي سازمان القاعده، جبهه النصره و افراطي ها شکل خواهد گرفت؛ افراطي هايي که نه فقط خطري براي سوريه، بلکه تهديد براي همه کشورهاي منطقه محسوب مي شوند.

در پايان اين مقاله آمده است : خلاصه اينکه، حل بحران پرونده هسته اي ايران، به معناي بازگشت قدرتمندانه ايران به منطقه و کمرنگ شدن نقش ترکيه است و اين مساله، کشورهاي عربي را درسايه ائتلاف هاي جديد، وادار مي کند که از مربع آمريکا خارج شودند. بويژه پس از موضع  اخير آمريکا که تاکيد کرده واشنگتن فقط به منافع خود و حفظ دشمن صهيونيستي توجه دارد.